Adrianus Petit Coclico, Coclicus (ur. ok. 1499 na terenie Flandrii – zm. ok. 1562 w Kopenhadze ) – niderlandzki kompozytor, śpiewak i teoretyk muzyki.

Jako muzyk służył w Paryżu na dworze króla Francji, a także w Rzymie w kapeli papieskiej Pawła III . Ze względu na przejście na protestantyzm został poddany represjom (prawdopodobnie przebywał w więzieniu papieskim) i musiał opuścić Rzym. Wiele podróżował po Europie – w 1545 przebywał w Wittenberdze , w 1546 we Frankfurcie nad Odrą a w 1547 trafił do Szczecina .

W Szczecinie Coclico zamierzał uzyskać posadę w Pedagogium Szczecińskim i skierował do ówczesnego księcia szczecińskiego Barnima IX (XI) Pobożnego list w tej sprawie, datowany na 4 lipca 1547 ^[1]. Zapewne zależało mu na stanowisku kantora Pedagogium, ale pozostaje niejasne, czy takie stanowisko otrzymał (mogło być już obsadzone). Prawdopodobnie po kilku miesiącach pracy w Szczecinie Coclico wyjechał do Królewca . W roku 1552 wyjechał do Norymbergi , stamtąd do Wismaru , by wreszcie osiąść w Kopenhadze.

Jako kompozytor był Coclico przedstawicielem szkoły flamandzkiej – prawdopodobne jest, że był uczniem Josquina des Prés . Był człowiekiem wykształconym, znał łacinę i nauki wyzwolone, pisał muzyczne traktaty teoretyczne. Komponował głównie wielogłosowe motety .

Przypisy

Linki zewnętrzne

Adrianus Petit Coclico w ChoralWiki