Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Ignacy Prądzyński

Ignacy Prądzyński

Ignacy Prądzyński
Grzymała

Grzymała
Data urodzenia 20 lipca 1792
Miejsce urodzenia Sanniki (województwo wielkopolskie)
Data śmierci 4 sierpnia 1850
Miejsce śmierci Helgoland
Rodzina Prądzyńscy
Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
Kawaler Legii Honorowej (Francja)
Order Świętej Anny (Imperium Rosyjskie)

Ignacy Pantaleon Prądzyński herbu Grzymała (ur. 20 lipca 1792 w Sannikach , zm. 4 sierpnia 1850 na wyspie Helgoland ) – generał wojsk polskich .

Spis treści

Życiorys

Z pochodzenia Wielkopolanin (urodzony w Sannikach, w Poznańskiem ), od 1807 w wojsku Księstwa Warszawskiego , uczestnik kampanii 1809 i 1812 (Wyprawa Napoleona na Moskwę ). Za udział w bitwie nad Berezyną odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari . Uczestniczył w bitwie narodów pod Lipskiem w 1813 oraz obronie Paryża w roku 1814 . Został kawalerem Legii Honorowej . W następnym roku w stopniu majora przeszedł do służby w armii Królestwa Polskiego i dał się poznać jako wybitny inżynier wojskowy, autor m.in. projektu budowy Kanału Augustowskiego 1822 - 1824 . W armii Królestwa Polskiego w kwatermistrzostwie generalnym, następnie wykładowca taktyki i fortyfikacji. Był odznaczony Orderem św. Anny II klasy z brylantami. [1]

Ignacy Prądzyński

Był członkiem Związku Kosynierów i jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Patriotycznego ( 1821 ). Więziony ( 1826 - 1829 ) za przynależność do organizacji tajnych. W latach 1830 - 1831 , podczas powstania listopadowego podkomendant Twierdzy Zamość , następnie kwatermistrz generalny Sztabu Głównego i dowódca korpusu inżynierów. Wybitny strateg, rzecznik zdecydowanych działań zaczepnych.

Autor planów wojny z Rosją, częściowo wykorzystanych przez generała Jana Zygmunta Skrzyneckiego . Był też autorem planu koordynacji działań partyzanckich w Królestwie Polskim . Dowodził w wygranej bitwie pod Iganiami ( 10 kwietnia 1831 ). Po upadku powstania w latach 1832 - 1833 na zesłaniu w Wiatce . W 1834 powrócił do Królestwa Polskiego.

Schorowany, leczył się między innymi na wyspie Helgoland . Tam utonął w trakcie kąpieli morskiej[2] i tam też został pochowany. Był jednym z najbardziej utalentowanych generałów polskich I połowy XIX wieku , autorem około 60 prac z dziedziny wojskowości oraz cennych dla historyka obszernych pamiętników m.in. O sztuce wojennej - Kurs taktyki ( 1822 - 1823 ) oraz Czterej ostatni wodzowie polscy przed sądem historii ( 1865 ).

Przypisy

  1. Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych, Lwów 1881 , s. 2.
  2. E. Callier , Bitwy i potyczki stoczone przez wojsko polskie w roku 1831, Drukarnia Dziennika Poznańskiego, Poznań 1887 , s. 120.

Bibliografia

Zobacz też


Inne hasła zawierające informacje o "Ignacy Prądzyński":

XVI wiek ...

Józef Paszkowski ...

Stanisław Konarski ...

Janusz Józefowicz ...

Ignacy Hołowiński ...

Towarzystwo do Ksiąg Elementarnych ...

Insurekcja kościuszkowska ...

Rada Najwyższa Narodowa ...

Józef Kossakowski ...

Order Orła Białego ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Ignacy Prądzyński":

210 Przewrót majowy i sanacja (plansza 11) ...

214a II Wojna Światowa. Działania zbrojne w latach 1939 - 1941 r. (plansza 8) ...

213 Polska kultura, sztuka i nauka dwudziestolecia międzywojennego (plansza 12) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie