Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Papinian, Aemilius Papinianus (zm. 212 rok) - rzymski prawnik, jurysta, symbol prawości i niezłomności zasad.

Był uczniem Kwintusa Cerwidiusza Scewoli. Uchodził za jednego z najwybitniejszych prawników i teoretyków prawa rzymskiego. Służył jako doradca na dworze cesarza Septymiusza Sewera . W roku 205 został mianowany prefektem pretorianów . Po śmierci Septymiusza Sewera, Papinian usiłował doprowadzić do zgody pomiędzy jego synami Karakallą i Getą . Jego wysiłki jednak nie powiodły się. W 212 roku Geta został zamordowany przez swojego brata. Papinian zmarł parę tygodni później ścięty toporem na Palatynie .

Uważa się, iż został skazany za śmierć za to, że nie chciał usprawiedliwić nowego cesarza przed senatem i ludem rzymskim z dokonanego bratobójstwa. Według tradycji, kiedy Karakalla zażądał od niego by przeprowadził wywód prawniczy uzasadniający śmieć Gety, Papinian odpowiedział: "Morderstwa nie da się tak łatwo usprawiedliwić, jak łatwo go dokonać".

Do najważniejszych jego dzieł prawniczych należy 37 ksiąg Quaestiones (wyjaśnienia problemów prawnych) i 19 ksiąg Responsa (opinie prawne).