Barbara Hohenzollern (ur. 29 lub 30 maja 1464 w Ansbach , zm. 4 września 1515 ) - margrabianka brandenburska , księżna głogowska .

Była córką Albrechta Achillesa , margrabiego brandenburskiego, i jego drugiej żony Anny, księżniczki saskiej.

11 października 1472 r. w Berlinie poślubiła księcia Henryka XI głogowskiego, po śmierci małżonka w 1476 r. do śmierci zamieszkała na zamku w Krośnie Odrzańskim , który stał się odtąd "siedzibą wdów".

19 lub 20 sierpnia 1476 r we Frankfurcie nad Odrą poślubiła per procura Władysława II Jagiellończyka . Właściwy ślub i koronacja Barbary miały odbyć się w Pradze 17 lutego 1477 r. Termin ten, przekładany przez Władysława II Jagiellończyka nie został dotrzymany. Król nie był już zainteresowany ożenkiem z Barbarą, gdyż utraciła ona swój posag - odziedziczone po zmarłym mężu księstwo głogowskie , które zajął zbrojnie Jan II Szalony popierany przez Macieja Korwina . Pomimo starań ze strony Hohenzollernów , aby małżeństwo doszło do skutku, król wycofał się z wcześniejszych umów małżeńskich z Barbarą. Formalnie małżeństwo to zostało rozwiązane w 1500  r.

Barbara 25 lipca 1492 r. zwolniła Władysława II Jagiellończyka z wszystkich zobowiązań małżeńskich, a także dążyła do przeprowadzenia rozwodu w Rzymie . Powodem były jej potajemne zaręczyny ze szlachcicem Konradem von Heydek. W 1493 r. bracia Barbary, by nie dopuścić do tego małżeństwa, uwięzili ją w zamku Plassenburg , gdzie spędziła kilkanaście lat w odosobnieniu.

Nie wiadomo dokładnie, gdzie zmarła; została pochowana w klasztorze w Heilsbronn .