Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Amélie Mauresmo

Amélie Mauresmo

Amélie Mauresmo
Państwo   Francja
Miejsce zamieszkania Genewa , Szwajcaria
Data i miejsce urodzenia 5 lipca 1979
Saint-Germain-en-Laye
Wzrost175 cm
Masa ciała69 kg
Grapraworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny1993
Zakończenie kariery3 grudnia 2009
TrenerHugo Lecoq
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje25
Najwyżej w rankingu1 (13 września 2004)
Australian Open W (2006)
Roland Garros QF (2003, 2004)
Wimbledon W (2006)
US Open SF (2002, 2006)
Gra podwójna
Wygrane turnieje3
Najwyżej w rankingu29 (26 czerwca 2006)
Australian OpenQF (1999)
Roland Garros2R (1997, 1998)
WimbledonF (2005)
US Open3R (1999)
Strona internetowa
Tenis ziemny
srebro
Ateny 2004 singel

Amélie Simone Mauresmo (ur. 5 lipca 1979 w Saint-Germain-en-Laye ) – tenisistka francuska , zwyciężczyni wielkoszlemowych turniejów Australian Open 2006 i Wimbledonu 2006 , nr 1 w kobiecym tenisie na świecie w 2004 i 2006 , wicemistrzyni olimpijska z Aten, 2004 w singlu, zdobywczyni Pucharu Federacji .

W marcu 2007 została uhonorowana przez prezydenta Francji tytułem Kawalera Orderu Legii Honorowej , najwyższego francuskiego odznaczenia państwowego.

W filmie Asterix na Olimpiadzie zagrała w jednej ze scen samą siebie.

3 grudnia 2009 ogłosiła zakończenie kariery sportowej.

Spis treści

Kariera tenisowa

1993

Zagrała w pierwszym turnieju z cyklu ITF w Marsylii . Przegrała w pierwszej rundzie.

1994

Zagrała w kolejnych sześciu turniejach ITF . W jednym doszła do półfinału.

1995

Zadebiutowała w rozgrywkach WTA Tour . Swój pierwszy mecz rozegrała we French Open . Przegrała w pierwszej rundzie. Wcześniej przyznano jej dziką kartę do eliminacji. W cyklu ITF wygrała jeden turniej w singlu i dwa w deblu.

1996

Wygrała swoje pierwsze mecze seniorskie. We French Open pokonała Beate Reinstadler w pierwszej rundzie. Przegrała z Brendą Schultz-McCarth 4:6, 7:5, 5:7 w drugiej. W Rosmalen pokonała Aleksandrę Fusai w pierwszej rundzie. Przegrała z Ivą Majoli w drugiej. Odpadła w eliminacjach do Australian Open i do turnieju Open Gaz de France . Wygrała juniorskie French Open i Wimbledon .

1997

Zagrała w sześciu turniejach WTA . Czterokrotnie doszła do drugiej rundy, w tym we French Open (zagrała jako dzika karta , przegrała ze Steffi Graf ). Odpadła w eliminacjach do Australian Open i Wimbledonu . Wygrała drugi i ostatni w karierze turniej ITF w singlu. Zadebiutowała w pierwszej setce rankingu WTA. 22 grudnia zajmowała 100 miejsce.

1998

Po raz pierwszy zakończyła sezon w czołowej trzydziestce rankingu. Największym sukcesem był awans do finału turnieju kategorii I w Berlinie . Mauresmo obroniła piłkę meczową w eliminacjach. Potem pokonała numer 2 Lindsay Davenport i numer 3 Janę Novotną . Były to jej pierwsze zwycięstwa nad zawodniczkami z czołowej dziesiątki. Przegrała w finale z Conchitą Martínez . Była najniżej notowaną zawodniczką (65. miejsce w rankingu), której w jednym turnieju udało się pokonać dwie tenisistki z czołowej trójki od czasów Lisy Bonder , której udało się to w 1983 w Tokio (zajmowała wówczas 54. pozycję). Była także pierwszą zawodniczką z eliminacji i czwartą pod względem najniższego rankingu, której udało się osiągnąć finał turnieju kategorii I. Dwukrotnie awansowała do ćwierćfinału: w Pradze i New Haven (pokonała sklasyfikowaną na dziewiątym miejscu Nathalie Tauziat i po raz trzeci ograła zawodniczkę z czołowej dziesiątki). Osiągnęła trzecią rundę w dwóch turniejach wielkoszlemowych (za każdym razem był to jej debiut). W Australian Open przegrała z Venus Williams , w US Open rozegrała trzy-setowy mecz z Martiną Hingis . Na Wimbledonie doszła do drugiej rundy. Odpadła w pierwszej rundzie French Open .

1999

Po raz pierwszy zakończyła sezon w czołowej dziesiątce rankingu. Niespodziewanie zadebiutowała w finale turnieju wielkoszlemowego w Australian Open . Jako 29. zawodniczka świata obroniła piłkę meczową grając przeciwko Corinie Morariu w pierwszej rundzie. Potem pokonała numer 9 Patty Schnyder w drugiej rundzie oraz numer 1 Lindsay Davenport 4:6, 7:5, 7:5 w półfinale. W finale uległa numerowi 2 Martinie Hingis . Pozostałymi dobrymi rezultatami były zwycięstwo w pierwszym turnieju cyklu WTA Tour w Bratysławie (w finale pokonała Kim Clijsters ), finał Open Gaz de France w Paryżu (pokonała numer 1 Martinę Hingis, przegrała z Sereną Williams 7:6 w trzecim secie), półfinały w Rzymie i Linzu i ćwierćfinały w New Haven (pokonała numer 10 Julie Halard-Decugis ) i Tokio (Princess Cup). Raz osiągnęła czwartą rundę turnieju (w US Open , przegrała z Anke Huber ), trzecią rundę dwukrotnie, drugą rundę dwukrotnie (w tym we French Open ) i trzykrotnie odpadła w pierwszej rundzie (w tym w WTA Tour Championships , przegrała z Davenport w trzech setach). 10 maja zadebiutowała w czołowej dziesiątce rankingu (dołączyła do Mary Pierce i Nathalie Tauziat , Francja została wówczas trzecim krajem, po USA i Australii, z którego trzy zawodniczki były jednocześnie w czołowej dziesiątce). 15 listopada dołączyła do Halard-Decugis, Pierce i Tauziat, dzięki czemu Francja miała jednocześnie cztery zawodniczki w dziesiątce. Skręciła prawą kostkę podczas meczu pierwszej rundy debla we French Open, przez co nie wystąpiła na Wimbledonie .

2000

Zakończyła rok na 16. miejscu po sezonie, w którym największym osiągnięciem było wygranie drugiego turnieju singlowego w Sydney . Pokonała numer 5 Mary Pierce , numer 1 Martinę Hingis i numer 2 Lindsay Davenport w ostatnich trzech rundach (została czwartą kobietą w historii, której udało się pokonać trzy zawodniczki z czołowej piątki w turnieju niewielkoszlemowym). Jako jedynej w okresie od września 1999 do kwietnia 2000 udało jej się wygrać z Lindsay Davenport. Doszła do finału w Bol (przegrała z Tatianą Pisnik) i Rzymie (pokonała numer 5 Mary Pierce i numer 10 Arantxę Sánchez Vicario , przegrała z Monicą Seles ). Osiągnęła półfinał w Hanowerze (przegrała 6:7 w trzecim secie z Sereną Williams ) i Moskwie (przegrała z Martiną Hingis). Doszła do czwartej rundy we French Open (przegrała z Seles). Odpadła w drugiej rundzie Australian Open i w pierwszych rundach Wimbledonu i Olimpiady w Sydney . W Linz wygrała swój pierwszy turniej deblowy (grała w parze z Chandą Rubin ). Skreczowała podczas meczu drugiej rundy w Indian Wells z powodu kontuzji pleców. Później przez siedem tygodni nie występowała. Podczas turnieju w Rzymie przekazała 6750 dolarów nagrody uzyskanej za dojście do półfinału w deblu włoskiemu dziecku, które odniosło szereg obrażeń w wypadku samochodowym. W lipcu i sierpniu ponownie wycofała się z szeregu turniejów (w tym z US Open ) z powodu kontuzji pleców oraz z kończącego sezon Turnieju Mistrzyń z powodu kontuzji nogi.

2001

Po raz drugi zakończyła sezon w czołowej dziesiątce rankingu. Wygrała cztery turnieje (w tym trzy pod rząd). Wygrała 16 kolejnych spotkań, dzięki czemu triumfowała kolejno w Open Gaz de France , Nicei i Amelia Island. Dzięki udanym występom powróciła do czołowej dziesiątki rankingu. Awansowała na dziewiąte miejsce, wyprzedziła Mary Pierce i po raz pierwszy została numerem 1 we Francji. Przegrała w ćwierćfinale w Charleston z Martiną Hingis , ale powróciła do formy i wygrała swój czwarty turniej w 2001 w Berlinie (pokonała numer 1 Hingis i numer 4 Jennifer Capriati w ostatnich dwóch rundach). Doszła do finału w Rzymie (po raz kolejny pokonała numer 1 Martinę Hingis w półfinale, przegrała z Jeleną Dokić w finale). Pierwszy raz awansowała na piąte miejsce w rankingu, po tym jak była dziewiętnasta 11 lutego . W okresie od 5 lutego do 20 maja uzyskała wynik 25:1 (wygranych do przegranych). Nieoczekiwanie odpadła w pierwszej rundzie French Open , pomimo że była uznawana za faworytkę (miała piąty numer w rozstawieniu, przegrała z Janą Kandarr). Doszła do półfinału w Sydney (pokonała numer 4 Monicę Seles , wycofała się przed meczem z Lindsay Davenport z powodu kontuzji pleców). Osiągnęła ćwierćfinały w New Haven , US Open (przegrała z Capriati) i Filderstadt . Odpadła w czwartej rundzie Australian Open (przegrała z Venus Williams ) i w trzeciej rundzie Wimbledonu . Przegrała mecz otwarcia w Turnieju Mistrzyń z Sandrine Testud . Wycofała się z turniejów w Bol , Eastbourne i Zurychu z powodu wyczerpania. Nie zagrała także w Luksemburgu z powodu kontuzji lewej nogi.

2002

Po raz trzeci zakończyła sezon w czołowej dziesiątce rankingu. Wygrała turnieje w Dubaju (po drodze pokonała Monicę Seles ) i Montrealu (pokonała numer 3 Jennifer Capriati w finale). Dwa razy pod rząd awansowała do półfinału w turniejach wielkoszlemowych. Na Wimbledonie pokonała numer 3 Capriati w ćwierćfinale, przegrała z Sereną Williams . W US Open pokonała numer 7 Kim Clijsters i numer 3 Capriati, przegrała w trzech setach z Venus Williams . Cztery pozostałe półfinały osiągnęła w Open Gaz de France , Antwerpii , Moskwie i Filderstadt (przegrała z Kim Clijsters po tym jak miała piłkę meczową przy stanie 5:3 w trzecim secie). Sześciokrotnie osiągnęła ćwierćfinał (w tym w Australian Open , gdzie przegrała z Capriati). Doszła do czwartej rundy we French Open . Po raz pierwszy w karierze zarobiła ponad milion dolarów w sezonie. Nie wystąpiła w Zurychu , a potem wycofała się z Turnieju Mistrzyń z powodu zapalenia chrząstki w prawej nodze.

2003

Po raz pierwszy zakończyła sezon w czołowej piątce rankingu. Osiągnęła ćwierćfinał lub więcej w 14 z 17 startów. Wygrała turnieje w Warszawie (w finale Venus Williams skreczowała z powodu naciągnięcia mięśni brzucha) i Filadelfii . Doszła do czterech finałów: w Open Gaz de France (przegrała z Sereną Williams ), Rzymie (pokonała numer 7 Jennifer Capriati i numer 1 Serenę Williams , przegrała z Kim Clijsters w trzech setach), Moskwie (przegrała z Anastazją Myskiną ) i w Turnieju Mistrzyń (uzyskała wynik 1:2 w grupie, w półfinale pokonała numer 2 Justine Henin , przegrała z numerem 1 Kim Clijsters w finale). Trzykrotnie była półfinalistką, pięciokrotnie ćwierćfinalistką (w tym po raz pierwszy w dziewiątym występie we French Open i w US Open ). Na początku roku powróciła na kort po czteromiesięcznej przerwie spowodowanej kontuzją. W lutym rozpoczęła sezon od występu w Open Gaz de France. Była jedyną zawodniczką, której w 2003 udało się pokonać obie siostry Williams. Wygrała wszystkie mecze w Pucharze Federacji . Dzięki jej ośmiu zwycięstwom Francja po raz drugi sięgnęła po tytuł. Wycofała się z Wimbledonu z powodu kontuzji mięśnia prawego żebra.

2004

Po raz kolejny zakończyła rok w czołowej piątce rankingu. Wygrała pięć turniejów i awansowała na pierwsze miejsce w klasyfikacji WTA . Dobrze spisała się na kortach ziemnych. Wygrała turnieje kategorii I w Berlinie (pokonała Jennifer Capriati w półfinale, w finale walkowerem poddała jej mecz Venus Williams , z powodu kontuzji kostki) i Rzymie (w finale pokonała Capriati 3:6, 6:3, 7:6, obroniła piłkę meczową przy stanie 4:5 w trzecim secie). Została trzecią zawodniczką w historii, której udało się w jednym roku wygrać turnieje w Berlinie i Rzymie. Wcześniej dokonały tego Steffi Graf w 1987 i Monica Seles w 1990 . W Montrealu pokonała Jelenę Lichowcewą w finale i zdobyła tam swój drugi tytuł. Był to jej trzeci turniejowy triumf w turnieju kategorii I w sezonie. Po US Open 13 września 2004 została liderką rankingu WTA (była pierwszą zawodniczką z Francji, której udała się ta sztuka). Utrzymała prowadzenie przez pięć tygodni. 18 października została wyprzedzona przez Lindsay Davenport . Osiągnęła finał w turnieju olimpijskim w Atenach (przegrała z Justine Henin ). Zdobyła srebrny medal. Pod koniec roku wygrała dwa turnieje pod rząd, w Linzu i Filadelfii (w drodze do finału pokonała Venus Williams, w finale ograła Wierę Zwonariową ). Była także finalistką w Sydney (przegrała z Justine Henin), Amelia Island (pokonała numer 1 Justine Henin 6:7, 7:5, 6:3 w półfinale, obroniła piłkę meczową przy stanie 4:5 w drugim secie, przegrała z Lindsay Davenport) i Filderstadt (po raz pierwszy wystąpiła jako numer 1, w finale grając przeciwko Davenport skreczowała z powodu naciągnięcia mięśnia przywodziciela). Osiągnęła półfinał w Eastbourne , na Wimbledonie (przegrała z Sereną Williams 7:6, 5:7, 4:6, po tym jak miała piłkę dającą prowadzenie 4:1 w drugim secie) i WTA Tour Championships (nie przegrała seta w meczach grupowych, m.in. pokonała późniejszą triumfatorkę Marię Szarapową , przegrała z Sereną Williams 6:4, 6:7, 4:6, po tym jak prowadziła 3:1 w drugim secie). Zakończyłaby rok na pierwszym miejscu w rankingu, gdyby zdobyła tytuł. Była ćwierćfinalistką czterokrotnie, w tym we French Open , US Open i Australian Open (odniosła kontuzję podczas meczu czwartej rundy przeciwko Alicii Molik , naciągnęła mięśnie pleców i nie przystąpiła do ćwierćfinału przeciwko Fabioli Zuluadze ). Przegrała wcześniej niż w ćwierćfinale tylko w jednym z 16 startów (w drugiej rundzie w San Diego uległa Molik). Wycofała się z turniejów Open Gaz de France , Antwerpia , Dubaj , Ad-Dauha i Indian Wells z powodu kontuzji mięśni odniesionej podczas Australian Open. Wycofała się także z turnieju w Charleston . Zrezygnowała z udziału w turnieju w Moskwie z powodu kontuzji mięśnia przywodziciela odniesionej podczas finału w Filderstadt. Wygrała 63 mecze. Był to jej najlepszy wynik w karierze oraz najlepszy spośród wszystkich zawodniczek w sezonie (tyle samo spotkań wygrała Lindsay Davenport).

2005

Po raz kolejny zakończyła rok w czołowej piątce rankingu. Wygrała cztery turnieje, w tym po raz pierwszy WTA Tour Championships . Do Turnieju Mistrzyń zakwalifikowała się po raz siódmy z rzędu (nie wystartowała w nim w 2000 i 2002 z powodu kontuzji). Po raz trzeci z rzędu osiągnęła tam półfinał lub więcej. Wyszła z grupy z wynikiem 2:1 (przegrała z Mary Pierce ). Następnie pokonała Marię Szarapową w półfinale i zrewanżowała się za porażkę grupową Pierce. W trwającym trzy godziny i sześć minut finale zwyciężyła 5:7, 7:6, 6:4 (jest to drugi najdłuższy finał w historii turnieju, odkąd rozgrywa się go do dwóch wygranych setów, najdłuższym jest finał z 2007 ). Została pierwszą zwyciężczynią z Francji w pierwszym całkowicie francuskim finale. Wygrała zacięte mecze finałowe w trzech innych turniejach: w Antwerpii (pokonała Venus Williams 4:6, 7:5, 6:4, po tym jak przegrywała 3:5 w drugim i 2:4 w trzecim secie), Rzymie (pokonała Patty Schnyder 2:6, 6:3, 6:4, był to jej szósty wygrany turniej kategorii I) i Filadelfii (pokonała Jelenę Diemientjewą 7:5, 2:6, 7:5, po raz pierwszy wygrała jeden turniej trzy razy z rzędu). Trzykrotnie osiągnęła finał: w Open Gaz de France , New Haven i Filderstadt . Cztery razy odpadła w półfinale: w Ad-Dausze (przegrała z Alicią Molik , powróciłaby na pierwsze miejsce w rankingu, gdyby wygrała mecz), Miami , na Wimbledonie i w Toronto . Osiągnęła trzy ćwierćfinały: w Australian Open , Berlinie i US Open . Nie osiągnęła ćwierćfinału w 5 z 19 startów, w tym we French Open (przegrała z Aną Ivanović w trzeciej rundzie). Spędziła cały rok w czołowej czwórce rankingu. Na Wimbledonie doszła do pierwszego finału wielkoszlemowego w deblu (grała w parze ze Swietłaną Kuzniecową ). W finale Pucharu Federacji uzyskała wynik 1:2 (pokonała Anastazję Myskinę , przegrała z Jeleną Diemientjewą oraz przegrała w decydującym meczu deblowym z Diemientjewą i Dinarą Safiną , jej partnerką była Mary Pierce). Francja przegrała finał 2:3.

2006

Był to jak do tej pory jej najlepszy sezon. Wygrała w nim swoje dwa pierwsze turnieje wielkoszlemowe i przez większość roku zajmowała pierwsze miejsce w rankingu. Siedem lat po awansie do pierwszego finału wielkoszlemowego (w Australian Open 1999 ), zdobyła swój pierwszy wielkoszlemowy tytuł. Triumfowała w Australian Open . Mając trzeci numer w rozstawieniu pokonała rozstawioną z numerem drugim Kim Clijsters w półfinale (Clijsters skreczowała w trzecim secie z powodu skręcenia prawej kostki). Następnie pokonała rozstawioną z numerem ósmym Justine Henin w finale (Henin skreczowała przy stanie 6:1, 2:0 dla Mauresmo z powodu problemów z układem pokarmowym). Była drugą najdłużej czekającą na zwycięstwo wielkoszlemowe zawodniczką w historii. Pierwszy raz wygrała w 32. próbie. Zwyciężyła także na Wimbledonie (mając pierwszy numer w rozstawieniu pokonała rozstawioną z numerem czwartym Marię Szarapową w półfinale, następnie ograła rozstawioną z numerem trzecim Justine Henin 2:6, 6:3, 6:4 w finale). Została pierwszą mistrzynią Wimbledonu z Francji w erze Open. Jej wynik w finałach wielkoszlemowych wynosi teraz 2:1. W początkowej części sezonu wygrała dwa turnieje kategorii II: Open Gaz de France (jako najwyżej rozstawiona obroniła piłkę meczową w półfinale przeciwko Tatianie Golovin , następnie pokonała rozstawioną z numerem drugim Mary Pierce w finale) i Antwerpię (była rozstawiona z numerem drugim, pokonała najwyżej rozstawioną Kim Clijsters w finale). Trzykrotnie była finalistką: w Ad-Dausze (pokonała Martinę Hingis w półfinale, przegrała z Nadieżdą Pietrową w finale), Pekinie (pokonała Lindsay Davenport w ćwierćfinale i Jelenę Janković w półfinale, przegrała ze Swietłaną Kuzniecową w finale) i WTA Tour Championships , gdzie broniła tytułu (zakwalifikowała się do turnieju z numerem trzecim w rankingu rocznym, awansowała do półfinału uzyskując wynik 2:1 w grupie, przegrała z Nadieżdą Pietrovą, ale pokonała Martinę Hingis i Justine Henin, następnie ograła Kim Clijsters w półfinale, w finale przegrała z Henin). Trzykrotnie osiągnęła półfinał turnieju: w Miami (przegrała ze Swietłaną Kuzniecową), Berlinie (pokonała Martinę Hingis w ćwierćfinale, przegrała z Justine Henin) i US Open (była rozstawiona z numerem pierwszym, pokonała grającą z dziką kartą Serenę Williams w czwartej rundzie, przegrała z późniejszą triumfatorką Marią Szarapową w trzech setach). Czterokrotnie była ćwierćfinalistką: w Dubaju (przegrała ze Swietłaną Kuzniecową 6:7, 4:6, pomimo że miała trzy piłki setowe w tiebreaku pierwszego seta i prowadziła 3:0 w drugim, przez tę porażkę nie wygrała czwartego z rzędu turnieju, przerwana została też jej seria szesnastu kolejnych zwycięstw rozpoczęta w Australian Open), New Haven (przegrała z Lindsay Davenport), Moskwie (przegrała z Nicole Vaidišovą 6:1, 5:7, 6:7, po tym jak prowadziła 5:2 w trzecim secie i miała trzy piłki meczowe) i Zurychu (wycofała się przed meczem z powodu kontuzji prawego ramienia). Nie osiągnęła ćwierćfinału w 3 z 17 startów: w Sydney (przegrała mecz otwierający sezon z Aną Ivanović ), we French Open (była rozstawiona z numerem pierwszym, przegrała w czwartej rundzie z turniejową szesnastką Nicole Vaidišovą) i Eastbourne (przegrała mecz otwarcia z Nathalie Dechy ). Rozpoczęła rok na trzecim miejscu w rankingu. 30 stycznia , po Australian Open, awansowała na drugą pozycję. Następnie powróciła na prowadzenie 20 marca . Utrzymała się na pierwszym miejscu przez 34 tygodnie. 6 listopada została wyprzedzona przez Justine Henin. W sumie była numerem jeden przez 39 tygodni (przez pięć tygodni w 2004 ). W Eastbourne, grając w parze ze Swietłaną Kuzniecową, wygrała swój drugi deblowy turniej. Najszybciej w historii kobiecego tenisa zarobiła milion dolarów w sezonie. Dokonała tego dochodząc do półfinału w Antwerpii. Poprawiła wynik Justine Henin z 2004 roku o miesiąc. Uzyskała wynik 1:1 w meczu pierwszej rundy Pucharu Federacji z Włochami (pokonała Flavię Pennettę , przegrała z Francescą Schiavone ). Francja przegrała 1:4. Wycofała się z turniejów w Rzymie (z powodu choroby), Montrealu (z powodu naciągnięcia mięśnia prawego ramienia) i Stuttgarcie (z powodu kontuzji prawego ramienia).

2007

Amélie Mauresmo podczas Wimbledonu 2007

Po raz dziewiąty z rzędu zakończyła rok w czołowej dwudziestce rankingu, ale po raz pierwszy od siedmiu lat znalazła się poza czołową dziesiątką. W sezonie zdarzyły się jej dwie dwumiesięczne przerwy. Uzyskała wynik 13:4 w pierwszych pięciu startach. Doszła do ćwierćfinału w Sydney (była rozstawiona z numerem pierwszym, przegrała z Jeleną Janković ), do czwartej rundy w Australian Open (była rozstawiona z numerem drugim i broniła tytułu, przegrała z Lucie Šafářovą 4:6, 3:6, po tym jak prowadziła 4:1 w pierwszym secie), do półfinału w Open Gaz de France (była rozstawiona z numerem drugim, przegrała z rozstawioną z numerem czwartym Nadieżdą Pietrową 7:5, 4:6, 6:7, po tym jak prowadziła 4:1 w trzecim secie i nie wykorzystała piłki meczowej przy stanie 7:6 w tiebreaku), wygrała turniej w Antwerpii (była rozstawiona z numerem pierwszym, pokonała rozstawioną z numerem drugim Kim Clijsters w finale, zdobyła swój trzeci z rzędu tytuł i wygrała wysadzaną diamentami złotą rakietę) oraz doszła do finału w Dubaju (była rozstawiona z numerem drugim, przegrała z Justine Henin w finale). W niedzielę 18 marca przeszła operację usunięcia wyrostka robaczkowego . Z powodu operacji wycofała się z turniejów w Miami , Amelia Island i Charleston (w sumie nie grała przez dwa miesiące). W meczach rozgrywanych na kortach ziemnych uzyskała wynik 5:4. Odpadła wcześnie w Berlinie (była rozstawiona z numerem drugim, przegrała w trzeciej rundzie z Julią Wakułenko w trzech setach), Rzymie (była rozstawiona z numerem pierwszym, przegrała w drugiej rundzie z Samanthą Stosur 5:7, 7:6, 6:7, po tym jak prowadziła 4:1 w trzecim secie i miała później dwie piłki meczowe) i we French Open (była rozstawiona z numerem piątym, przegrała w trzeciej rundzie z rozstawioną z numerem 25 Lucie Šafářovą). Doszła do finału w Strasburgu (była rozstawiona z numerem pierwszym, przegrała z rozstawioną z numerem szóstym Anabel Mediną Garrigues w trzech setach). Solidnie spisała się na kortach trawiastych. Doszła do finału w Eastbourne (była rozstawiona z numerem drugim, przegrała z rozstawioną z numerem pierwszym Justine Henin 5:7, 7:6, 6:7, po tym jak prowadziła 4:2 i 5:3 w trzecim secie) i do czwartej rundy na Wimbledonie (była rozstawiona z numerem czwartym i broniła tytułu, przegrała z rozstawioną z numerem czternastym Nicole Vaidišovą w trzech setach). Uzyskała wynik 1:1 w półfinałowym meczu Pucharu Federacji z Włochami. Francja przegrała 2:3. Następnie wycofała się z turnieju w Toronto i US Open z powodu naciągnięcia prawego przywodziciela (w sumie pauzowała przez dziewięć tygodni). Powróciła na korty, ale nie udało się jej wygrać dwóch meczów w jednym turnieju w pozostałych czterech startach. Najlepszym uzyskanym rezultatem był ćwierćfinał w Pekinie (była rozstawiona z numerem trzecim, przegrała z Shuai Peng w trzech setach). Doszła do drugiej rundy w Zurychu (była rozstawiona z numerem ósmym, przegrała z Aloną Bondarenko w trzech setach) i odpadła w pierwszych rundach w Stuttgarcie (przegrała z Jeleną Diemientjewą ) i Moskwie (przegrała z Wierą Zwonariową w trzech setach). Rozpoczęła rok na trzecim miejscu w rankingu. 9 lipca , po Wimbledonie, spadła z czwartej na szóstą pozycję (po tym jak spędziła 191 tygodni pod rząd w czołowej piątce rankingu). 10 września , po US Open, spadła z siódmej na jedenastą pozycję (po tym jak spędziła 270 tygodni pod rząd w czołowej dziesiątce rankingu). Ostatecznie zajęła osiemnaste miejsce w ogłoszonym 12 listopada końcowym rankingu rocznym (była to jej najniższa zajmowana pozycja od 11 lutego 2001 ).

2008

W styczniu doszła do ćwierćfinału w turnieju Gold Coast (była rozstawiona z numerem szóstym, przegrała z rozstawioną z numerem czwartym Patty Schnyder ). Wycofała się z turnieju w Sydney z powodu naciągnięcia mięśnia prawego uda. Doszła do trzeciej rundy w Australian Open (była rozstawiona z numerem osiemnastym, przegrała w trzech setach z Casey Dellacqua ). W lutym osiągnęła ćwierćfinał w turnieju Open Gaz de France (była rozstawiona z numerem szóstym, przegrała z najwyżej rozstawioną, późniejszą triumfatorką Anną Czakwetadze w trzech setach). Przegrała w drugiej rundzie turnieju w Ad-Dausze (była rozstawiona z numerem czternastym, uległa zawodniczce z eliminacji Tamarine Tanasugarn 6:7, 5:7, po tym jak miała piłkę setową przy stanie 6:5 w tiebreaku pierwszego seta i prowadziła 5:3 w drugim). Osiągnęła ćwierćfinał turnieju w Dubaju (przegrała z rozstawioną z numerem drugim Swietłaną Kuzniecową 1:6, 6:7, po tym jak prowadziła 5:3 w drugim secie). W marcu doszła do trzeciej rundy w Indian Wells (była rozstawiona z numerem siedemnastym, przegrała z rozstawioną z numerem piętnastym Aloną Bondarenko ) i Miami (była rozstawiona z numerem dwudziestym czwartym, przegrała w trzech setach z Jie Zheng ). W kwietniu osiągnęła ćwierćfinał w Amelia Island (była rozstawiona z numerem jedenastym, po drodze pokonała rozstawioną z numerem siódmym Agnieszkę Radwańską i odniosła 500 zwycięstwo w singlu, została dwudziestą czwartą zawodniczką, której udała się ta sztuka, przegrała z Dominiką Cibulkovą 1:6, 6:7, po tym jak prowadziła 5:3 w drugim secie). Uzyskała wynik 2:0 w meczu Pucharu Federacji pomiędzy Japonią i Francją. Francja wygrała 4:1 i awansowała do grupy światowej. W maju wycofała się z turniejów w Berlinie i Rzymie z powodu naciągnięcia prawego mięśnia międzyżebrowego.

Finały w turniejach wielkoszlemowych w grze pojedynczej

Mistrzyni

RokTurniejNawierzchniaFinalistkaWynik
2006 Australian Open 2006 twarda Justine Henin 6:1, 2:0 krecz
2006 Wimbledon 2006 trawiasta Justine Henin 2:6, 6:3, 6:4

Finalistka

RokTurniejNawierzchniaMistrzyniWynik
1999 Australian Open 1999 twarda Martina Hingis 2:6, 3:6

Finały w turniejach WTA w grze pojedynczej

Mistrzyni

Legenda
Turnieje wielkoszlemowe2
WTA Tour Championships1
Kategoria I6
Kategoria II14
Kategoria III0
Kategoria IV & V1
Premier1
International0
Igrzyska Olimpijskie0
Lp.RokTurniejNawierzchniaFinalistkaWynik
1.1999 Bratysława twarda Kim Clijsters 6:3, 6:3
2.2000 Sydney twarda Lindsay Davenport 7:6(2), 6:4
3.2001 Paryż dywanowa Anke Huber 7:6(2), 6:1
4.2001 Nicea dywanowa Magdalena Maleewa 6:2, 6:0
5.2001 Amelia Islandziemna Amanda Coetzer 6:4, 7:5
6.2001 Berlin ziemna Jennifer Capriati 6:4, 2:6, 6:3
7.2002 Dubaj twarda Sandrine Testud 6:4, 7:6(3)
8.2002 Montreal twarda Jennifer Capriati 6:4, 6:1
9.2003 Warszawa ziemna Venus Williams 6:7(6), 6:0, 3:0 krecz
10.2003 Filadelfia twarda Anastazja Myskina 5:7, 6:0, 6:2
11.2004 Berlin ziemna Venus Williams walkower
12.2004 Rzym ziemna Jennifer Capriati 3:6, 6:3, 7:6(6)
13.2004 Montreal twarda Jelena Lichowcewa 6:1, 6:0
14.2004 Linz twarda Jelena Bowina 6:2, 6:0
15.2004 Filadelfia twarda Wiera Zwonariowa 3:6, 6:2, 6:2
16.2005 Antwerpia dywanowa Venus Williams 4:6, 7:5, 6:4
17.2005 Rzym ziemna Patty Schnyder 2:6, 6:3, 6:4
18.2005 Filadelfia twarda Jelena Diemientjewa 7:5, 2:6, 7:5
19.2005 WTA Tour Championships , Los Angeles twarda Mary Pierce 5:7, 7:6(3), 6:4
20.2006 Australian Open 2006 twarda Justine Henin 6:1, 2:0 krecz
21.2006 Paryż dywanowa Mary Pierce 6:1, 7:6(2)
22.2006 Antwerpia dywanowa Kim Clijsters 3:6, 6:3, 6:3
23.2006 Wimbledon 2006 trawiasta Justine Henin 2:6, 6:3, 6:4
24.2007 Antwerpia dywanowa Kim Clijsters 6:4, 7:6(4)
25.2009 Paryż dywanowa Jelena Diemientjewa 7:6(7), 2:6, 6:4

Finalistka

Legenda
Turnieje wielkoszlemowe1
WTA Tour Championships2
Kategoria I5
Kategoria II12
Kategoria III2
Kategoria IV i V0
Premier0
International0
Igrzyska Olimpijskie1
Lp.RokTurniejNawierzchniaMistrzyniWynik
1.1998 Berlin ziemna Conchita Martínez 4:6, 4:6
2.1999 Australian Open 1999 twarda Martina Hingis 2:6, 3:6
3.1999 Paryż dywanowa Serena Williams 2:6, 6:3, 6:7(4)
4.2000 Bol ziemna Tina Pisnik 6:7(4), 6:7(2)
5.2000 Rzym ziemna Monica Seles 2:6, 6:7(4)
6.2001 Rzym ziemna Jelena Dokić 6:7(3), 1:6
7.2003 Paryż dywanowa Serena Williams 3:6, 2:6
8.2003 Rzym ziemna Kim Clijsters 6:3, 6:7(3), 0:6
9.2003 Moskwa dywanowa Anastazja Myskina 2:6, 4:6
10.2003 WTA Tour Championships , Los Angeles twarda Kim Clijsters 2:6, 0:6
11.2004 Sydney twarda Justine Henin 4:6, 4:6
12.2004 Amelia Islandziemna Lindsay Davenport 4:6, 4:6
13.2004 Igrzyska Olimpijskie , Ateny twarda Justine Henin 3:6, 3:6
14.2004 Filderstadt twarda Lindsay Davenport 2:6 krecz
15.2005 Paryż dywanowa Dinara Safina 4:6, 6:2, 3:6
16.2005 New Haven twarda Lindsay Davenport 4:6, 4:6
17.2005 Filderstadt twarda Lindsay Davenport 2:6, 4:6
18.2006 Ad-Dauha twarda Nadieżda Pietrowa 3:6, 5:7
19.2006 Pekin twarda Swietłana Kuzniecowa 4:6, 0:6
20.2006 WTA Tour Championships , Madryt twarda Justine Henin 4:6, 3:6
21.2007 Dubaj twarda Justine Henin 4:6, 5:7
22.2007 Strasburg ziemna Anabel Medina Garrigues 4:6, 6:4, 4:6
23.2007 Eastbourne trawiasta Justine Henin 5:7, 7:6(4), 6:7(2)

Finały w turniejach WTA w grze podwójnej

Mistrzyni

Legenda
Turnieje wielkoszlemowe0
WTA Tour Championships0
Kategoria I0
Kategoria II2
Kategoria III0
Kategoria IV i V0
Premier1
International0
Igrzyska Olimpijskie0
Lp.RokTurniejNawierzchniaPartnerkaFinalistkiWynik
1.2000 Linz dywanowa Chanda Rubin Ai Sugiyama
Nathalie Tauziat
6:4, 6:4
2.2006 Eastbourne trawiasta Swietłana Kuzniecowa Liezel Huber
Martina Navrátilová
6:2, 6:4
3.2009 Miami twarda Swietłana Kuzniecowa Lisa Raymond
Květa Peschke
4:6, 6:3, 1:0(3)

Finalistka

Legenda
Turnieje wielkoszlemowe1
WTA Tour Championships0
Kategoria I0
Kategoria II0
Kategoria III0
Kategoria IV i V0
Premier0
International0
Igrzyska Olimpijskie0
Lp.RokTurniejNawierzchniaPartnerkaMistrzynieWynik
1.2005 Wimbledon 2005 trawiasta Swietłana Kuzniecowa Cara Black
Liezel Huber
2:6, 1:6

Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza

Turniej199519961997199819992000200120022003200420052006200720082009Wygrane
Australian Open 3RF2R4RQFQFQFW4R3R3R1
French Open 1R2R2R1R2R4R1R4RQFQF3R4R3R2R1R0
Wimbledon 2R1R3RSFSFSFW4R3R4R1
US Open 3R4RQFSFQFQFQFSF4R2R0

Gra podwójna

Turniej199519961997199819992000200120022003200420052006200720082009Wygrane
Australian Open QF2R3R2R2R0
French Open 1R1R2R2R1R1R1R1R0
Wimbledon 3R2RF2R3R0
US Open 3R2R0

Zarobki w turniejach WTA

RokZarobki w USDPozycja na liście najlepiej zarabiających
1993122Brak danych
1994857Brak danych
199513 571Brak danych
199622 914Brak danych
199751 037Brak danych
1998187 084 39
1999582 468 13
2000365 074 24
2001867 702 11
20021 073 807 9
20031 560 341 6
20041 964 070 6
20052 843 708 2
20063 469 727 3
2007736 354 20
2008568 029 26
2009327 217 9
Kariera14 634 082 11

Życie prywatne

Jej trenerem od turnieju w Rzymie w 2002 jest trener francuskiej reprezentacji występującej w Pucharze Federacji Loic Courteau . Matka ma na imię Françoise. Ojciec, Francis, umarł 12 marca 2004 . Ma starszego brata, Fabiena, który, podobnie jak ojciec, jest inżynierem. Twierdzi, że postanowiła zająć się tenisem tuż przed skończeniem czwartego roku życia, po obejrzeniu w telewizji triumfującego we French Open 1983 Yannicka Noah . Była zaszczycona kiedy Noah powołał ją do reprezentacji Francji występującej w Pucharze Federacji w 1998 . Lubi narciarstwo alpejskie, gokarty, jazdę konną, windsurfing i muzykę Dido . Od pięciu lat ma złotego psa myśliwskiego o imieniu Sophia. Lubi czerwone wina. Ma prywatną winnicę. Najlepiej ze swojej kariery wspomina moment, w którym została pierwszą z Francji liderką rankingu WTA we wrześniu 2004.

Amélie Mauresmo jest lesbijką [1]. Swoją orientację ujawniła podczas konferencji prasowej w trakcie Australian Open 1999 . Wskazała przy tym na przejawy nietolerancji, jakich doznała ze względu na orientację seksualną oraz atletyczną budowę ciała (m.in. Martina Hingis nazwała ją pół-facetem, utraciła niektóre kontrakty reklamowe oraz sponsorów[2]). W wywiadzie dla miesięcznika LGBT "Têtu" w marcu 1999 roku opisała swój publiczny coming out[3]:

Udzielałam wywiadu dla dziennika "Le Figaro" i dziennikarka chcąc napisać coś o mnie zapytała dlaczego się przeprowadziłam. Odpowiedziałam, że moja dziewczyna mieszka w St-Tropez. Potem spotkałam się z dziennikarzami telewizyjnymi, którym powiedziałam, że jeśli pokazują mojego trenera czy moją dziewczynę, to niech to powiedzą. Następnie podczas konferencji prasowej, bodajże po meczu z Patti Schnyder, ktoś zadał mi pytanie dotyczące przeprowadzki, dziennikarz chciał poznać imię mojej dziewczyny etc. Po prostu odpowiadałam na pytania które mi stawiano...

W 2007 r. znalazła się wśród setki najseksowniejszych kobiet świata opublikowanej w lesbijskim portalu internetowym "AfterEllen"[4][5].

Udział w filmach

Amélie Mauresmo wzięła udział w kilku produkcjach filmowych, z których wymienia się[6]:

Przypisy

Źródła

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Amélie Mauresmo":

2006 Tour w tenisie ziemnym kobiet rozgrywanego w Madrycie zwyciężyła Justine Henin-Hardenne , pokonując Amélie Mauresmo 6:4 6:3 12 - 19 listopada – turniej finałowy ATP Masters w Szanghaju ...

Jan Peter Balkenende ...

1967 ...

Caroline Wozniacki Martina Hingis 0:2 Ana Ivanović 1:2 Jelena Janković 0:4 Swietłana Kuzniecowa 3:2 Amélie Mauresmo 1:0 Li Na 1:2 Flavia Pennetta 4:0 Nadieżda Pietrowa 3:1 ...

Barbara Grzegorzewska ...

Kategoria:Zmarli w 1914 ...

Eugene Wigner ...

Jelena Janković przegrała z Kim Clijsters , po drodze wygrywając z Martiną Hingis , Samanthą Stosur , Amélie Mauresmo i Nicole Vaidišovą. Wyniki te pozwoliły jej zająć przed wielkoszlemowym ...

Swietłana Kuzniecowa i deblu na Australian Open 2008 . W deblu w nierozstawionej parze z Amélie Mauresmo, poddały mecz w II rundzie walkowerem. W singlu, rozstawiona z ...

5 lipca ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Amélie Mauresmo":

Hasło nie występuje w innych lekcjach!





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie