Philippe Le Jolis de Villiers de Saintignon (ur.
25 marca
1949
w
Bolougne
) –
francuski
polityk,
wicehrabia
, były parlamentarzysta, eurodeputowany, założyciel
eurosceptycznego
Ruchu dla Francji
.
Życiorys
Z wykształcenia prawnik. W 1973 ukończył
Instytut Nauk Politycznych w Paryżu
, w 1978 uzyskał promocję w
École nationale d'administration
.
Początkowo pracował w administracji rządowej (w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych), następnie w administracji departamentalnej jako dyrektor biura
prefekta
.
Zaangażował się w działalność
Unii na rzecz Demokracji Francuskiej
. Od 1987 do 1994 sprawował mandat deputowanego do
Zgromadzenia Narodowego
. Jednocześnie od 1988 nieprzerwanie sprawuje urząd przewodniczącego rady generalnej
departamentu
Wandea
.
W 1994 został wybrany do
Parlamentu Europejskiego
, w którym zasiadał do 1997. Philippe de Villiers otwierał w tych wyborach listę dysydentów z UDF, sprzeciwiających się proeuropejskiej polityce partii. Po dość dobrym wyniku wyborczym jesienią 1994 zainicjował powołanie nowej partii pod nazwą
Ruch dla Francji
[1]. W 1995 wystartował w
wyborach prezydenckich
, uzyskując około 4,7% głosów.
W 1997 ponownie został posłem niższej izby krajowego parlamentu. Dwa lata później sprzymierzył się z
Charlesem Pasqua
i jego
RPFIE
. Wspólna lista zajęła drugie miejsce w wyborach europejskich, sam Philippe de Villiers przez kilka miesięcy sprawował ponownie mandat europosła. Został też wiceprezydentem wspólnej partii, z której odszedł po kilku miesiącach, reaktywując w 2000 MPF[1].
W 2002 uzyskał reelekcję w swoim okręgu wyborczym do Zgromadzenia Narodowego XII kadencji. W 2004 po raz trzeci wybrano go do Parlamentu Europejskiego. Zasiada w grupie
Niepodległość i Demokracja
.
Głosi poglądy eurosceptyczne i tradycjonalistyczne, krytykując postępującą integrację europejską. Jako pierwszy użył wyrażenia "
polski hydraulik
" w publicznej debacie dotyczącej proponowanej dyrektywy unijnej[2].
W 2007 ponownie wystartował w
wyborach prezydenckich
, osiągając wynik 2,2% głosów. W drugiej turze poparł kandydaturę
Nicolasa Sarkozy'ego
. Przed
wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2009
zaangażował się w tworzenie francuskiego oddziału partii
Libertas
, w wyborach jako jedyny kandydat tego komitetu uzyskał mandat posła do PE.
Przypisy
Źródła
