Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Aleksander VII

Aleksander VII

Aleksander VII
Alexander Septimus
Fabio Chigi
Papież
Aleksander VII
Herb Aleksander VII
Data i miejsce urodzenia 13 lutego 1599
Siena
Data i miejsce śmierci 22 maja 1667
Rzym
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Prezbiterat grudzień 1634
Nominacja biskupia styczeń 1635
Sakra biskupia 1 lipca 1635
Kreacja kardynalska 19 lutego 1652
przez Innocentego X
Pontyfikat 7 kwietnia 1655

Aleksander VII, Fabio Chigi (ur. 13 lutego 1599 w Sienie , zm. 22 maja 1667 w Rzymie ) – włoski duchowny katolicki , od 1655 papież .

Pochodził ze znanego rodu bankierów, podniesionego do godności hrabiowskiej. Jego ojciec Flavio był bratankiem papieża Pawła V . W dzieciństwie Chigi nie cieszył się dobrym zdrowiem i nauki początkowe pobierał w domu, pod kierunkiem matki oraz prywatnych nauczycieli. Na Uniwersytecie w Sienie obronił doktorat filozofii, prawa i teologii ( 1626 ). Wkrótce potem udał się do Rzymu i wstąpił do stanu duchownego. Pracował w Kurii Rzymskiej, był referendarzem Trybunału Sygnatury Apostolskiej, inkwizytorem na Malcie , zastępcą legata w Ferrarze.

W grudniu 1634 przyjął święcenia kapłańskie, a miesiąc później został mianowany biskupem Nardo i inkwizytorem Malty. W czerwcu 1639 udał się z misją nuncjusza apostolskiego do Kolonii , gdzie pozostawał aż do 1651 . Odmówił wzięcia udziału w negocjacjach w Westfalii kończących wojnę trzydziestoletnią – argumentował, że nie może układać się w imieniu papieża z protestantami. W 1651 papież Innocenty X mianował go sekretarzem stanu, a 19 lutego 1652 obdarzył godnością kardynalską (z tytułem prezbitera S. Maria del Popolo). 13 maja 1652 kardynał Chigi został biskupem Imola.

Konklawe po śmierci Innocentego X trwało prawie trzy miesiące i było miejscem starć kilku frakcji, popieranych przez europejskie monarchie katolickie. Ostatecznie 7 kwietnia 1655 wybrano, mimo zdecydowanego sprzeciwu Francji, kardynała Chigiego, który przyjął imię Aleksandra VII (na cześć XII-wiecznego papieża Aleksandra III ). Nowy papież został koronowany 18 kwietnia 1655, a 9 maja odbył uroczysty ingres do Bazyliki Laterańskiej.

W pierwszych dniach pontyfikatu Aleksander VII jawił się jako zdecydowany przeciwnik powszechnej praktyki nepotyzmu . Jedną z pierwszych decyzji był nakaz opuszczenia Rzymu przez wszechwładną Olimpię Maidalchini, szwagierkę zmarłego papieża Innocentego. Aleksander VII początkowo zabronił krewnym odwiedzać Rzym, ale już po roku, za namową swojego otoczenia z Kurii Rzymskiej, przywrócił panujące uprzednio obyczaje i rozdał rodzinie wiele ważnych, dochodowych stanowisk (m.in. bratanka Flavio mianował kardynałem w 1657 ).

Polityka zagraniczna papieża stała pod znakiem konfliktu z Francją. Opiekę w Rzymie znalazł kardynał Retz, przeciwnik pierwszego ministra kardynała Mazarina . W odpowiedzi dwór francuski poparł pretensje arystokratycznych rodów włoskich Farnese i Este do części terytoriów Państwa Papieskiego, a Mazarin udaremnił plany papieża odegrania roli negocjatora między Francją i Hiszpanią. Śmierć kardynała Mazarina ( 1661 ) nie zatrzymała konfliktu. Król Ludwik XIV oskarżył gwardię papieską o zamach na ambasadora Francji i zerwał stosunki dyplomatyczne, a następnie zajął enklawy papieskie (m.in. Awinion ) i zagroził najazdem na Państwo Papieskie. Papież został zmuszony do podpisania traktatu w Pizie ( 1664 ), w którym uznał wszystkie żądania francuskie, w tym prawo nominacji biskupich we Francji dla króla Ludwika.

Poprawnie układały się stosunki dyplomacji papieża Aleksandra z Republiką Wenecką, natomiast doszło do konfliktu z Hiszpanią. Król nie zaakceptował nuncjusza, w odpowiedzi papież odmówił nominacji biskupich dla kandydatów królewskich. Król pozostawił w tej sytuacji diecezje bez biskupów, zyski z nich kierując do skarbu państwa.

W okresie pontyfikatu Aleksandra VII w Rzymie osiadła nawrócona na wiarę katolicką była królowa Szwecji Krystyna .

Ważne decyzje papież podjął w sprawach misyjnych. 23 marca 1656 wydał dekret, który zezwolił jezuickim misjonarzom w Chinach na stosowanie w ceremoniach kościelnych niektórych obrzędów lokalnych oraz rezygnacji z łaciny podczas nabożeństw. Decyzja ta została potem zmieniona przez jednego z następców, Klemensa XI ( 1704 ). W 1656 Aleksander VII potwierdził potępienie tez jansenistycznych .

Jako opiekun sztuk pięknych papież zlecił architektowi Berniniemu otoczenie Placu Św. Piotra półkolistą kolumnadą. Bernini zaprojektował także grobowiec papieża w Bazylice Watykańskiej.

Wśród świętych ogłoszonych przez Aleksandra VII byli m.in. wysoko ceniony przez niego Franciszek Salezy .

Źródła

  • Richard McBrien, Leksykon papieży. Pontyfikaty od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, Warszawa 2003

Linki zewnętrzne


Poprzednik
Giovanni Giacomo Panciroli
Sekretarz stanu Watykanu
16511655
Następca
Giulio Rospigliosi
Poprzednik
Innocenty X
Papież
16551667
Następca
Klemens IX


Inne hasła zawierające informacje o "Aleksander VII":

Rodzimy Kościół Polski ...

Tampere ...

Brno ...

Uznam ...

Wiktor Sukiennicki ...

Klemens VII ...

Władysław Komar ...

1499 ...

XVI wiek ...

Kauen ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Aleksander VII":

218a Sprawa polska podczas II wojny światowej (plansza 15) ...

229 Stosunki państwo-Kościół w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (plansza 9) ...

230a Kryzysy ideologiczne, gospodarcze i społeczne w Polsce Ludowej (plansza 7) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie