Arnold Rüütel (ur.
10 maja
1928
na wyspie
Sarema
) –
estoński
polityk, prezydent Estonii od 8 października 2001 do 9 października 2006.
Życiorys
Ukończył szkołę rolniczą w Jänedzie, od 1949 pracował w wydziale rolnictwa powiatu Saaremaa. W latach 1955–1957 był nauczycielem w Instytucie Maszyn Rolniczych w
Dorpacie
. W 1964 został absolwentem Wydziału Nauk Rolnych Estońskiej Akademii Rolniczej. W 1969 objął stanowisko
rektora
tej uczelni, funkcję tę pełnił przez osiem lat. W 1972 uzyskał stopień kandydata nauk rolnych.
Działał w Komunistycznej Partii Estonii i
KPZR
, od 1977 sprawował funkcje państwowe. W 1983 wyznaczony został na przewodniczącego Prezydium Rady Najwyższej
Estońskiej SRR
(odpowiednik lokalnego
prezydenta
). W marcu 1990, gdy kraj ogłosił suwerenność, urząd ten zamieniono na przewodniczącego Rady Najwyższej
Estonii
. Na stanowisku tym pozostawał do 1992.
W latach 90. pracę naukową. W 1991 uzyskał stopień naukowy doktora. Jest emerytowanym profesorem Estońskiej Akademii Rolniczej, doktorem Uniwersytetu Bentley College i
Uniwersytetu Helsińskiego
. Arnold Rüütel był pomysłodawcą utworzenia Związku Bałtyckiego, który skupiałby
Litwę
,
Łotwę
i
Estonię
(zrealizowano to w formie
Rady Bałtyckiej
). 5 października 1992 przegrał wybory prezydenckie z kandydatem sił niepodległościowych
Lennartem Meri
.
Od 1994 do 2000 był przewodniczącym stworzonego przez siebie
Estońskiego Związku Ludowego
. W 1995 wybrano go w skład
Riigikogu
, którego został wiceprzewodniczącym. 21 września 2001 wybrano go na urząd
prezydenta
, w ostatniej rundzie głosowania pokonał
Toomasa Saviego
. Jako głowa państwa opowiadał się za wejściem Estonii do
Unii Europejskiej
oraz sojuszem z
NATO
. 23 września 2006 ubiegając się o reelekcję przegrał z
Toomasem Hendrikiem Ilvesem
[1].
Odznaczony m.in. polskim
Orderem Orła Białego
(2002).
Przypisy
Źródła
