Bierzmowanie, Ilustracja Petrusa Canisiusa: Katechizm, 1679
Bierzmowanie – jeden z siedmiu
sakramentów
w
Kościołach
katolickich
,
starokatolickich
,
prawosławnych
oraz
Kościele Anglikańskim
.
Istota i znaczenie
Istotą tego sakramentu jest przekazanie
Ducha Świętego
, umocnienie wiary oraz uzdolnienie do świadczenia o niej oraz jej obrony. Jednoczy ściślej z
Jezusem Chrystusem
. Katolika włącza w misję ewangelizacyjną Kościoła katolickiego. Rytuał ten jest
biblijną
podstawą dla rzymskokatolickiego sakramentu bierzmowania. Udziela go również
cerkiew prawosławna
, ale wkrótce po chrzcie (czyli niemowlętom). Bierzmowanie bywa też praktykowane przez niektóre kościoły
protestanckie
, ale (z wyjątkiem kościoła
anglikańskiego
) nie traktują one tego obrządku jako sakramentu.
Biblijne podstawy sakramentu bierzmowania
Dz 8,17 – Wtedy więc wkładali /Apostołowie/ na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego.
Dz 9,17 – Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym».
Dz 19,6 – A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali.
Cytaty pochodzą z
Biblii Tysiąclecia
Historia sakramentu
Nazwa "bierzmowanie" powstała od staropolskiego słowa "bierzmo", co oznaczało belkę podtrzymującą drewniany pułap domu, strop. Bierzmowanie jest to zatem podtrzymywanie, umacnianie wiary.
- Ta sekcja jest . Jeśli możesz, .
Praktyka prawosławna
Wierni
prawosławni
otrzymują bierzmowanie wraz z
chrztem
i pierwszą
Komunią
już jako małe dzieci. Sakrament stosuje się też jako formę przyjęcia
neofitów
zmieniających wyznanie z
katolicyzmu
w niektórych wspólnotach (np. greckiej, w cerkwiach słowiańskich dokonuje się to przez
spowiedź
,
wyznanie wiary
i
Eucharystię
). Sakramentu dokonuje
kapłan
, ale krzyżmo użyte musi być poświęcone przez
biskupa
. Kapłan namaszcza czoło, dłonie, pierś, stopy bierzmowanego myronem (
krzyżmem
) wymawiając formułę "pieczęć daru Ducha Świętego".
Praktyka katolicka
W Kościele rzymskokatolickim bierzmowanie odgrywa rolę wyznania wiary, niejako świadomego, bo dokonywanego w wieku dorosłym (lub zbliżonym do dorosłości) powtórzenia chrztu. Pod tym względem bierzmowanie odpowiada protestanckiej
Konfirmacji
i żydowskiej
bar micwie
i jest znakiem przejścia do dojrzałości religijnej. Innymi nazwami sakramentu bierzmowania są: sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, sakrament umocnienia w wierze oraz sakrament dopełnienia.
Udzielanie sakramentu jest w Kościele katolickim zarezerwowane dla
biskupów
i są tam oni zwyczajnymi
szafarzami
tego
sakramentu
. Nadzwyczajnym szafarzem tego sakramentu w Kościele katolickim jest każdy kapłan upoważniony do tego przez
biskupa
. W razie niebezpieczeństwa śmierci, sakramentu tego może udzielić każdy
proboszcz
lub każdy ksiądz, zgodnie z
kanonem
883
kodeksu prawa kanonicznego z 1983
. Ważną osobą na bierzmowaniu jest świadek. Jest on świadkiem umocnienia wiary bierzmowanego. Kładzie on prawą dłoń na prawym ramieniu bierzmowanego. Świadkiem może być rodzic. W razie nieprzewidywanych okoliczności, np. nagłe zasłabnięcie świadka, ktoś inny może go zastąpić.
- Materia bliższa tego sakramentu
krzyżmo
święte,
- Materia dalsza namaszczenie krzyżmem,
- Forma – słowa: (
łac.
) Accipe Signaculum doni Spiritus Sancti – Przyjmij znamię daru Ducha Świętego!
Linki zewnętrzne
