Apollodoros z Aten ( gr. Ἀπολλόδωρος ὁ Ἀθηναῖος, Apollodoros ho Athenaios, ur. około 180 p.n.e., zm. około 109 p.n.e.) – filolog , geograf i kronikarz grecki .

Karierę naukową rozpoczął w Atenach , w których studiował pod kierunkiem Diogenesa z Seleukei. Po wyjeździe Diogenesa do Rzymu w 156 p.n.e. , Apollodoros udał się do Aleksandrii , by studiować u ówczesnego kierownika Biblioteki Aleksandryjskiej – Arystarcha z Samotraki . Po roku 145 p.n.e. , kiedy Ptolemeusz VIII Fyskon wygnał z Aleksandrii wszystkich uczonych z muzeum i biblioteki, Apollodoros udał się początkowo na Cypr , następnie do Pergamonu , gdzie przebywał kilkanaście lat, wreszcie dotarł do Aten .

Jego głównym dziełem były zaginione Chronika (Χρονικά) – wzorowany na chronologicznych badaniach Eratostenesa z Cyreny zarys dziejów cywilizacji greckiej od wojny trojańskiej (którą za Eratostenesem datował na 1184 p.n.e.) do roku 144 p.n.e. Jego filologiczne zainteresowania ogniskowały się wokół dzieł Homera . W pracy Peri neon katalogu (Περὶ νηῶν καταλόγου; O katalogu okrętów) dał komentarz do tzw. Katalogu Okrętów z II księgi Iliady . W liczącej 24 księgi pracy Peri theon (Περὶ θεῶν; O bogach) odnosił się do homeryckiego panteonu , dając pierwszy grecki traktat filologiczno- teologiczny . Inne dzieła Apollodorosa to: Ges periodos (Γῆς περίοδος; Opis ziemi) i Bibliotheke (Βιβλιοθήκη).