Bitwa pod Tassafaronga
II wojna światowa
,
Wojna na Pacyfiku
|
Krążownik ciężki USS "Minneapolis" po bitwie |
| Data |
30 listopada
1942
|
| Miejsce | koło przylądka Tassafaronga na
Guadalcanalu
,
Wyspy Salomona
|
| Przyczyna | amerykańska próba przerwania dostaw zaopatrzenia na Guadalcanal |
| Wynik | taktyczne zwycięstwo Japonii |
| Terytorium |
Pacyfik
|
| Strony konfliktu | |
Stany Zjednoczone
|
Japonia
| | Dowódcy | | Carleton H. Wright | Raizo Tanaka | | Siły | 4 krążowniki ciężkie
1 krążownik lekki
6 niszczycieli | 8 niszczycieli | | Straty | 1 krążownik ciężki zatopiony
3 krążowniki ciężkie uszkodzone
395 zabitych | 1 niszczyciel zatopiony
197 zabitych |
|
| |
Bitwa pod Tassafaronga (bitwa koło przylądka Tassafaronga) - ostatnia z bitew morskich podczas
walk o Guadalcanal
w czasie
II wojny światowej
, stoczona pomiędzy okrętami
japońskimi
a
amerykańskimi
na północ od wyspy
Guadalcanal
, w nocy
30 listopada
1942
.
Przed bitwą
Trzydniowa seria bitew morskich pod Guadalcanalem w listopadzie 1942 (
pierwsza
i
druga bitwa pod Guadalcanalem
) poważnie nadwerężyła siły japońskie w rejonie
Wysp Salomona
. Japończycy zaprzestali bombardowania
artylerią okrętową
lotniska Henderson Field znajdującego się na wyspie, a ich aktywność ograniczyła się do nocnych akcji zaopatrywania oddziałów walczących na wyspie przez
niszczyciele
używane w roli transportowców. Takie rejsy zaopatrzeniowe nazywane były przez Amerykanów Tokyo Express. W tym czasie, nadal trwały zacięte walki lądowe na Guadalcanalu pomiędzy
amerykańską piechotą morską
, zajmującą umocnione pozycje naokoło lotniska polowego Henderson Field, a siłami japońskimi atakującymi z głębi wyspy.
29 listopada w stronę Guadalcanalu wyruszył z
Bougainville
zespół 8 japońskich
niszczycieli
("
Takanami
", "Naganami", "Makinami", "
Oyashio
", "
Kuroshio
", "
Kagerō
", "
Kawakaze
", "
Suzukaze
") dowodzony przez kontradmirała Raizo Tanakę na niszczycielu "Naganami". W tym czasie, na wody na północ od wyspy wpłynął zespół amerykańskich krążowników, dowodzony przez kontradmirała Carletona H. Wrighta. W jego skład wchodziły aż 4
krążowniki ciężkie
: USS "Minneapolis" (
okręt flagowy
), USS "New Orleans", USS
"Pensacola"
i USS "Northampton",
krążownik lekki
USS "Honolulu" i 4 niszczyciele (USS "
Fletcher
", "Drayton", "
Maury
" i "Perkins"), oraz płynące dalej 2 niszczyciele osłony ("Lamson" i "Lardner").
Bitwa
Około godziny 23 japońskie niszczyciele wpłynęły od zachodu w akwen pomiędzy Guadalcanalem a leżącą na północ od niego wysepką Savo, kierując się w stronę przylądka Tassafaronga u brzegu Guadalcanalu, gdzie miały zrzucić pojemniki z zaopatrzeniem. Japończycy zostali jednak wykryci przez
radary
amerykańskich okrętów. Japońskie okręty nie posiadały środków obserwacji nocnej, lecz po krótkim czasie czołowy niszczyciel "
Takanami
" również dostrzegł zbliżającego się przeciwnika w odległości ok. 8 km.
Amerykański zespół nadpływał ze wschodu w
szyku torowym
, pierwsze płynęły 4 niszczyciele. Po kilku minutach wahania admirała Wrighta, ok. 23.21 amerykańskie niszczyciele wystrzeliły 20
torped
według wskazań radarów, a po chwili ciężkie amerykańskie okręty otworzyły ogień. Pod najbardziej intensywny ostrzał dostał się pierwszy niszczyciel japoński "Takanami". Japońskie niszczyciele rozproszyły szyk, wykonując zwrot i usiłując uciec spod ognia, lecz jednocześnie wystrzeliły własne torpedy.
Skutek japońskiej salwy torpedowej był porażający. Dwie torpedy trafiły i poważnie uszkodziły krążownik "Minneapolis", urywając mu
dziób
. Kolejne dwa trafienia również urwały dziób drugiego krążownika "New Orleans". Podczas próby ominięcia płonących uszkodzonych okrętów, krążownik "
Pensacola
" został trafiony torpedą w lewą burtę. Wszystkie trzy krążowniki stały się niezdolne do dalszej walki. Ostatnie dwie torpedy trafiły o 23.39 krążownik "Northampton", który po 3 godzinach zatonął. Zatonął również japoński niszczyciel "
Takanami
" (197 zabitych, 48 rozbitków dotarło do wyspy, z czego 19 wzięto do niewoli)[1]. Pozostałe japońskie okręty pomyślnie wycofały się.
Podsumowanie
Krążownik USS Pensacola podczas napraw uszkodzeń doznanych w bitwie, grudzień 1942
Bitwa była dużym sukcesem taktycznym Japończyków, którzy dysponując znacznie słabszymi siłami, przy stracie jednego niszczyciela, zatopili jeden krążownik ciężki i poważnie uszkodzili trzy dalsze, kwalifikując je do wielomiesięcznych remontów. Bitwa ta stała się wzorowym przykładem użycia niszczycieli. Wśród przyczyn sukcesu leżało świetne wyszkolenie marynarzy japońskich w walkach nocnych i w użyciu broni torpedowej. Nowo mianowany amerykański dowódca nie miał z kolei dużej praktyki bojowej, zwłaszcza na tym akwenie. Ponadto, japońskie okręty były uzbrojone w bardzo dobre torpedy,
kalibru
610 mm - większego niż standardowo używane przez inne państwa 533 mm, co przekładało się na większą masę materiału wybuchowego i ich znacznie większą skuteczność, w połączeniu z większą prędkością. Z drugiej strony, sukces ten nie mógł zmienić ogólnego wyniku walk o Guadalcanal, pozostając jedynie taktycznym zwycięstwem.
Bitwa pod Tassafaronga pozostała ostatnim starciem sił morskich w czasie walk o Guadalcanal. W dniach od 23 stycznia do 8 lutego, w ramach operacji KE,
1943
Japończycy ewakuowali resztki swoich wojsk z Guadalcanalu za pomocą
Tokyo Express
, co zakończyło walki w na Guadalcanalu.
Zestawienie sił
- † - okręty zatopione
- # - okręty uszkodzone, ## - poważnie
Alianci
Task Force 67 - kontradmirał Carleton H. Wright
- Task Group 67.2
- krążowniki ciężkie: USS "Northampton"†, "Minneapolis"## (
okręt flagowy
), USS "New Orleans"##, USS
"Pensacola"
##
- krążownik lekki: USS "Honolulu"
- niszczyciele: USS "Lamson" (DD-367), "Lardner" (DD-487)
- Task Group 67.4
- niszczyciele: USS
"Fletcher" (DD-445)
, "Drayton" (DD-366), "Maury" (DD-401), "Perkins" (DD-377)
Japończycy
2. Flotylla Niszczycieli (ang. 2 Desron) 2. Floty - kontradmirał Raizo Tanaka
Przypisy
Bibliografia
