Prozopografia - metoda badań historycznych polegająca na zbiorczej analizie danych dotyczących przedstawicieli określonej grupy (przede wszystkim elit politycznych i społecznych). Stosowana jest zwłaszcza przez badaczy historii politycznej (np. badania nad parlamentarzystami) i społecznej (studia poświęcone duchownym, przedstawicielom wybranych grup zawodowych), wiąże się też często z badaniami genealogicznymi . Metoda ta pozwala na opis wspólnych cech badanej grupy, powiązań między jej członkami, określenie modeli karier , wyróżnienie występujących w jej ramach podgrup. Cechami najczęściej branymi pod uwagę w analizie prozopograficznej są między innymi:

• pochodzenie
• wykształcenie
• stan majątkowy
• kolejne szczeble kariery
• zawierane związki małżeńskie

Bibliografia

Dorna Maciej, Bracia zakonu krzyżackiego w Prusach w latach 1228-1309: studium prozopograficzne, Poznań 2004

Jujeczka Stanisław , Duchowni średniowiecznej Legnicy. Studium prozopograficzne nad klerem diecezjalnym, Legnica 2006

Szybkowski Sobiesław , Studia z genealogii i prozopografii polskiej szlachty późnośredniowiecznej, Gdańsk 2003

Zając Józef, Wyzwoleńcy w antycznej Brixii : studium prozopograficzne (I - 1. poł. III w.n.e.), Toruń 2000