Augustus ( łac. ) – wyraz pochodzący z żargonu technicznego augurów , oznaczający miejsce, rzecz, czynność bądź osobę, która zyskała sankcję religijną na drodze inauguracji (patrz auspicjum ).

Wyraz ten jest szerzej znany jako przydomek, który, mając na uwadze powyższe znaczenie religijne, rzymski senat nadał Oktawianowi w 27 roku p.n.e.

Przydomek ten był używany przez kolejnych cesarzy. W czasach tetrarchii tytułu tego używało dwóch najważniejszych spośród czterech współwładców imperium. W wyniku politycznego zamieszania po abdykacji Dioklecjana przez krótki czas było jednocześnie aż pięciu augustów (w roku 310 ).

• Słowo Augustus,-i tworzy w łacinie parę innych wyrazów:
  • Rzeczownik żeński Augusta,-ae identycznego znaczenia, tyle że w formie żeńskiej.
  • Rzeczownik męski augustalis,-is oznaczający pogańskiego kapłana (wyznawcę kultu Augusta), także złota moneta. Pojawił się w średniowieczu.
  • Przysłówek auguste używany na określenie robienia czegoś z głęboką czcią, wzniośle, uroczyście; także wspaniale, świetnie.
  • Czasownik augusto,-are, -avi, -atum znaczący uświetniać, przydawać blasku.
  • Przymiotnik augustus,-a,-um znaczący cesarski; dostojny, boski; święty; czcigodny, uświęcony; sierpniowy.
  • Miesiąc Augustus,-i jako rzymski sierpień . Dawny Sextilis, przezwany na cześć wyżej wspomnianego Oktawiana Augusta .
  • Mianem Praefectus Augustalis określano prefekta Egiptu .
  • Rzeczownik augustiaticus,-i, jedno z wielu określeń pańszczyzny .
  • Inne wyrazy zbliżone w znaczeniach do powyższych.

Greckim odpowiednikiem tytułu Augusta jest Sebastos; zob. Sebastian (imię) .

Zobacz też

• cezar
• imperator