Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Borys Nikołajewski

Borys Nikołajewski

Borys Nikołajewski (ur. 8 października 1887 w Bielebieju - zm. w 1966 w Nowym Jorku ) - rosyjski historyk i lewicowy działacz polityczny. Posługiwał się pseudonimami A. Andriejew, N. Borisow, E. Nikołajew i G. Gołosow.

Spis treści

Biografia

Działalność rewolucyjna w Rosji

Urodził się w rodzinie prawosławnego kapłana. Z ruchem socjalistycznym związał się w wieku 14 lat. Po rozłamie w Socjaldemokratycznej Partii Robotników Rosji początkowo opowiedział się za bolszewikami , jednak po trzech latach przeniósł się do frakcji mienszewickiej , był czynnym publicystą w prasie partyjnej. W 1907 był delegatem na V zjazd partii. Wielokrotnie zatrzymywany i więziony za swoją działalność.

W 1917 poparł lewe skrzydło bolszewików, publikował m.in. w Iskrze. Uczestniczył w I Wszechrosyjskim Zjeździe Rad Robotniczych i Żołnierskich, gdzie został wybrany do Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego. W czasie rosyjskiej wojny domowej działał na Powołżu i na Uralu jako przedstawiciel Komitetu Centralnego mienszewików. Wzywał do sojuszu z bolszewikami w celu wspólnej walki z Kołczakiem . Po zakończeniu walk na Uralu udał się do Moskwy, gdzie podjął pracę w archiwum historyczno-rewolucyjnym.

W lutym 1921 aresztowany przez Czeka razem z innymi przywódcami mienszewickimi, w czasie powstania w Kronsztadzie i towarzyszącej mu fali strajków w Piotrogrodzie , spędził 11 miesięcy w więzieniu. Mając do wyboru zsyłkę do Wiatki lub wyjazd z RFSRR , zdecydował się na emigrację.

Działalność emigracyjna

Zamieszkał na stałe w Berlinie , gdzie publikował w gazecie Новая русская книга. Współtworzył również czasopismo Летопись революции i prowadził zbiór materiałów i dokumentów związanych z najnowszą historią polityczną Rosji. Był berlińskim przedstawicielem Rosyjskiego Zagranicznego Archiwum Historycznego z siedzibą w Pradze , zaś w latach 1924 - 1931 pełnił jednocześnie funkcję przedstawiciela zagranicznego moskiewskiego Instytutu Karola Marksa i Fryderyka Engelsa (p. Dawid Riazanow). Wykonując swoje obowiązki gromadził materiały związane z historią międzynarodowego ruchu robotniczego i publikował w radzieckich gazetach Каторга и ссылка oraz Летопис марксизма. W lutym 1932 , po wyrażeniu przez niego negatywnej oceny przeprowadzonej przez władze stalinowskie kolektywizacji, został pozbawiony obywatelstwa radzieckiego.

W 1933 , po dojściu do władzy NSDAP w Niemczech, emigrował do Paryża , wywożąc ze sobą archiwa Socjaldemokratycznej Partii Niemiec , które przekazał do Międzynarodowego Instytutu Historii Społecznej w Amsterdamie (pracował w jego oddziale w Paryżu). Między lutym a sierpniem 1936 , działając z ramienia kierownictwa działających jeszcze mienszewików , prowadził rozmowy z Nikołajem Bucharinem w sprawie sprzedaży do Związku Radzieckiego archiwum Karola Marksa (ostatecznie zakończone fiaskiem). Był również w kontakcie z Lwem Siedowem , synem Lwa Trockiego , zaś z samym Trockim rozmawiał w związku z jego pracą nad Historią rewolucji rosyjskiej. Informacje, jakie uzyskał od Bucharina nt. relacji panujących w kierownictwie WKP(b) i walki o władzę w ZSRR opublikował następnie w artykułach, w tym najbardziej znanym: List starego bolszewika[1] ( 1936 ), który przez wiele lat pozostawał i pozostaje do dziś ważnym źródłem opisującym genezę i wydarzenia polityczne u progu Wielkiej Czystki .

W 1940 ponownie emigrował, tym razem do USA , gdzie utrzymywał się z pracy publicystycznej w rosyjskiej prasie emigracyjnej. Pełnił również funkcję dyrektora Amerykańskiego Archiwum Robotniczego w Nowym Jorku, należał do redakcji Социалистического вестника. Pomagał nowo przybyłym do Stanów Zjednoczonych emigrantom rosyjskim. Na nowo rozpoczął zbieranie archiwaliów; duża część jego poprzednich zbiorów została przejęta przez nazistów po zajęciu Francji, a następnie zniszczona. Pozostawał czynnym krytykiem stalinizmu i analitykiem wydarzeń zachodzących w ZSRR. W 1963 sprzedał posiadane zbiory Instytutowi Hoovera Uniwersytetu Stanforda , pozostając jednak nadal bezpośrednim opiekunem (kuratorem) kolekcji.

Przypisy

  1. Szczegółowa relacja Bucharina.

Bibliografia


Inne hasła zawierające informacje o "Borys Nikołajewski":

Władysław Komar ...

Nowa Polityka Ekonomiczna ...

Order Orła Białego ...

1932 ...

Stepan Bandera ...

Leszek Kamiński ...

Lata 90. XX wieku ...

1933 ...

Dymitriady ...

1925 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Borys Nikołajewski":

227 Rozpad bloku państw ZSRR - (plansza 12) ...

227 Rozpad bloku państw ZSRR - (plansza 13) ...

49. Stosunki Polski z wybranymi państwami (plansza 22) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie