Biskup udzielający bierzmowania. Rogier van der Weyden , Siedem sakramentów, XV wiek .

Bierzmowanie, Ilustracja Petrusa Canisiusa: Katechizm, 1679

Bierzmowanie – jeden z siedmiu sakramentów w Kościołach katolickich , starokatolickich , prawosławnych oraz Kościele Anglikańskim .

Istota i znaczenie

Istotą tego sakramentu jest przekazanie Ducha Świętego , umocnienie wiary oraz uzdolnienie do świadczenia o niej oraz jej obrony. Jednoczy ściślej z Jezusem Chrystusem . Katolika włącza w misję ewangelizacyjną Kościoła katolickiego. Rytuał ten jest biblijną podstawą dla rzymskokatolickiego sakramentu bierzmowania. Udziela go również cerkiew prawosławna , ale wkrótce po chrzcie (czyli niemowlętom). Bierzmowanie bywa też praktykowane przez niektóre kościoły protestanckie , ale (z wyjątkiem kościoła anglikańskiego ) nie traktują one tego obrządku jako sakramentu.

Biblijne podstawy sakramentu bierzmowania

Dz 8,17 – Wtedy więc wkładali /Apostołowie/ na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego.

Dz 9,17 – Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym».

Dz 19,6 – A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali.

Cytaty pochodzą z Biblii Tysiąclecia

Historia sakramentu

Nazwa "bierzmowanie" powstała od staropolskiego słowa "bierzmo", co oznaczało belkę podtrzymującą drewniany pułap domu, strop. Bierzmowanie jest to zatem podtrzymywanie, umacnianie wiary.

Ta sekcja jest . Jeśli możesz, .

Praktyka prawosławna

Wierni prawosławni otrzymują bierzmowanie wraz z chrztem i pierwszą Komunią już jako małe dzieci. Sakrament stosuje się też jako formę przyjęcia neofitów zmieniających wyznanie z katolicyzmu w niektórych wspólnotach (np. greckiej, w cerkwiach słowiańskich dokonuje się to przez spowiedź , wyznanie wiary i Eucharystię ). Sakramentu dokonuje kapłan , ale krzyżmo użyte musi być poświęcone przez biskupa . Kapłan namaszcza czoło, dłonie, pierś, stopy bierzmowanego myronem ( krzyżmem ) wymawiając formułę "pieczęć daru Ducha Świętego".

Praktyka katolicka

W Kościele rzymskokatolickim bierzmowanie odgrywa rolę wyznania wiary, niejako świadomego, bo dokonywanego w wieku dorosłym (lub zbliżonym do dorosłości) powtórzenia chrztu. Pod tym względem bierzmowanie odpowiada protestanckiej Konfirmacji i żydowskiej bar micwie i jest znakiem przejścia do dojrzałości religijnej. Innymi nazwami sakramentu bierzmowania są: sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, sakrament umocnienia w wierze oraz sakrament dopełnienia.

Udzielanie sakramentu jest w Kościele katolickim zarezerwowane dla biskupów i są tam oni zwyczajnymi szafarzami tego sakramentu . Nadzwyczajnym szafarzem tego sakramentu w Kościele katolickim jest każdy kapłan upoważniony do tego przez biskupa . W razie niebezpieczeństwa śmierci, sakramentu tego może udzielić każdy proboszcz lub każdy ksiądz, zgodnie z kanonem 883 kodeksu prawa kanonicznego z 1983 . Ważną osobą na bierzmowaniu jest świadek. Jest on świadkiem umocnienia wiary bierzmowanego. Kładzie on prawą dłoń na prawym ramieniu bierzmowanego. Świadkiem może być rodzic. W razie nieprzewidywanych okoliczności, np. nagłe zasłabnięcie świadka, ktoś inny może go zastąpić.

• Materia bliższa tego sakramentu krzyżmo święte,
• Materia dalsza namaszczenie krzyżmem,
• Forma – słowa: ( łac. ) Accipe Signaculum doni Spiritus Sancti – Przyjmij znamię daru Ducha Świętego!

Linki zewnętrzne

• O bierzmowaniu