Pomnik Irmgardy w Stiftskirche Buchau

Irmingarda z Chiemsee lub Irmingarda z Buchau (ur. między 831 a 833 w Regensburgu - zm. 16 lipca 866 w Frauenchiemsee) córka króla Ludwika Niemieckiego i Emmy Bawarskiej .

Przydomek "z Buchau" pochodzi od tego, że jej ojciec dał klasztorowi benedyktynek w Buchau na wyspie Buchau na Federsee w Wirtembergii beneficjum. Tam właśnie wspólnie z swoimi siostrami została przyjęta jako zakonnica. Nie wiadomo czy została w Buchau opatką.

Przed 857 zmieniła klasztor Benedyktynek w Frauenchiemsee także Frauenwörth, tam funkcjonuje już jako opatka. W czasie panowania Tassila III i jego detronizacji, klasztor zburzono ale udało się go ponownie odbudować. Spowodowało to opinię, jako Irmingarda miała być "drugą fundatorką" klasztoru.

Została pochowana pod południowo-zachodnim filarem katedry w Marmorsarg.

Kult

Na początku 11 wieku, gdy wykonano jej płytę nagrobną, datuje się jej kult jako błogosławionej lub świętej. Na tablicy przy grobie wyryto:

"Tutaj spoczywa Irmingarda, córka Ludwika, wzniosłego króla, ponad miarę błogosławiona dziewica [..] od czasu zostania opatką. Dawniej przez wiele lat kierowała klasztorem".

Tablice jest zarazem także doskonałym ukazaniem daty śmierci zakonnicy:

"16 lipca jej ciało zakończyło doczesne życie".

Tabliczka ta została odnaleziona 17 października 1631 wraz z jej kośćmi oraz pierwotnym położeniem jej grobu. Zaskakujące było przy tym to, że przy całkowicie nienaruszonym szkielecie brakowało czaszki. Okazało się, iż po raz pierwszy grób otwarto pomiędzy 1004 a 1010 przez opata Gerharda von Seeon, spowodowało to przeniesieniem do Seeon czaszki Irmingardy. W Seeon przebywała aż do XVII wieku. Jej kult zarówno w Seeon jak w Frauenwörth poszedł w zapomnienie.

Gdy w 1922 kardynał Michael von Faulhaber rozpoczął proces beatyfikacyjny Irmingardy, wtedy to również otwarto jej grób po raz trzeci i umieszczono w niej ponownie czaszkę. Od tego momentu zaczęto ale nie odpowiednio mówić o życiu i działalności zakonnicy.

Dopiero 27 kwietnia 2003 odbyła się uroczysta ceremonia, podczas której kości i czaszki świętej Irmingardy wsadzono do szklanego pojemnika w klasztorze Frauenwörth.

Kult Irmingardy oficjalnie doceniono w 1928 przez papieża Piusa XI , a 17 lipca 1929 uznano Irmingardę za świętą.

Dzień pamięci

Jej dzień pamięci odbywa się 16 lipca w Frauenwörth, sam zaś dzień Irmingardy jest obchodzony w niedziele przed lub po 16 lipca. Święta znajduje się w regionalnych kalendarzach Rottenburga i w Monachium ; jej święto jest specjalnie obchodzone.

Przedstawienie w sztuce

W sztuce przedstawiono jest w habicie benedyktyńskim albo z koroną na głowie, trzymającą Biblię i pałeczką opatki a także z sercem w ręce.

Literatura

• Irmgard von Chiemsee. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL).