Baza Lotnicza Ovda - taktyczna wojskowa baza
Sił Powietrznych Izraela
położona w odległości około 60
km
na północ od miasta
Ejlat
, w południowej części
pustyni Negew
w
Izraelu
.
Leży w rozległej dolinie Nahal Karots na wysokości 445
metrów
n.p.m.
, w otoczeniu
kibuców
Neot Semadar
,
Neve Harif
,
Qetura
,
Grofit
,
Yotvata
i
Samar
, oraz wioski
Shaharut
. Na południowy zachód od bazy znajduje się baza wojskowa
Sił Obronnych Izraela
Sayarim oraz rozległy poligon wojsk pancernych, na zachód są tajne podziemne instalacje wojskowe, a na północy znajduje się wojskowa szkoła inżynieryjna oraz kolejna baza wojskowa.
Historia
Po wycofaniu się izraelskich wojsk z
półwyspu Synaj
rząd
Stanów Zjednoczonych
udzielił pomocy finansowej i technicznej przy budowie nowych baz izraelskich sił powietrznych. Miało to być odszkodowanie dla Izraela za utracone rozbudowane bazy wojskowe na Synaju. W ten sposób w
1980
rozpoczęto budowę bazy lotniczej Ovda, która była rekompensatą za oddanie Egipcjanom bazy lotniczej Etzion AB[1]. Prace budowlane przeprowadziła amerykańska firma budowlana Perini Building Company przy wsparciu
Korpusu Inżynieryjnego Armii Stanów Zjednoczonych
. W pracach budowlanych uczestniczyło 4,5 tys. osób. Wybudowano podziemne schrony dla samolotów, pasy startowe i drogi do kołowania, kanały ściekowe i wodociągi, systemy elektryczne i łączności, kompleks mieszkaniowy oraz drogi dojazdowe[2]. Oficjalna uroczystość otwarcia bazy odbyła się w
1981
[1].
W
1982
rozpoczęto wykorzystywać lotnisko do celów cywilnych, a w
1988
podjęto decyzję o otwarciu
Międzynarodowego Portu Lotniczego Ovda
, który obsługuje ruch turystyczny pobliskiego miasta
Ejlat
[1]. Obszar cywilny wyznaczono przy krótszym pasie startowym, którego długość umożliwia lądowanie dużych samolotów pasażerskich
Boeing 747
[3].
19 września
1995
w bazie wylądował porwany
irański
samolot pasażerski
Boeing 707
linii lotniczych
Kish Air
. Na pokładzie znajdowało się 177 pasażerów. Po godzinie negocjacji porywacz poddał się. Porywaczem okazał się
steward
Rid Garari, który poprosił o
azyl polityczny
w
Stanach Zjednoczonych
. Nikt nie został ranny[4].
Infrastruktura
Baza posiada dwa pasy startowe o długości 3 000 i 2 600
metrów
. Pomiędzy nimi wytyczono drogi do kołowania oraz podziemne schrony dla samolotów. W środkowej części bazy jest zlokalizowane lądowisko dla helikopterów.
We wschodniej części bazy wybudowano kompleks budynków mieszkalnych dla personelu bazy. Tam też jest główna brama wjazdowa na teren bazy wojskowej.
Eskadry
W bazie stacjonuje
eskadra
:
Komunikacja
Z bazy wyjeżdża się w kierunku północnym i lokalną drogą dojeżdża się do
drogi ekspresowej nr 12
(
Neot Semadar
-
Ejlat
).
Przypisy
Zobacz też
Linki zewnętrzne