Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Benin

Benin

République du Bénin
Republika Beninu
Flaga Beninu
Herb Beninu
Flaga Beninu Herb Beninu
Dewiza : ( fr. ) Fraternité, Justice, Travail
(Braterstwo, Sprawiedliwość, Praca)
Hymn : L'Aube Nouvelle
Język urzędowy francuski
Stolica Porto-Novo [2]
Ustrój polityczny republika
Głowa państwa prezydent
Yayi Boni
Szef rządu prezydent
Yayi Boni
Powierzchnia
 • całkowita
 • wody śródlądowe
99. na świecie
112 620 [3] km²
2000 km² (1,78%)
Liczba ludności  ( 2008 )
 • całkowita 
 •  gęstość zaludnienia
91. na świecie
8 295 000 [4]
74 osób/km²
Jednostka monetarna frank CFA (XOF)
Niepodległość od Francji
1 sierpnia 1960
Strefa czasowa UTC +1
Kod ISO 3166 BJ
Domena internetowa .bj
Kod samochodowy DY
Kod telefoniczny +229
Mapa Beninu
1  Siedziba władz to Kotonu
2  Dane podane za CIA The World Factbook (źródło:CIA) ( ang. )
3  Dane szacunkowe na lipiec 2008 roku, podane za CIA The World Factbook (źródło:CIA) ( ang. )

Benin (do 1975 pod nazwą Dahomej ) – państwo w Afryce nad Zatoką Gwinejską . Graniczy z Burkina Faso , Nigrem , Nigerią i Togo , członek Unii Afrykańskiej .

Spis treści

Historia

Królestwo Dahomeju powstało na bazie kilku grup etnicznych zamieszkujących tereny wokół miasta Abomey . Plemię Adżów zamieszkiwało we wczesnym średniowieczu pogranicze dzisiejszego Beninu i Togo. Zgodnie z tradycją Adżowie przybyli do południowego Beninu w XII-XIII w. i – wymieszawszy się z lokalną ludnością – stworzyli nowy lud Fonów , zwanych też "Dahomejami". Gangnihessou , (władca z dynastii Adża) założył stolicę w Abomey , jak również miasta Allada i Porto-Novo ), stając się pierwszym królem niewielkiego państwa.

Jak nakazywała wielowiekowa tradycja, dahomejscy chłopcy byli często oddawani na naukę starym, doświadczonym wojownikom, od których uczyli się władania bronią i poznawali zwyczaje wojenne aż do momentu, kiedy byli na tyle dojrzali, by sami mogli zostać wojownikami. Dahomej był znany z posiadania elitarnego oddziału kobiet-wojowniczek zwanych Ahosi (pol. nasze matki), a przez Europejczyków nazywanych dahomejskimi Amazonkami . Przykładanie wielkiej wagi do wyszkolenia wojskowego spowodowało, że XIX-wieczni podróżnicy, jak Richard Francis Burton , okrzyknęli Dahomej czarną Spartą .

Jakkolwiek władcy Dahomeju byli początkowo przeciwni handlowi niewolników , był on uprawiany w całym regionie przez blisko 300 lat, przyczyniając się do powstania nazwy "Wybrzeże Niewolnicze". Obyczaj, nakazujący ścinanie części jeńców branych w licznych wojnach, przyczyniał się do ograniczania niewolników sprzedawanych handlarzom, wskutek czego liczba zmniejszyła się z około 20 tys. rocznie na początku XVII w. do 12 tys. dwieście lat później. Inną przyczyną zmniejszenia się obrotów w handlu niewolniczym był zakaz eksportu żywego towaru przez Atlantyk wprowadzony przez Wielką Brytanię i inne kraje europejskie. Handel ustał całkowicie w 1885 , kiedy to ostatni portugalski statek z niewolnikami opuścił wybrzeże dzisiejszego Beninu.

Od połowy XIX w. Dahomej zaczął tracić znaczenie jako regionalna potęga militarna. To zachęciło w 1892 Francuzów do zajęcia tych terytoriów. Po dwuletnich walkach kolonizatorzy opanowali sytuację, a w 1899 tzw. Dahomej Francuski został włączony do Francuskiej Afryki Zachodniej .

W 1958 Francja przyznała Republice Dahomeju autonomię, a 1 sierpnia 1960 kraj odzyskał niepodległość. Człowiekiem, który poprowadził nową republikę ku niepodległości, był Hubert Maga .

Przez następne 12 lat krajem wstrząsały niepokoje etniczne. Doszło do kilku zamachów stanu i zmian reżimów, przy czym dominującymi politykami byli: Sourou Apithy, Hubert Maga i Justin Ahomadegbé, każdy reprezentujący inną część kraju i inne grupy etniczne. Po zamieszkach, które zakłóciły wybory w 1970 , ci trzej politycy postanowili stworzyć prezydencki triumwirat i rządzić krajem kolektywnie.

W 1972 doszło do wojskowego zamachu stanu pod przywództwem Mathieu Kérékou . Kérékou zaprowadził formalnie ustrój socjalistyczny i powołał rząd kontrolowany przez Wojskową Radę Rewolucyjną (CNR). W 1975 przemianował kraj na Ludową Republikę Beninu. W 1979 CNR została rozwiązana i rozpisano demokratyczne wybory. Pod koniec lat 80. Kérékou – wobec zapaści gospodarczej kraju – zdecydował się zrezygnować z socjalizmu i skierować Benin na drogę demokracji parlamentarnej i gospodarki rynkowej.

W wyborach w 1991 przegrał z Nicéphore Soglo i stał się pierwszym afrykańskim prezydentem, który dobrowolnie ustąpił ze stanowiska. Kérékou wrócił do władzy wygrawszy wybory w 1996 . W 2001 , z niewielką przewagą nad przeciwnikiem, Kérékou wygrał raz jeszcze, ale opozycja zarzucała mu nieczystą grę.

Ani Kérékou ani Soglo nie startowali w wyborach w 2006 , ponieważ obu zabraniała tego konstytucja ze względu na wiek lub dopuszczalną liczbę kadencji. Prezydent Kérékou jest powszechnie chwalony za to, że – inaczej niż większość afrykańskich przywódców – nie usiłował zmienić konstytucji, by pozostać dłużej na urzędzie.

Wybory 2006 zostały uznane za wolne i demokratyczne. W ich rezultacie prezydentem został Yayi Boni . Sukces demokratycznych, wielopartyjnych wyborów w Beninie sprawił, że kraj ten uznano za model demokracji w Afryce.

Podział administracyjny

Kraj podzielony jest na 12 departamentów. Do 1999 było ich 6.

Zobacz więcej w osobnym artykule: Podział administracyjny Beninu

Geografia

Północną część kraju pokrywa sawanna z akacjami i baobabami , natomiast na wybrzeżu rosną namorzyny . Wewnątrz kraju występują lasy suche, okresowo zrzucające liście. Zdarzają się również enklawy wilgotnych, wiecznie zielonych lasów. Tutejsze parki narodowe , tj. Pendjari i W du Niger , rezerwaty dzikich zwierząt reprezentowane przez takie gatunki jak m.in. lamparty , antylopy , słonie , hieny i wiele gatunków małp , stanowią dużą atrakcję turystyczną.

Miasta

Największe miasta (ludność powyżej 30 tys. mieszkańców) wg danych szacunkowych z 2009 [1]

Gospodarka

Benin to kraj rolniczy z przewagą gospodarstw karłowatych. Uprawy dające produkty eksportowe – olej palmowy i kakao – prowadzi się w wilgotniejszej, gęściej zaludnionej części południowej państwa. Miasto Kotonu jest portem i ośrodkiem przemysłowym.

Kultura

Paolo Valente, Opowieści szeptane przez wiatr, [5] , Wydawnictwo WAM, Kraków 2008

Święta państwowe

Święta państwowe
DataPolska nazwaOryginalna nazwa
1 stycznia Nowy Rok
10 stycznia Dzień Suwerenności Państwowej
2 lutego Eid-ul-Adha
12 kwietnia Poniedziałek Wielkanocny
2 maja Urodziny ProrokaEid-Milad Nnabi
20 maja Wniebowstąpienie
1 sierpnia Dzień Niepodległości
15 sierpnia Wniebowzięcie
26 października Dzień Sił Zbrojnych
1 listopada Wszystkich Świętych
14 listopada Koniec Ramadanu
25 grudnia Boże Narodzenie

Religijność

Przypisy

  1. World Gazetteer – Benin
  2. [1] Dane statystyczne zaczerpnięto z książki Patricka Johnstona i Jasona Mandryka pt. "Operation World", oraz z innych źródeł.

Zobacz też

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Benin":

1972 ...

1986 ...

1977 ...

1969 ...

1983 ...

1933 ...

1979 ...

1962 ...

1958 ...

1980 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Benin":

125. Społeczno-gospodarczy podział państw (plansza 9) ...

103. Zróżnicowanie językowe ludności świata (plansza 5) Belgia, Benin, Czad, Francja, Kongo, Luksemburg, Mali ...

Afryka – zagadnienia społeczno-gospodarcze (plansza 6) plemiennych, Do krajów, w których religie rodzime odgrywają bardzo znaczącą rolę, należą: Benin (71%), Bostwana (56%), Gwinea-Bissau (50%), Liberia (49%), Togo (50%), Burkina Faso ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie