Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy –
park krajobrazowy
położony w
Bieszczadach
Zachodnich, na zachód od
Bieszczadzkiego Parku Narodowego
i
Parku Krajobrazowego Doliny Sanu
. Wraz z nimi wchodzi w skład Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery "Karpaty Wschodnie".
Park utworzono w
1992
r. Zajmuje obszar o powierzchni 46 025 ha i zalesieniu 83%.
Najwyższe szczyty w parku sięgają prawie 1200 m n.p.m. i charakteryzuje je piętrowy układ roślinności górskiej. Znajdują się w nim dwa rezerwaty
cisów
. Występują m.in.
niedźwiedzie
,
wilki
,
rysie
i
żbiki
.
Rezerwaty przyrody
Historia
Obszar Ciśniańsko-Wetlińskiego Parku Krajobrazowego już w latach 30. XX w. był atrakcyjnym i zagospodarowanym regionem turystycznym. W
Cisnej
i
Jabłonkach
istniały pensjonaty, Komańcza miała osobną dzielnicę letniskową. Wytyczono wówczas i oznakowano szereg szlaków turystycznych. Zarówno latem, jak i zimą, tereny te były pełne letników, pieszych turystów oraz narciarzy. Jednak
II wojna światowa
i wydarzenia lat 1945-1947, przyczyniły się do wyludnienia obszaru i zahamowania jego rozwoju – nie tylko turystycznego. Dopiero w latach 50. zaczęto się powtórnie interesować Bieszczadami. Pierwsze powojenne wyprawy w wyludnione zakątki gór, nierzadko w towarzystwie żołnierzy WOP, szybko zasłynęły w całym kraju i przyciągnęły rzesze turystów. Jako jedni z pierwszych pojawili się studenci, którzy przyczynili się do powstania sieci baz namiotowych, m.in. na
Łopienniku
, w
Bystrem
,
Przysłupiu
oraz
Komańczy
.
Od 1992 r. park stanowi część
Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery "Karpaty Wschodnie"
.
Zobacz też
