Aleksandr Ignatiewicz Siediakin - ( ros. Александр Игнтьевич Седякин). (ur. 26 listopada 1893 w Petersburgu , zm. 29 lipca 1938 w Moskwie ) − radziecki dowódca wojskowy komandarm 2 rangi 1936.

Urodzony w rodzinie podoficera służby długoterminowej armii carskiej. ukończył szkolę geodezyjną. Pracował jako mierniczy na Syberii . Od 1913 studiował w Wyższej Szkole Rolniczej. W 1914 wcielony do wojska. Zakończył Irkucką Szkołę Oficerską 1915 . Uczestnik I wojny światowej , na stanowiskach inżynier dywizjonu,w stopniu sztabs-kapitan. walczyl na Froncie Północnym. Dwa razy ranny. Członek Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji od 1917 , Uczestniczył w organizowaniu Rad Robotniczych i Żołnierskich (RDRiŻ). Przewodniczący RDRiŻ pułku. W listopadzie 1917 przewodniczący Rady komisarzy Armii i praktycznie dowodca Armii. W czasie wojny domowej 1918 - 1920 dowódca Samodzielnej Brygady, pomocnik dowódcy 13 Armii, szef sztabu Frontu Południowego, dowódca 31 dywizji, 15 Siwaszkiej Dywizji. Po wojnie domowej inspektor piechoty Pietrogradzkiego Okręgu Wojskowego (OW), brał udział w likwidacji powstania marynarzy w Kronsztadzie w 1921 , jako dowódca Grupy Południowej 7 Armii. W 1923 zakończył Wyższe Akademickie Kursy w Akademi RChAcz. wyznaczony na dowódcę 5 Armii na Dalekim Wschodzie. Później dowodził wojskami Rejonu Karelskiego Pietrogradzkiego OW, potem dowódca Nadwołżańskiego OW. Od końca 1927 zastępca szefa Zarządu Głównego Robotniczo Chłopskiej Armii Czerwonej (RChACz), inspektor piechoty w Wojskach Pancernych RChACz. W l. 1931 - 1932 komisarz i komendant Akademii Wojskowo Technicznej im. F. Dzierżyńskiego. W l. 1933 - 1936 zastępca szefa Sztabu RChACz i inspektor wyższych szkół i akademii wojskowych. Od 1934 członek rady wojskowe przy komisarzu Obrony ZSRR. Od 1936 szef Zarządu Obrony Przeciwlotniczej RChACz. Od lipca 19837 dowódca OPlot. Bakińskiego OW.

Aresztowany w grudniu 1937, przyznał sie do udziału w antysowieckim i wojenno faszystowskim spisku w RChACz. 29 lipca skazany i rozstrzelany. Zrehabilitowany.4 sierpnia 1956 Odznaczony: Order Czerwonego Sztandaru dwukrotnie.

Bibliografia