Biały Jar na mapie okolic Śnieżki

Biały Jar – jar w środkowej części Karkonoszy , w Sudetach Zachodnich .

Jest to nisza niwalna przekształcona w jar o dnie głęboko wciętej półkolistej doliny podcinającej północne zbocze Równi pod Śnieżką . Powstała w wyniku zalegania przez długi czas zlodowaciałej pokrywy śnieżnej podczas ostatniego zlodowacenia w plejstocenie . Od górnej krawędzi jaru na wysokości około 1350 m rozchodzą się w dół głębokie bruzdy szczelinowe, odsłaniające jasną zwietrzelinę granitową , od której jasnoszarej barwy wywodzi się nazwa jaru. Zbocza Białego Jaru porośnięte są kosodrzewiną . Rośnie tu wiele gatunków ziół . W Białym Jarze swoje źródło ma Złoty Potok .

Biały Jar jest jednym z miejsc, w którym pokrywa śnieżna utrzymuje się najdłużej w Karkonoszach. Zimą ze względu na zagrożenie lawinowe szlaki turystyczne prowadzące przez Biały Jar są zamknięte.

Historia

• 20 marca 1968 roku w Białym Jarze na skutek zejścia lawiny zginęło 19 osób. Jest to największa tragedia lawinowa w Polsce. Czoło lawiny miało 15 m wysokości, 60 m szerokości, a długość 1 km. Wśród ofiar było 13 Rosjan, 4 Niemców z NRD oraz dwóch Polaków. Pięć innych osób objętych lawiną zdołało się uratować. Po tragedii powstały plotki, że lawina nie zeszła samoistnie, lecz wywołali ją agenci jakiegoś wywiadu. Jednak badania naukowe i ekspertyzy dowiodły, że był to proces naturalny.
• W dniu 22 marca 2008 roku około godziny 15:00 zeszła kolejna lawina wywołana przez przejeżdżającego tamtędy snowboardzistę. Była to największa lawina od 40 lat, czyli od tragedii z 1968 roku. Czoło lawiny miało od 15 do 20 m wysokości, a długość ponad 800 m. Akcja lawinowa trwała niemal dobę. Oprócz Grupy Karkonoskiej GOPR w akcji brała udział Horska Služba, Straż Pożarna, Straż Karkonoskiego Parku Narodowego. Zwłoki 26-letniego snowboardzisty znaleziono na głębokości 3 metrów pod powierzchnią czoła lawiny.

Bibliografia

• M. Junik, Śmierć w Karkonoszach, "Gazeta Wrocławska", 25 IV 2008.