Altamira – jaskinia krasowa w górach Kantabryjskich w północnej Hiszpanii , w pobliżu Santillana del Mar. Odkryta w 1879 r. Jej wnętrze pokryte jest wielobarwnymi rysunkami należącymi do kultury magdaleńskiej .

Długość jaskini ok. 270 m, wysokość w niektórych odgałęzieniach i komorach: 1-2,6 m. W części głównej jaskini na stropie o pow. ponad 100 m² odkryto sylwetki zwierząt. Kilkanaście żubrów (bizonów), jelenie, sarny, konie i koziorożce, oraz znaki geometryczne, malowane w trzech kolorach: czerwień,czerń i fiolet. Wymiary fryzu to 18,0 m długości i 9,0 m szerokości.

Fragment rysunku naskalnego w Altamira

Wysokość jaskini, w której został znaleziony wynosi ok. 2,0 m. Artysta wykorzystał naturalną rzeźbę skalną, jej wybrzuszenia i załamania malując na nich sylwetki bizonów w różnych pozycjach: klęku, skoku, upadku. Całe przedstawione stado bizonów (żubrów) znajduje się w ruchu. Sprawia wrażenie stada zatrzymującego się w pędzie przed postacią dwunastometrowej łani namalowanej na najbardziej oddalonej płaszczyźnie. Głowa łani zwrócona jest w kierunku otworu jaskini. Na ścianach znajdują się także ryty antropomorficzne oraz odciski i kontury dłoni. Najwcześniejsze rysunki mają ok. 15 000 lat, (co ustalono metodą datowania radiowęglowego ).

Jest to jedno z największych osiągnięć sztuki górnopaleolitycznej. Badacze chętnie przypisują rysunkom charakter magiczny, ale wydaje się, że bardziej uzasadnione jest traktować je jako wyraz dążenia do poznawania świata: umiejętność odzwierciedlenia rzeczywistości, początek sztuki, nauki, a nawet pisma.

Zobacz też

• paleolit
• prehistoria
• sztuka prehistoryczna .