Brahmaćarja ( dewanagari : ब्रह्मचर्य, sankr. brahman - absolut , ćar - podążać, praktykować) - w społeczeństwie hinduistycznym pierwszy z czterech etapów ( aśrama ) życia człowieka .

Termin ten odnosi się głównie do osób do 25 roku życia. Tradycja hinduistyczna ( Manusmryti ) zakłada, że długość życia człowieka wynosi 100 lat. Każdemu z czterech etapów życia przypada równa liczba lat. Okres brahmaćarji rozpoczyna ceremonia upanajana ^[1]. W czasie przypadającym na brahmaćarję młody człowiek pod autorytatywnym przewodnictwem guru studiuje wiedzę wedyjską w gurukuli , ściśle przestrzegając celibatu i abstynencji seksualnej .

System brahmaćarji jest aktualny od narodzin Brahmy . Cześć populacji, szczególnie męskiej, w ogóle nie wchodziła w związki małżeńskie. Brahmaćarini są zwani urdhva-retasah, tymi, którzy wznoszą nasienie. Jeśli brahmaćarin dzięki procesowi jogi potrafi wznieść je do ćakry zwanej sahasrara , może wówczas dokonać wspaniałych rzeczy, jego pamięć będzie mogła działać niezwykle bystro a także zwiększy się długość jego życia. Tacy jogini potrafią wytrwale spełniać wszelkiego rodzaju wyrzeczenia i wznieść się na platformę najwyższej doskonałości, nawet do świata duchowego. Żywymi przykładami brahmaćarinów, którzy przyjęli tę zasadę życia, są czterej mędrcy – Sanaka, Sanandana, Sanatana i Sanatkumara – jak również Narada Muni i inni^[2].

Na tym etapie uczeń zdobywa ogólne wykształcenie oraz wiedzę nt. religii ( Wedanta ). Jest to traktowane jako przygotowanie do kolejnych etapów życia, tj. gryhastha , wanaprastha , sannjasa .

Osobę na etapie brahmaćarji nazywa się brahmaćarinem. Przykładem takiej osoby był Mahatma Gandhi .

Brahmaćarją określa się także ślub celibatu składany przez sannjasina .

Przypisy