Bitwa koło Wysp Liparyjskich I wojna punicka 264 p.n.e. - 241 p.n.e.
Wyspy Liparyjskie
Data	260 p.n.e.
Miejsce	port Lipara na Sycylii
Przyczyna	chęć zakończenia wojny punickiej ze strony Rzymu
Wynik	zwycięstwo Kartagińczyków
Strony konfliktu Rzymianie Kartagińczycy Dowódcy konsul Gnejusz Korneliusz Scypion Hannibal Gisco Siły 17 okrętów 20 okrętów Straty 17 okrętów nieznane

Bitwa koło Wysp Liparyjskich miała miejsce w roku 260 p.n.e. i była właściwie starciem niewiele mającym wspólnego z bitwą morską, pomiędzy morskimi eskadrami: rzymską pod dowództwem konsula Gnejusza Korneliusza Scypiona Aziny liczącą 17 okrętów a kartagińską Hannibala Gisco liczącą 20 okrętów. Bitwa ta stanowiła pierwszą konfrontację morską między siłami rzymskimi i kartagińskimi podczas I wojny punickiej .

Po sukcesach lądowych na Sycylii , zaznaczonych zdobyciem Agrigentum , Rzymianie poczuli się na siłach zbudować flotę, która zapewniłaby kontrolę nad Morzem Śródziemnym . W rekordowym czasie 2 miesięcy republika rzymska zbudowała flotę około 150 okrętów i wyszkoliła dla nich załogi. Dowództwo nad pierwszymi 17 okrętami objął konsul Gnejusz Korneliusz Scypion Azina. Wraz ze swoją eskadrą skierował się najpierw do Messyny .

Mając informacje sugerujące, że garnizon Lipary - głównego portu Wysp Liparyjskich może przejść na stronę Rzymian, konsul Azina pożeglował tam i wpłynął do Lipary z zamiarem zajęcia wysp i uczynienia ich bazą wypadową dla rzymskiej floty. Bez przeszkód rzucił kotwice w porcie opanowanym przez Kartagińczyków. W nocy nadpłynęła eskadra punicka z Panormos i zablokowała wejście do portu. Przerażone i niedoświadczone załogi rzymskie, bojąc się konfrontacji morskiej z wrogiem, umknęły na ląd, dostając się do niewoli wraz ze swoim wodzem. Wszystkie rzymskie okręty zostały utracone.

Na skutek porażki, rzymski konsul otrzymał swój niepochlebny przydomek Azina - po łacinie Asina - "osioł". Wkrótce potem jednak kartagińska flota została pokonana w bitwie pod Mylae .

Zobacz też

• bitwy morskie