|
Cesarstwo Bizantyjskie
Cesarstwo Bizantyńskie (także Cesarstwo Bizantyjskie, Bizancjum - termin historiograficzny używany od XIX wieku na określenie greckojęzycznego, średniowiecznego Cesarstwa Rzymskiego ze stolicą w Konstantynopolu. Używane zamiennie określenie Cesarstwo Wschodniorzymskie jest bardziej popularne w odniesieniu do okresu poprzedzającego upadek Cesarstwa Zachodniorzymskiego. Ze względu na dominację greckiej kultury, języka oraz ludności, Bizancjum było w wielu ówczesnych krajach Europy Zachodniej nazywane "Cesarstwem Greków", podczas gdy dla jego mieszkańców było to po prostu Cesarstwo Rzymskie (łac. Imperium Romanum, gr. Βασίλειον Ῥωμαίων), a jego cesarze kontynuowali nieprzerwaną sukcesję cesarzy rzymskich. Świat islamu znał Bizancjum pod nazwą Rûm (ar. روم, "ziemia Rzymian").
Historycy nie są zgodni co do dokładnej daty rozpoczęcia bizantyńskiego okresu historii Rzymu. Wielu uważa za pierwszego "Cesarza Bizantyńskiego" Konstantyna I (panował w latach 306 - 337), który w 324 przeniósł stolicę cesarstwa z Nikomedii do Bizancjum, zwanego odtąd Konstantynopolem lub Nova Roma ("Nowy Rzym"). Miasto Rzym przestało być stolicą już za rządów Dioklecjana (284-305).
Niektórzy początków Bizancjum upatrują w okresie panowania Teodozjusza I (379 - 395), gdy chrześcijaństwo ostatecznie zajęło miejsce politeistycznej religii starożytnego Rzymu, lub w latach tuż po jego śmierci w 395, kiedy to utrwalił się polityczny podział na Wschód i Zachód. Jeszcze inni umiejscawiają początek Cesarstwa później, w 476, i łączą go z ustąpieniem ostatniego cesarza Zachodniego Cesarstwa, Romulusa Augustulusa, i pozostawieniem władzy cesarskiej jedynie w rękach władcy greckiego Wschodu. Pod uwagę brany jest również czas reorganizacji Cesarstwa za panowania Herakliusza (ok. 620), kiedy łacińskie tytuły i zwroty zostały oficjalnie zastąpione przez ich greckie odpowiedniki.
W rzeczywistości przemiany te zachodziły stopniowo i w 330, gdy Konstantyn ustanawiał nową stolicę, procesy hellenizacji i postępującej chrystianizacji trwały już od dłuższego czasu. Koniec Cesarstwa utożsamiany jest generalnie z upadkiem Konstantynopola i początkiem Imperium Osmańskiego w 1453, chociaż niektórzy uczeni uważają zań datę zdobycia Konstantynopola podczas IV krucjaty w 1204 lub moment upadku greckich królestw sukcesyjnych: Mistry w 1460, Trapezuntu w 1461 i Monemwazji w 1471.
Inne hasła zawierające informacje o "Cesarstwo Bizantyjskie":
XVI wiek
...
Dwudziestolecie międzywojenne na świecie
...
Cesarze rzymscy
...
1806
...
Archeologia
pierwszy pojęcie "starożytności", opis ginących obyczajów.Helena, matka cesarza Konstantyna, szukanie przeszłości chrześcijańskiej, "nie-swojej"Cesarstwo Bizantyjskie, zamarcie szukania własnych korzeni
Teodoryk Wielki
- edykt zakazujący niszczenia budowli ...
Habsburgowie
...
Uniwersytet
500 p.n.e.
–
1193
na obszarze Indii).We wczesnym średniowieczu
kalifaty arabskie
oraz
Cesarstwo Bizantyjskie
były najwyżej cywilizacyjnie rozwiniętymi obszarami świata , a
Bagdad
z ...
Austro-Węgry
...
Bitwa pod Wiedniem (1683)
...
1976
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Cesarstwo Bizantyjskie":
010b. Rzym (plansza 18)
...
010c. Rzym (plansza 18)
...
011. Cesarstwo Bizantyjskie (plansza 11)
Krzyż prawosławny
Cesarstwo Bizantyjskie
Gdy papież odzyskał utraconą władzę, biskupi Wschodni nadal nie chcieli ...
|
