Imamici - główny nurt
szyizmu
uznający pierwszych 12 imamów.
Lista
imamów
:
-
Ali ibn Abi Talib
(
600
-
661
)
-
Hasan ibn Ali
(
625
-
669
)
-
Husajn ibn Ali
(
626
-
680
)
-
Ali ibn Husajn
(Zajn al-Abidin) (
658
-
713
)
-
Muhammad al-Bakir
(
676
-
733
)
- Dżafar as-Sadik (
703
-
765
)
- Musa al-Kazim (
745
-
799
)
- Ali ar-Rida (
765
-
818
)
- Muhammad at-Taki (
810
-
835
)
- Ali al-Hadi (
827
-
868
)
- Hasan al-Askari (
846
-
874
)
- Muhammad al-Mahdi (
868
- według imamitów do dziś żyje w ukryciu)
130 mln. wyznawców (2009), głównie:
Iran
(90-96% populacji),
Azerbejdżan
(ok. 70%),
Irak
(ok. 60%),
Bahrajn
(ok. 55%),
Liban
(ok. 30%),
Afganistan
(15-20%),
Pakistan
(10-15%),
Kuwejt
(ok. 13%)
ZEA
(ok. 12%),
Arabia Saudyjska
(7-10%),
Oman
(3-4%),
Turkmenistan
(ok. 3%),
Indie
(1-1,4%). Islam imamicki jest od
XVI wieku
religią państwową
Persji
, a obecnie Iranu. W
Polsce
przedstawicielem islamu imamickiego jest
Stowarzyszenie Jedności Muzułmańskiej
.
W pierwszych dwóch wiekach
islamu
nazwy "imamici" używano często wobec wszystkich nurtów szyickich.
W sensie
prawno-religijnym
olbrzymia większość imamitów przynależy do tzw. szkoły dżafaryckiej. Jej nazwa pochodzi od szóstego imama, Dżafara as-Sadika, który miał stworzyć podstawy szyickiej myśli prawnej. Imamici dzielą się na usulitów i achbarytów. Czasem w ramach usulityzmu wyodrębnia się jako odrębny kierunek
szajchizm
. W łonie imamizmu istnieje również mahdyzm - czyli wiara w rychłe przyjście
Mahdiego
, który jest charakterystyczny dla całego szajkizmu i mniejszej części usulitów, choć w tej ostatniej grupie poglądy takie stają się coraz częstsze po
rewolucji lat 1978 - 1979
w Iranie. Od XVIII wieku ruchem dominującym jest usulizm. Obecnie jedynie 0,5-2% imamitów stanowią achbaryci (liczebność ich znacznie spadła w Iranie po rewolucji, obecnie zamieszkują oni głównie Bahrajn i pd. Irak); szajkiści (pd. Irak, Iran) stanowią zaś prawdopodobnie poniżej 0,1%.