Chalkolit, (zwany też eneolitem lub epoką miedzi) – jedna z epok prehistorii , okres przejściowy między archeologicznymi epokami kamienia i brązu , w trakcie którego wśród ludów neolitycznych weszły do użycia pierwsze wyroby z metalu, przede wszystkim z miedzi ( narzędzia , broń , ozdoby), chociaż nadal w powszechnym użyciu były narzędzia wyrabiane z kamienia i krzemienia .

Czas trwania eneolitu był zróżnicowany terytorialnie. W Polsce pierwsze wytwory z miedzi pojawiły się w drugiej połowie IV tysiąclecia p.n.e. w kulturze lendzielskiej i grupach kultury polgarskiej, jednak w porównaniu z terenami naddunajskimi i południowoeuropejskimi są to znaleziska niezbyt liczne i głównie z importu, aczkolwiek są również znane ślady rodzimego odlewnictwa i kucia miedzi ( Złota k. Sandomierza ).

W Egipcie chalkolit trwał w latach między 5500-3100 p.n.e.. W Europie ( Kultura Vinča ) odkryto przemyślny warsztat hutnictwa miedzi z kominem i rurami napowietrzającymi datowany na ten sam początkowy okres. Znaleziono ozdobne miedziane figurki.^[1]

Nazwa pochodzi od gr. chalkós - miedź

Przypisy

Bibliografia

• Dziękoński Tadeusz. Metalurgia miedzi w osadzie kultury ceramiki wstęgowej malowanej w Złotej pow. Sandomierz. Studia dziejów górnictwa i hutnictwa, Vol. 7
• Bukowski Zbigniew. Pamiętnik muzeum miedzi, Okręgowe muzeum miedzi w Legnicy, Wydanie Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Legnicy, Legnica 1982