Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Ain Karem

Ain Karem

Na mapach: 31°46'04″N 35°09'47″E / 31.76778, 35.16306

Panorama Ain Karem

Ain Karem, także Ain Karim, En Kerem ( hebr. עין כרם, arab. عين كارم, w wolnym tłumaczeniu źródło winnicy[1]) – dzielnica południowo-zachodniej Jerozolimy , usytuowana w odległości ok. 8 km od najstarszej jej części – Starego Miasta.

Widok na południową część miasteczka

Zgodnie z chrześcijańską tradycją w Ain Karem mieli mieszkać św. Zachariasz wraz z żoną św. Elżbietą . To tutaj wskazuje się miejsce narodziń św. Jana Chrzciciela . Zgodnie z tekstami nowotestamentalnej Ewangelii wg św. Łukasza do tej położonej w Górach Judzkich miejscowości miała przybyć Maryja , by usługiwać swojej krewnej Elżbiecie. W związku z tym istnieje w dzielnicy kilka sanktuariów chrześcijańskich , które odwiedzane są przez licznie przybywających do Ziemi Świętej pielgrzymów z całego świata[2].

W czasie II wojny światowej , w latach 1942 - 1947 w miasteczku istniała polska szkoła dla młodzieży przybyłej do Palestyny wraz z armią gen. Andersa [3].

Spis treści

Historia

Czasy prehistoryczne i starożytne

Dzięki istniejącemu w Ain Karem źródłu , przypuszcza się, iż mogło ono być zamieszkane już w czasach bardzo zamierzchłych. Odnalezioną ceramikę datowano na środkową epokę brązu (2000-1600 p.n.e). Stała osada , jak pokazały wykopaliska archeologiczne , musiała istnieć już w II wieku p.n.e. .

Franciszkańscy archeolodzy – Sylvester Saller i Bellarmino Bagatti – odnaleźli na terenie Sanktuarium św. Jana Chrzciciela groby z epoki brązu, żelaza i z okresu rzymskiego . Te ostatnie, typu kokhim, wskazują na to, iż miasteczko musiało być w czasach Nowego Testamentu zamieszkane przez społeczność żydowską . Obok typowych dla starożytnego judaizmu grobów kokhim odkryto również kolumbarium , oznacza to, iż w starożytnym Ain Karem żyli również poganie , tzn. element zhellenizowany . Do znanych znalezisk archeologicznych należą również fragmenty marmurowych rzeźb Afrodyty i Adonisa , które przechowywane są w Muzeum Rockefellera w Jerozolimie[4].

Fresk przedstawiający spotkanie Maryi z Elżbietą, Sanktuarium Nawiedzenia w Ain Karem
Fresk za głównym ołtarzem w kościele górnym Sanktuarium Nawiedzenia

Tradycja chrześcijańska i okres bizantyjski

Zgodnie z Biblią Maryja wybrała się z Nazaretu "i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy" ( Łk 1,39), gdzie odwiedziła swoich krewnych Zachariasza, kapłana jerozolimskiego i Elżbietę. Oboje byli w podeszłym wieku, a jednak spodziewali się dziecka. To w Ain Karem miały być wypowiedziane kantyki nowotestamentalne: Magnificat i Benedictus . Tutaj też miał urodzić się Jan Chrzciciel, nazywany w tradycji chrześcijańskiej poprzednikiem Chrystusa [5].

Pielgrzym Teodozjusz w 530 uznawał Ain Karem, oddalone o pięć mil od Jerozolimy, za miejsce, w którym żyła św. Elżbieta, matka Jana Chrzciciela. Również liturgiczny Kalendarz Gruziński, datowany przed 638 , wymieniał Ain Karem jako miejsce, w którym świętowano uroczystość bądź wspomnienie ku czci św. Elżbiety w dniu 28 sierpnia [6].

W okresie bizantyjskim ( IV - V w. ), w centralnej części osady, wokół otoczonych czcią grobów niezidentyfikowanych “Męczenników Bożych”, wymienionych w napisie na mozaice znalezionej w 1885 w Sanktuarium św. Jana Chrzciciela, chrześcijanie zwykli byli chować swoich zmarłych. Vis-à-vis antycznego cmentarza odnaleziono pozostałości kaplicy z mozaikową posadzką. Inna kaplica przylegała do niej od strony południowej. Chociaż żaden z tych elementów nie pozostaje w jednoznacznym związku z figurą Jana Chrzciciela, świadczą one jednak o długiej tradycji religijnej tego miejsca[7].

Na wzgórzu południowym znajdowało się drugie sanktuarium chrześcijańskie, które zaczęto identyfikować z miejscem Nawiedzenia św. Elżbiety na początku XIV wieku . Apokryficzna Protoewangelia Jakuba z II w. mówi o ukrywaniu się małego Jana Chrzciciela przed siepaczami Heroda . Rosyjski pątnik Daniel widział sanktuarium związane z tym wydarzeniem w miejscu, w którym dzisiaj znajduje się franciszkańskie Sanktuarium Nawiedzenia. Relikwiarz z ziemią z groty św. Elżbiety i św. Jana przechowywany był w Rzymie w skarbcu laterańskim już w VII w. [8]. Skała pokazywana dzisiaj w dolnym kościele Sanktuarium Nawiedzenia jest pozostałością tamtej bizantyjskiej tradycji[9].

Okres wypraw krzyżowych

W okresie wypraw krzyżowych wybudowano kościół na terenie Sanktuarium Narodzenia św. Jana Chrzciciela, na stoku wzgórza północnego. Posiadał on trzy nawy i kopułę . Struktura ta dobrze zachowała się do czasów obecnych. Również na stoku wzgórza południowego krzyżowcy wznieśli na ruinach wcześniejszej świątyni bizantyjskiej kościół z obejściem. Oba kościoły przybrały aspekt fortec . Najprawdopodobniej sama osada była w tym okresie już całkowicie zislamizowana [10]. W czasach Królestwa Jerozolimskiego osadę nazywano St. Jeehan de Bois.

Okres po wyprawach krzyżowych

W późniejszym okresie, po upadku państwa krzyżowców, przybywający do Ziemi Świętej pielgrzymi europejscy odnotowali, iż w osiedlu mieszkali prawie sami muzułmanie. W 1335 Jakub z Verony odwiedził Sanktuarium Narodzenia św. jana Chrzciciela, które stało się własnością muzułmanów. Mikołaj da Poggibonsi kilka lat wcześniej widział Sanktuarium Nawiedzenia na wzgórzu południowym, którym opiekowali się mnisi ormiańscy . Posiadało ono ogród. W 1384 pątnicy z Florencji widzieli już w Sanktuarium Nawiedzenia pasące się zwierzęta. Widocznie również to drugie sanktuarium podzieliło los pierwszego, przechodząc w posiadanie mahometan. W 1483 dominikanin Faber spotkał już nie lada trudności z dostaniem się na teren Sanktuarium Nawiedzenia. Dopiero w XVII w. franciszkanom udało się odzyskać oba sanktuaria i przywrócić je na cele kultu . Obok sanktuariów zamieszkały sprowadzone z Beit Dżali i Betlejem rodziny chrześcijańskie. Zakonnicy otworzyli szkołę i utworzyli parafię łacińską [11]. Źródła tureckie podają, iż w czasie spisu ludności, związanego z poborem podatków, w Ain Karem w 1596 zarejestrowanych było 160 mieszkańców.

Współczesna zabudowa Ain Karem

Czasy współczesne

W 1931 Ain Karem zamieszkiwało 2637 Arabów . Na przełomie 1944 i 1945 było ich już 3180 w obu mniejszych koloniach: Ayn al-Rawwas i Ayn al-Khandaq[12]. W 1948 arabska ludność opuściła miasteczko. Domy zostały zajęte przez przybywających z Jemenu Żydów . Do dzisiaj, chociaż oficjalnie Ain Karem jest dzielnicą Jerozolimy, zachowało swój peryferyjny charakter, czym przyciąga do siebie artystów i rzemieślników.

W 1961 na granicy Ain Karem, na jednym z południowych wzgórz, zbudowano duży szpital ( ang. Hadassah Medical Center)[13].

Sanktuaria i miejsca święte

Kościół św. Jana Chrzciciela w Ain Karem
Miejsce narodzenia św. Jana Chrzciciela

Kościół św. Jana Chrzciciela

W Ain Karem znajdują się aż dwa kościoły pod tym wezwaniem. Katolicki został odbudowany w XII w. na ruinach wcześniejszego bizantyjskiego przez krzyżowców. Zajęty później przez muzułmanów i sprofanowany , odkupili w 1621 franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej . Został on przywrócony do kultu w 1674 . Na lewo od ołtarza znajduje się naturalna grota, która uważana jest za pozostałość domu św. Zachariasza. Według tradycji tutaj właśnie miał urodzić się św. Jan Chrzciciel. W kościele znajdują się liczne obrazy przedstawiające św. Jana Chrzciciela (szkoła Murilla, Ribalta). Figury św. Franciszka i św. Klary są autorstwa Domenico Costantino z Palermo . W 1885, prowadząc prace związane z przebudową fasady , natrafiono na pozostałości kaplic z V-VI w. z mozaikami. Na jednej z nich widnieje napis: "Bądźcie pozdrowieni, męczennicy Boży"[14]. Męczennicy ci identyfikowani są bądź ze świętymi Młodziankami lub też ze św. Janem Chrzcicielem i św. Zachariaszem, który wg tradycji miał umrzeć śmiercią męczeńską . W VII w. mnich Epifaniusz wspominał o miejscu pochówku Młodzianków w grotach na zachód od Jerozolimy[15].

Wykopaliska na terenie sanktuarium przeprowadził w latach 1941 - 1942 franciszkanin Sylvester Saller. Wyniki swoich badań opublikował w książce Discoveries at St. John's ‘Ein Karim 1941-1942, wydanej w Jerozolimie w 1946. Zwiedzającym sanktuarium pokazywane są[16]:

  • Grota Narodzenia św. Jana Chrzciciela
  • Kościół z XI-XII w.
  • Kaplica Męczenników z greckim napisem na mozaice i grobami (V w.)
  • Tablice w kilkudziesięciu językach z tekstem Benedictus; polska została poświęcona 24 czerwca 1988 , powstała z inicjatywy o. Augustyna Szymańskiego[17]

Stróże sanktuarium nie udostępniają:

  • Tzw. kaplicy wschodniej (VII w.)
  • Basenu rytualnego (I w.)
  • Zabudowań z XII w.

Na terenie klasztoru prowadzony jest postulat Kustodii Ziemi Świętej oraz dom rekolekcyjny .

W Ain Karem znajduje się też prawosławny kościół dedykowany św. Janowi Chrzcicielowi z 1894 .

Mozaika na frontonie Kościoła Nawiedzenia św. Elżbiety
Dziedziniec Sanktuarium Nawiedzenia

Sanktuarium Nawiedzenia św. Elżbiety

Znalazło się w rękach franciszkanów w 1679. Systematyczne badania archeologiczne rozpoczął w 1937 z Franciszkańskiego Studium Biblijnego w Jerozolimie archeolog o. Bellarmino Bagatti. Wyniki swoich badań opublikował w 1948 w dziele Il Santuario della Visitazione ad Ain Karim. Sanktuarium składa się z dwupoziomowej świątyni i dziedzińca z umieszczonymi na murze kilkudziesięcioma majolikowymi tablicami z 1954 z tekstem hymnu Magnificat[18]. Tablicę są fundacją Polonii , powstały z inicjatywy o. Aureliusza Borkowskiego z racji jubileuszowego Roku Maryjnego[19].

Świątynię wybudowano wg projektu włoskiego architekta Antoniego Barluzziego w latach 1939-1940. W górnym kościele przedstawiono na freskach:

  • Najświętszą Maryję Pannę – Matkę Kościoła i Królową Ziemi Świętej,
  • Bogurodzicę – dogmat Bożego Macierzyństwa ogłoszony podczas Soboru w Efezie w 431 ,
  • Maryję ucieczkę grzesznych – opieka Maryi nad Kościołem,
  • Pośredniczkę łask – wstawiennicza rola Maryi na godach w Kanie Galilejskiej,
  • Wspomożycielkę wiernych – Bitwa pod Lepanto w 1571 ,
  • Niepokalane PoczęcieJan Duns Szkot i dysputa na temat poczęcia Maryi.

W dolnym kościele freski autorstwa A. Della Torre przedstawiają:

  • Kapłaństwo Zachariasza,
  • Ucieczkę św. Elżbiety,
  • Spotkanie Maryi z Elżbietą.

Na cmetarzu przy klasztorze franciszkanów znajdują się polskie groby.

Pustynia św. Jana

Trzeci klasztor franciszkanów w Ain Karem, a zarazem kolejne sanktuarium związane z osobą św. Jana Chrzciciela, oddalone jest o 5 km od centrum dzielnicy. W miejscu tym wg tradycji miał przebywać na pustkowiu Jan Chrzciciel przed rozpoczęciem swojej publicznej działalności. Kustodia Ziemi Świętej kupiła teren sanktuarium od Patriarchatu Łacińskiego w Jerozolimie w 1923 . Wybudowano dom pielgrzyma nad naturalną grotą, która miała być schronieniem Prekursora Chrystusa[20].

W latach 1978 - 2001 konwent dzierżawiła wspólnota mnichów obrządku wschodniego. Po usunięciu przez nich symboli Kustodii Ziemi Świętej z bramy wjazdowej, zostali przymuszeni nakazem sądowym do opuszczenia sanktuarium. Franciszkanie powrócili na Pustynie św. Jana w marcu 2001. Klasztor pełni obecnie rolę domu rekolekcyjnego[21].

Meczet nad źródłem Matki Bożej w Ain Karem

Źródełko Matki Bożej

Naturalne źródło , do którego wg tradycji udawała się po wodę przebywająca u Elżbiety Maryja. Chrześcijanie uznają źródło za święte. Woda nie jest obecnie zdatna do picia. Nad źródłem wznosi się niewielki meczet .

Klasztor Kongregacji Najświętszej Maryi Panny Syjońskiej

Klasztor założony przez dwóch nawróconych z judaizmu braci Marie-Alphonse i Theodore Ratisbonne. W klasztorze istniał sierociniec . Marie-Alphonse został pochowany na terenie należącym do wspólnoty.

Klasztor szarytek w Ain Karem

Założony w 1964 dom zakonny , w którym siostry ze Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo opiekują się niepełnosprawnymi intelektualnie dziećmi. Siostrom pomagają wolontariuszki i wolontariusze z całego świata, bez względu na pochodzenie społeczne, rasę czy wyznanie[22].

Monastyr Moskowia

Rosyjski klasztor prawosławny zaczął powstawać pod koniec XIX wieku . Nazywany był przez mnichów Górnym Monasterem. Arabowie nadali mu nazwę Moskowia ze względu na charakterystyczne kopuły. Dzisiaj klasztor posiada dwie świątynie na terenie należącym do wspólnoty mniszej.

Ain Karem
Wieża franciszkańskiego kościoła św. Jana Chrzciciela

Wieża franciszkańskiego kościoła św. Jana Chrzciciela
Grota narodzenia św. Jana Chrzciciela w Ain Karem

Grota narodzenia św. Jana Chrzciciela w Ain Karem
Miejsce narodzenia św. Jana Chrzciciela w Ain Karem

Miejsce narodzenia św. Jana Chrzciciela w Ain Karem
Fasada Sanktuarium Nawiedzenia

Fasada Sanktuarium Nawiedzenia
Rzeźba w Sanktuarium Nawiedzenia

Rzeźba w Sanktuarium Nawiedzenia
Mniszka prawosławna sprząta obejście swego monasteru w Ain Karem

Mniszka prawosławna sprząta obejście swego monasteru w Ain Karem
Współczesna zabudowa dzielnicy

Współczesna zabudowa dzielnicy
Współczesna zabudowa dzielnicy

Współczesna zabudowa dzielnicy
Szpital Haddasa

Szpital Haddasa

Tablica z japońskim tekstem Benedictus, kościół św. Jana Chrzciciela
Tablica z etiopskim tekstem Benedictus, kościół św. Jana Chrzciciela

Tablica z etiopskim tekstem Benedictus, kościół św. Jana Chrzciciela
Źródło Matki Bożej w Ain Karem

Źródło Matki Bożej w Ain Karem
Typowa zabudowa Ain Karem

Typowa zabudowa Ain Karem
Jeden z zaułków Ain Karem

Jeden z zaułków Ain Karem
Dolina Sorek

Dolina Sorek
Kościół prawosławny na stoku wzgórza południowego w Ain Karem

Kościół prawosławny na stoku wzgórza południowego w Ain Karem
Grecki kościół prawosławny św. Jana Chrzciciela w Ain Karem

Grecki kościół prawosławny św. Jana Chrzciciela w Ain Karem
Krajobraz Doliny Sorek, Ain Karem

Krajobraz Doliny Sorek, Ain Karem
Franciszkański kościół św. Jana Chrzciciela, Kustodia Ziemi Świętej

Franciszkański kościół św. Jana Chrzciciela, Kustodia Ziemi Świętej
Izraelscy turyści w Ain Karem

Izraelscy turyści w Ain Karem
Kapłaństwo Zachariasza, fresk w dolnym kościele Sanktuarium Nawiedzenia

Kapłaństwo Zachariasza, fresk w dolnym kościele Sanktuarium Nawiedzenia
Ucieczka św. Elżbiety, fresk w dolnym kościele Sanktuarium Nawiedzenia

Ucieczka św. Elżbiety, fresk w dolnym kościele Sanktuarium Nawiedzenia
Sobór efeski, fresk z górnego kościoła w Sanktuarium Nawiedzenia

Sobór efeski, fresk z górnego kościoła w Sanktuarium Nawiedzenia
Maryja ucieczka grzesznych – opieka Maryi nad Kościołem, fresk z górnego kościoła w Sanktuarium Nawiedzenia

Maryja ucieczka grzesznych – opieka Maryi nad Kościołem, fresk z górnego kościoła w Sanktuarium Nawiedzenia
Pośredniczka łask – wstawiennicza rola Maryi na godach w Kanie Galilejskiej, fresk z górnego kościoła w Sanktuarium Nawiedzenia

Pośredniczka łask – wstawiennicza rola Maryi na godach w Kanie Galilejskiej, fresk z górnego kościoła w Sanktuarium Nawiedzenia
Bitwa pod Lepanto w 1571, fresk z górnego kościoła w Sanktuarium Nawiedzenia

Bitwa pod Lepanto w 1571, fresk z górnego kościoła w Sanktuarium Nawiedzenia
Wejście do Sanktuarium Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Ain Karem

Wejście do Sanktuarium Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Ain Karem
Figura Matki Bożej w głównym ołtarzu kościoła św. Jana Chrzciciela

Figura Matki Bożej w głównym ołtarzu kościoła św. Jana Chrzciciela
Wejście do Klasztoru Kongregacji Najświętszej Maryi Panny Syjońskiej

Wejście do Klasztoru Kongregacji Najświętszej Maryi Panny Syjońskiej
Grób Marie-Alphonse Ratisbonne w Ain Karem

Grób Marie-Alphonse Ratisbonne w Ain Karem
 

Przypisy

  1. Jerusalem & the Holy Land. London: Dorling Kindersley, 2000, s. 134. . 
  2. Lino Cignelli: La grazia dei Luoghi Santi. Jerusalem: Franciscan Printing Press, 2005, ss. 25-30. 
  3. Celestyn Paczkowski. Kronika Kustodii Ziemi Świętej – w skrócie. „ Ziemia Święta ”. 1998. nr 3 (15). S. 21. 
  4. Bellarmino Bagatti : Antichi villaggi cristiani di Giudea e Neghev. Jerusalem: Franciscan Printing Press, 1983, s. 16. 
  5. Jan Gać. Ain Karem. „ Ziemia Święta ”. 1995. nr 2 (2). Ss. 12-13. 
  6. Donato Baldi : W Ojczyźnie Chrystusa : przewodnik po Ziemi Świętej. Asyż Kraków: Franciszkanie, 1993, s. 152. 
  7. Jerome Murphy-O'Connor, Mariusz Burdajewicz, Waldemar Chrostowski: Przewodnik po Ziemi Świętej. Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Vocatio", 2007, ss. 132-133. . 
  8. Eugenio Alliata : Judea Ain Karem : Sanktuarium Nawiedzenia (broszura w języku polskim rozdawana na terenie sanktuarium). Jerusalem: Franciscan Printing Press, 2006, s. 3. 
  9. Maria Teresa Petrozzi: Ain Karim – Santuario della Visitazione (La chiesa sul colle Sud) ( wł. ). [dostęp 22 lipca 2008].
  10. Antichi villaggi cristiani di Giudea e Neghev. s. 17.
  11. Antichi villaggi cristiani di Giudea e Neghev. s. 18.
  12. Walid Khalidi: All that Remains. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992, ss. 269-270. . 
  13. Our Hospitals in Israel ( ang. ). [dostęp 22 lipca 2008].
  14. Eugenio Alliata : Judea Ain Karem : Kościół Narodzenia św. Jana Chrzciciela (broszura w języku polskim rozdawana na terenie sanktuarium). Jerusalem: Franciscan Printing Press, 2006, s. 5. 
  15. W Ojczyźnie Chrystusa. ss. 153-154.
  16. Paolo Acquistapace: Guida biblica e turistica della Terra Santa. Milano: Istituto Propaganda Libraria, 1992, ss. 286-287. 
  17. Nikodem Gdyk. 10 lat polskiej tablicy "Benedictus" w Ain Karem. „ Ziemia Święta ”. 1998. nr 3 (15). S. 24. 
  18. Celestyn Paczkowski. Tablica Magnificat. „ Ziemia Święta ”. 2004. nr 3 (39). S. 24. 
  19. Nikodem Gdyk. Nawiedzenie. „ Ziemia Święta ”. 1999. nr 2 (18). Ss. 12-13. 
  20. Grzegorz Niedźwiedź. "Pustynia" św. Jana. „ Ziemia Święta ”. 1998. nr 3 (15). Ss. 10-11. 
  21. Celestyn Paczkowski. Franciszkanie powrócili na Pustelnię św. Jana. „ Ziemia Święta ”. 2002. nr 1 (29). S. 53. 
  22. About us ( ang. ). [dostęp 23 lipca 2008].

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Ain Karem":

2001 w muzyce ...

Shrek 2 ...

Kabała ...

Ain Karem Na mapach: 31°46'04″N 35°09'47″E / 31.76778, 35.16306 Panorama Ain KaremAin Karem, także Ain Karim, En Kerem ( hebr. עין כרם, arab. ...

Rodan ...

Port ...

VII tysiąclecie p.n.e. ...

Trasa europejska ...

Kultura olduwajska ...

Kultura kebaryjska ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Ain Karem":

017. Procesy fluwialne, glacjalne i eoliczne (plansza 9) ...

Pisownia i fonetyka (plansza 14) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie