Bozon Z (zeton)[1] –
cząstka elementarna
pośrednicząca w
oddziaływaniach słabych
, wymieniana przez np.
elektrony
czy
neutrina
i inne cząstki oddziałujące
oddziaływaniem słabym
podczas zderzeń. Jest obojętny elektrycznie. Jej istnienie przewidziała teoria oddziaływań słabych. Bozon Z jest równocześnie swoją antycząstką. Okres półtrwania wynosi 3,20·10-25 sekundy.
Masa bozonu Z (energia spoczynkowa) wynosi 91,1876 0,0021 GeV.
Zaproponowany został w modelu Weinberga-Salama (1968) jako wyjaśnienie zaobserwowanych procesów w doświadczeniu z wiązką neutrin w
CERN-ie
w 1963 roku.