Aleksander Borejko Chodźko herbu Kościesza (ur. 30 sierpnia 1804 w Krzywiczach - zm. 27 grudnia 1891 w Noisy-le-Sec we Francji), polski poeta , orientalista i slawista .

Syn Jana i Klary z Korsaków, brat Michała i Józefa . W gimnazjum wychowanek Tomasza Zana . W latach 1820 - 1823 studiował na Uniwersytecie Wileńskim . Na przełomie lat 1823- 24 uwięziony za uczestnictwo w organizacji Towarzystwa Filaretów . W 1824 r. wyjechał studiować języki i literatury wschodnie do Petersburgu , po czym, od 1830 r. przebywał na placówkach konsularnych rosyjskich w Teheranie i w Reszt ( Gilanie ), badając piśmiennictwo perskie . W roku 1842 osiadł w Paryżu , początkowo pracując we francuskim ministerstwie spraw zagranicznych. W latach 1857 - 1883 był profesorem literatur słowiańskich w Collège de France , obejmując katedrę zajmowaną przedtem przez Mickiewicza .

Był przyjacielem Adama Mickiewicza, przez którego uległ wpływom Andrzeja Towiańskiego .

Wydał „Poezje” (Petersburg, 1829 - w nich mieści się głośna ballada „Maliny” i znana pieśń „Stach mi pierścionek przyniósł z jarmarku”, oraz orientalno-romantyczny poemat „Derar”), potem zaś w języku angielskim i francuskim ogłosił wiele rozpraw dotyczących filologii orientalnej i słowiańskiej. Przełożył perski utwór powieściowy „Padyszach i czterech derwiszów” ( 1859 ). Napisał też szereg dzieł z zakresu językoznawstwa, etnografii i literatury Bliskiego Wschodu .

Z żoną, Heleną Dunin-Jundziłł, miał czworo dzieci, synów: Wiktora, Adama i Aleksandra oraz córkę Marię.

Pochowany na cmentarzu w Montmorency .

Linki zewnętrzne

• Biogram na portalu sejm-wielki.pl
• Biogram na famillechodzko.blogspot.com (fr)

Bibliografia

Polski Słownik Biograficzny T. III Kraków 1937.