Albino – rasa wierzchowego konia w typie westernowym. Występuje jedynie w maści białej (albino), często z żółtym odcieniem. Słyną z łagodnego charakteru. Należą do rzadkich ras , często używanych do cermonii dworskich. W dzisiejszych czasach, Albino są w większości wykasowane z ksiąg hodowlanych, lecz w USA utworzony w 1937 r. związek hodowlany traktuje maść jako rzecz pierwszorzędną.

Ogólna charakterystyka

• Głowa średniej wielkości;
• Szyja dobrze zbudowana;
• Łopatki strome, tułów zwięzły i krągły;
• Zad silnie umięśniony;
• Oczy niebieskie, jasnobrązowe, rzadziej ciemnobrązowe lub białe;
• Wzrost ok. 152 cm w kłębie.

Zawsze uważano je za mające szczególny urok i zwracające uwagę. Albinizm jest cechą dziedziczną. Czasem łączy się ze słabą budową, podatnością na infekcje, kiepskim wzrokiem, głuchotą i bardzo wrażliwą na słońce skórą. Zwierzęta dotknięte taką cechą nie wytwarzają pigmentu zwanego melaniną, co oznacza, że mają pod białą sierścią różową skórę. Zwierzę dotknięte pełnym albinizmem ma nawet różowe oczy. W pozostałych przypadkach albinizmu oczy mogą być ciemne, niebieskie lub białe, a sierść w kolorze kremowym. Niektóre takie zwierzęta mają sierść siwą lub kremową, skórę w kolorze cynamonowym, a oczy brązowe.

U koni albinosy to jedynie typ, tylko Amerykanie uważają je za rasę zwaną american carem, której ojcem był ogier imieniem Old King, urodzony w 1906 roku, będący krzyżówką koni morgan i arabskich . Obecnie krzyżuje się konie quater horse i morgan, folbluty z końmi typu arabskiego, otrzymując potomstwo o sierści białej lub kremowej, z podobną grzywą i ogonem, skórą różową lub cynamonową, a oczami niebieskimi lub ciemnymi.