Cmentarz żydowski w Legnicy –
nekropolia
wyznawców
judaizmu
w
Legnicy
przy ul. Wrocławskiej.
Historia
Bożnica na Cmentarzu żydowskim w
Legnicy
Cmentarz został założony w
1826
roku na terenie nad
Kaczawą
, przylegającym dziś do kościoła pw. św. Jacka (plac Papieża Wojtyły). Ponieważ teren był podmokły, wszystkie nagrobki z dotychczasowego
kirkutu
w
1837
roku przeniesiono w nowe miejsce, na ul. Wrocławską, na miejsce obok uruchomionego w
1822
r.
cmentarza komunalnego
, ograniczonego od zachodu ul. Cmentarną (do
1945
r. Inferburger Str.), od południa ul. Wrocławską (do
1945
r. Neue Breslauer Str.), a od wschodu i północy kwaterami komunalnymi. W
1974
r. wzdłuż wschodniej krawędzi cmentarza po terenach dawnej alei między cmentarzami poprowadzona została ulica Pamiątkowa, późniejsza Pątnowska.
Nowy cmentarz zajmował powierzchnię 1,02 ha. W
1877
roku powstał na jego terenie utrzymany w stylu neoromańskim dom przedpogrzebowy z
bożnicą
, wzniesiony przez
rabina
Moritza Landsberga, później pochowanego tutaj. W latach
1926
-
1938
kwatery wyznawców
religii mojżeszowej
istniały także na cmentarzu komunalnym.
W trakcie
II wojny światowej
cmentarz nie uległ zniszczeniu i przetrwał ją w dobrym stanie. Jest jednym z nielicznych i najlepiej na
Dolnym Śląsku
zachowanych zabytków tego typu. Najstarsze
macewy
i grobowce pochodzą z lat
1835
-
1838
. Zwracają uwagę usytuowane wzdłuż głównej alei groby członków
kahału
oraz
bożnica
. Nekropolia jest użytkowana przez
gminę żydowską
do dnia dzisiejszego, jednakże ze względu na jej małą liczebność grobów współczesnych jest tu niewiele.
Literatura
- Sadurska I. Legnica - przewodnik po mieście, Legnica 1997,
- Kalski W. Liegnitz znaczy Legnica, Legnica 1997,
- Gumiński T. Legnica i okolice. Przewodnik., Legnica-Wrocław 2001,
Linki zewnętrzne
