Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Antonio Gramsci

Antonio Gramsci

Antonio Gramsci

Antonio Gramsci [an't ɔ :njo 'gra:m ʃ i] (ur. 23 stycznia 1891 w Ales , zm. 27 kwietnia 1937 w Rzymie ) – działacz komunistyczny, teoretyk marksizmu , filozof .

Spis treści

Życiorys

Wczesną młodość Gramsci spędził na Sardynii, kształcąc się w Cagliari . Uzyskane w konkursie stypendium pozwoliło mu w 1911 r. rozpocząć studia w Turynie , wówczas dynamicznym ośrodku przemysłowym, politycznym i kulturalnym. Dwa lata później Gramsci wstąpił do Włoskiej Partii Socjalistycznej . Należał tam do zwolenników Benita Mussoliniego tzw. mussoliniani[1]. W 1915 r., nie kończąc studiów, rozpoczął pracę publicystyczną w socjalistycznym piśmie "Il Grido del Popolo" (w latach 1917 - 1918 był jego redaktorem naczelnym). W tym czasie Gramsci był już aktywnym działaczem ruchu robotniczego.

Świadectwem pierwszych zainteresowań filozoficznych i światopoglądowych Gramsciego są Pisma młodzieńcze (Scritti giovanili, 1958 ). Młody Gramsci krytycznie odnosił się do dominującego wówczas w ruchu socjalistycznym reformizmu , który pod wpływem pozytywizmu "sprowadzał doktrynę Marksa do prawa naturalnego, realizującego się niby fatum poza wolą ludzi". Reformizmowi Gramsci przeciwstawiał koncepcję silnie akcentującą rolę świadomości w historii. Znaczenie idei w dziejach potwierdzała, zdaniem Gramsciego, witana przezeń z entuzjazmem rewolucja październikowa , o której sądził wówczas, że jest "dziełem bardziej ideologii niż faktów".

W 1919 r. powstało pismo "L'Ordine Nuovo"; redakcją kierował Gramsci przy pomocy Palmiro Togliattiego ( 1893 - 1964 ). W publicystyce (zebranej potem w tomie L'Ordine Nuovo 1919-1920, 1954 ) Gramsci komentował ówczesne wydarzenia w ruchu robotniczym, główną uwagę skupiając na roli fabrycznych rad robotniczych, w których upatrywał zalążek instytucji władzy przyszłego społeczeństwa socjalistycznego.

W 1921 r. Gramsci był jednym z założycieli Włoskiej Partii Komunistycznej (na jej czele stanął Amadeo Bordiga, ur. 1889 ). W publicystyce Gramsci podejmował wtedy głównie problemy programu nowej partii i kierunków walki z rodzącym się faszyzmem (por. tom Socialismo e fascismo. L'Ordine Nuovo 1921-1922, 1966 ). W latach 1922 - 1923 Gramsci przebywał w Moskwie reprezentując WPK w III Międzynarodówce Komunistycznej . Powróciwszy do kraju, Gramsci nadal uczestniczył w życiu politycznym jako poseł do parlamentu, publicysta (był inicjatorem organu partyjnego "Unita") oraz działacz partyjny.

W wyniku dyskusji wewnątrzpartyjnej, której dokumentację podał Palmiro Togliatti w publikacji La formazione del gruppo dirigente del P.C.I. (Kształtowanie się grupy kierowniczej WPK, 1962 ), a której świadectwa znajdujemy także w publicystyce Gramsciego zebranej w La construzione del partito comunista italiano 1923-1926 ( 1971 ), dawną obciążoną błędem sekciarstwa politykę, której rzecznikiem był Amadeo Bordiga, zastąpiono programem sojuszu sił lewicowych w obliczu zagrożenia faszystowskiego, głoszonym przez Gramsciego. W styczniu 1926 r. Gramsci stanął na czele Komitetu Centralnego WPK; w listopadzie władze faszystowskie aresztowały go i skazały na dwadzieścia lat więzienia. Gramsci spędził w więzieniu lat dziesięć, podupadając na zdrowiu. Zwolniony w 1937 r. na podstawie amnestii, zmarł zaraz po opuszczeniu więziennych murów. Tuż przed śmiercią Gramsci miał się nawrócić na katolicyzm [2].

Przez cały czas pobytu w więzieniu Gramsci w takiej mierze, w jakiej pozwalały warunki, prowadził pracę intelektualną. Szkice, notaty i materiały wypełniły 33 Zeszyty więzienne (Quaderni del carcere), które po wojnie zostały opublikowane pod tymże tytułem.

Dzieła

Pisma wczesne (1908-1926)

  • Scritti giovanili 1914-1918, Torino 1958;
  • L'Ordine Nuovo 1919-1920, Torino 1954;
  • Socialismo e fascismo. L'Ordine Nuovo 1921-1922, Torino 1960;
  • Sotto la Mole 1916-1920, Torino 1960;
  • Scritti 1915-1921. Nuovi contributi, red. S. Caproglio, Milano 1968;
  • La construzione del Partito Comunista 1923-1926, Torino 1971;
  • Per la verità. Scritti 1913-1926, red. R. Marinelli, Roma 1974;
  • 2000 pagine di Gramsci, Milano 1964, tomy I-II.

Pisma więzienne (1926-1937)

  • Lettere del carcere, I wyd. Torino 1947;
  • Lettere del carcere, pełne wyd. krytyczne, red. S. Caproglio i E. Fubini, Torino 1965;
  • Antonio Gramsci. Vita attraverso le lettere (1908-1937), red. G. Fiori, Torino 1994;
  • Quaderni del carcere, I wyd. Torino 1948-1951:
    • t. I: Il materialismo storico e la filosofia di Benedetto Croce [Materializm historyczny i filozofia Benedetta Crocego], 1948;
    • t. II: Gli intellettuali e l'organizzatione della cultura [Intelektualiści i organizacja kultury], 1949;
    • t. III: Il Risorgimento [Risorgimento], 1949;
    • t. IV: Note sul Machiavelli, sulla politica e sullo stato moderno [Noty o Machiavellim, polityce i państwie nowoczesnym], 1949;
    • t. V: Letteratura e vita nazionale Literatura i życie narodowe, 1950;
    • t. VI: Passato e presente [Przeszłość i teraźniejszość], 1951;
  • Quaderni del carcere, pełne wyd. krytyczne przygotowane przez Instytut Gramsciego w Rzymie, red. V. Gerratana, Torino 1975;
  • Le opere, red. A.A. Santucci, Roma 1997 (obszerna antologia pism Gramsciego).

Przekłady polskie

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Richard Pipes , Rosja bolszewików, Warszawa 2005 , s. 266-267.
  2. Gramsci, czyli nawrócenie komunisty . Fronda, 25 listopada 2008.


Inne hasła zawierające informacje o "Antonio Gramsci":

1398 ...

Vincenzo Bellini ...

Bernardo Bellotto ...

Canaletto ...

Pałac Ministra Skarbu w Warszawie ...

1852 ...

1863 ...

1848 ...

1932 ...

1843 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Antonio Gramsci":

109 Kultura europejskiego baroku (plansza 15) ...

056. Państwa Europy i ich mieszkańcy – część 1 (plansza 16) ...

005. Heraklit z Efezu i Wariabilizm (plansza 5) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie