Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Adrian Willaert

Adrian Willaert

Adrian Willaert

Adrian Willaert (ur. ok. 1490 roku, zm. 7 grudnia 1562 roku w Wenecji ) – kompozytor flamandzki epoki Renesansu ; pierwszy przedstawiciel Szkoły Weneckiej . Należy do IV generacji kompozytorów franko–flamandzkich, generacji Nicolasa Gomberta (1500-1556) i Jacoba Clamensa non Papy (1510-1555). Przez większość życia związany z Włochami .

Uczy się w Paryżu u Jeana Moutona i Josquina des Prés , zostaje członkiem kapeli paryskiej na dworze francuskim.

W 1515 roku wstępuje na służbę do kardynała Hippolita d'Este (brata księcia Ferrary – Alfonsa I d'Este ; u księcia Alfonsa I również przez krótki czas na służbie). Dwór w Ferrarze gości w tym okresie z najsławniejszych muzyków z Europy. Razem z kardynałem Willaert podróżuje między innymi po Węgrzech .

W 1527 roku zostaje maestro di cappella w Wenecji w bazylice św. Marka .

Nazywany "nowym Pitagorasem " przez Gioseffo Zarlino (1517–1590, znany też jako Zarlinus Clodiensis, teoretyk muzyki i kompozytor włoski, również maestro di cappella w bazylice Św. Marka w Wenecji tyle że w latach 1565–1590, uczeń A. Willaerta od 1541 roku). Większość informacji o Willaercie posiadamy właśnie od G. Zarlino.

Do uczniów Willaerta należeli również: Cypriano de Rore , Andrea Gabrieli i Nicola Vicentino.

A. Willaert jest uważany za pierwszego kompozytora weneckiego, który używa techniki cori spezzati (wielochórowej)


Cechy charakterystyczne twórczości

  • technika cori spezzati, czyli t. wielochórowa (słabo słyszalna u A. Willaerta (chóry występują naprzemiennie), ale jest używana)
  • technika koncertująca (w innym znaczeniu niż dziś powszechnie używana), czyli: stosowanie kontrastów fakturalnych, rytmicznych, melodycznych i innych w ramach jednej kompozycji)
  • style: francuski, włoski, niderlandzki


Twórczość

  • 170 motetów - do tekstów religijnych (antyfon, hymnów, ewangelii) i świeckich ("Dulces egzurie" – lament Dydony z Eneidy Wergilego; motet "O soci neque enim" z tekstem Wergilego; "Inclite sforziadum" – tekst okazjonalny, poświęcony rodzinie Sforziadów), wczesne motety komponował w kontrapunkcie niderlandzkim (bardziej skomplikowanym)
  • 9 mszy - większość typu parodia
  • muzyczne opracowanie psalmów - zbiór "Psalmi Spezzati", 1550 rok, w technice polichóralnej [cori spezzati], w technice nota contra notam , w kontrapunkcie niderlandzkim
  • hymny
  • magnifikaty
  • madrygały
  • villanelle
  • chanson
  • ricercary
Oraz zbiory:
  • "Musica Nova" – zbiór utworów religijnych (33 motety) i świeckich (25 madrygałów), w tech. cori spezzati. Takie połączenie jest nie spotykane w całym XVI wieku.
  • "Salmi spezzati" – opracowania psalmów (strofy psalmów wykonywane naprzemiennie przez chóry, czyli tech. cori spezzati; materiał nachodzi na siebie)

Źródła/Bibliografia

  • Gustave Reese, Music in the Renaissance, New York 1954, 1959
  • Instytut Muzykologii wydziału historycznego Uniwersytetu Warszawskiego
  • Mała encyklopedia muzyki, Stefan Śledziński (red. naczelny), PWN, Warszawa 1981,


Inne hasła zawierające informacje o "Adrian Willaert":

Ekranizacje dzieł Williama Szekspira ...

1986 ...

1977 ...

1932 ...

Imieniny ...

Buddyzm tybetański ...

Rewolucja francuska ...

Samuel Huntington ...

1905 ...

1903 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Adrian Willaert":

W aptece (plansza 14) ...

057. Państwa Europy i ich mieszkańcy – część 2 (plansza 9) ...

Podział odcinka (plansza 1) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie