Radiografia cyfrowa (DR) – metoda alternatywna dla tradycyjnych (analogowych) zdjęć rentgenowskich umożliwiająca uzyskanie zapisu zdjęcia w formie cyfrowej. Została wprowadzona przez Francisa Mouyena w roku 1987 i zaprezentowana dwa lata później w Stuttgarcie . Następnie Francis opatentował system pod nazwą radiowizjografia i nazwa ta jest zastrzeżona dla produktów firmy Trophy Radiologie ( Francja ) – inne firmy używają wyrażenia radiografia cyfrowa.

Urządzenia do DR składają się z trzech podstawowych podzespołów:

• radio- – wytwarzającego promieniowanie RTG,
• -visio- – rejestrującego obraz,
• -graphy – wyświetlającego obraz na ekranie i umożliwiającego jego obróbkę cyfrową.

Metoda ta nie wymaga dawek promieniowania jakie występują w radiografii konwencjonalnej – nastąpiło zmniejszenie czasu ekspozycji do 0,02s (zmniejszenie 10-50x). Jednak zaletą uważaną za najważniejszą jest rozdzielenie procesu pomiędzy trzy różne podzespoły i umożliwienie przez to tzw. postprocessingu, tj. regulację kontrastu, jasności lub użycie tzw. pseudokoloru (użycie palety barw RGB zamiast skali szarości).