Bitwa nad Largą miała miejsce 18 lipca 1770 podczas wojny rosyjsko-tureckiej 1768-1774 .

Bitwa została stoczona nad rzeką Largą między armią turecko - tatarską Abazy Paszy i chana krymskiego Kapłana II Gireja liczącą 45 000 żołnierzy (15 000 janczarów , 30 000^[1] Tatarów i 33 działa), a 1 armią rosyjską feldmarszałka Piotra Rumiancewa (32 000 piechoty i 8000 jazdy i 115 dział).

Turcy i Tatarzy zajęli umocnioną pozycję u ujścia rzeki Largi do Prutu . Przednia linia armii osłonięta była bagnistą doliną rzeki Largi, natomiast na lewym skrzydle płynęła rzeka Prut. Rumiancew, pozostawił na przednim froncie zasłony o niewielkiej sile i nocą skrycie ześrodkował siły główne na swoim lewym skrzydle. Wieczorem 17 lipca armia rosyjska z dala od pozycji nieprzyjaciela zbudowała 4 mosty przez Largę. W nocy cała armia Rumiancewa oprócz wydzielonej grupy Plemiannikowa (6000 żołnierzy) bez przeszkód przeprawiła się na drugi brzeg Largi, ruszając w kierunku pozycji turecko-tatarskich. Rumiancew uszykował swoje wojska w czworoboki z artylerią. O godzinie 4:00 artyleria rosyjska otworzyła ogień w kierunku pozycji nieprzyjacielskich. Jednocześnie ruszyła do natarcia grupa Plemiannikowa, której zadaniem było odciągnięcie uwagi nieprzyjaciela od głównych sił rosyjskich. Atak Tatarów Plemiannikow odparł ogniem piechoty i artylerii. Inna grupa tatarska obeszła lewe skrzydło rosyjskie, z zamiarem zaatakowania tyłów, co udało się Rosjanom udaremnić za pomocą grupy piechoty i artylerii, wydzielonych z sił rezerwowych. Jednocześnie główne siły pod wodzą generała Nikołaja Repnina przełamały opór janczarów i wdarły się do obozu. Turcy i Tatarzy rzucili się do ucieczki na południe, ścigani przez jazdę rosyjską. W bitwie trwającej 8 godzin stracili 1000 zabitych i 2000 jeńców, głównie janczarów. Zwycięstwo rosyjskie było zupełne. Rosjanie opanowali cały obóz nieprzyjaciela oraz zdobyli wszystkie 33 tureckie działa. Zwycięstwo wojsk rosyjskich nad Largą i rozbicie awangardy wojsk tureckich stworzyło sprzyjające warunki do późniejszego rogromienia wojsk tureckich. W nagrodę za tak znakomite zwycięstwo Rumiancew nagrodzony został Orderem Św. Jerzego pierwszego stopnia. Dwa tygodnie później Rosjanie odnieśli jeszcze większe zwycięstwo w bitwie nad Kagułem .

Zobacz też

• Słynne bitwy

Przypisy

Literatura

• Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I
• Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 14 Moskwa 1973.