Półwysep Synaj (lewa część fotografii – Zatoka Sueska, prawa Zatoka Akaba)

Zatoka Sueska ( arab.: خليج السويس Khalij as-Suways) – zatoka na północno-zachodnim końcu Morza Czerwonego . Między Półwyspem Synaj a wschodnim wybrzeżem Afryki . Terytorialnie należy do Egiptu . Morze Czerwone na swym północnym końcu rozdziela się na dwie części, oblewając Półwysep Synaj od zachodu zatoką Sueską a od wschodu zatoką Akaba . Zatokę Sueską można zaliczyć z geologicznego punktu widzenia do relatywnie młodej, w przybliżeniu 40 milionów lat. ^[1]. Długość zatoki wynosi 325 km. Szerokość 15 do 55 km. Głębokość do 80 m. Rozpoczyna się na południu przy południowym krańcu Półwyspu Synaj a kończy się przy egipskim mieście Suez , gdzie rozpoczyna się Kanał Sueski . Zatoka Sueska mimo tworzy granice między dwoma kontynentami: Afryką a Azją . ^[2]

Sueska Zatoka połączona Kanałem Sueskim z Morzem Śródziemnym . Główny port: Suez . Przez Zatokę Sueską (a potem przez Kanał Sueski) przebiega jedna z głównych morskich linii tranzytowych. Na Zatoce są liczne małe wysepki oraz rafy koralowe . Z dna morskiego wydobywa się gaz ziemny .

W porcie Ajn Suchna nad Zatoką Sueską – po przepompowaniu ropy z tankowców przesyłana jest ona rurociągiem Sumed do terminalu Sidi Kerir nad Morzem Śródziemnym. Dwie równoległe nitki o średnicy 42 cali, każda należą w połowie do państwowej egipskiej EGPC oraz kompanii: saudyjskiej Saudi Aramco , ADNOC ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich , katarskiej OGPC i trzech spółek kuwejckich .

Wraki statków w Zatoce Sueskiej

Nurek nad krytym przejściem poniżej mostka SS Thistlegorm

Najbardziej znanymi wrakami w lokalizacji Zatoki Sueskiej Morza Czerwonego są: Dunraven i Thistlegorm.

• Dunraven

Brytyjski statek parowy, zbudowany w roku 1873 w stoczni w Newcastle upon Tyne . Przewożąc przyprawy i złoto z Indii , zatonął w roku 1876 , po uderzeniu w rafę. Leży na głębokości 30 m w pobliżu rafy, obrócony do góry dnem. Wrak ma 80 m długości i 10 m szerokości. Rufa leży na głębokości 29 m.

• Thistlegorm

Statek handlowy zbudowany w 1940 r. Miał 126 m długości i 17.5 m szerokości. W październiku 1941 r. opłynął Afrykę i wpłynął na wody Morza Czerwonego. Wypełniony zapasami przeznaczonymi dla Północnej Afryki. Zatonął zbombardowany przez bombowce niemieckie. Jest jednym z najlepszych wraków do nurkowania. Cała ładownia okrętu jest dostępna dla nurków. Wewnątrz można zobaczyć ciężarówki, motory, skrzydła samolotów, silniki, pociągi, amunicję i pojazdy opancerzone.

Czasy biblijne

Według Starego Testamentu , kiedy Izraelici opuszczali niewolę egipską w drodze do Ziemi Obiecanej , Jahwe za pośrednictwem Mojżesza sprawił, że morze się rozstąpiło. Mojżesz i Izraelici uciekli przez jego środek, a pogoń wojsk faraona zginęła w nieskończonych odmętach powracających na swe miejsce wód (okolice Suezu ). Izraelici bezpiecznie przedostali się na półwysep Synaj .

Wyciek ropy w 2010 roku

Wyciek ropy nastąpił 14 czerwca 2010 na południowo-zachodnim krańcu Zatoki Sueskiej w rejonie Hurghady prawdopodobnie z tankowca. Wybrzeże zostało tam zanieczyszczone na długości 160 kilometrów. W pięciu miejscach ropa uszkodziła rafy koralowe. Powstało też zagrożenie dla pobliskiego rezerwatu przyrody morskiej.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• angl. – Mapa Zatoki Sueskiej
• Satelitarne zdjęcie Zatoki i Kanału Sueskiego
• Dokładne geograficzne informacje o Zatoce i fotografie Apolla 7