Achajowie ( gr. Ἀχαιοί Achaioí) – plemię greckie , które jako pierwsze przybyło na obszary kontynentalnej Grecji około 2000 lat p.n.e. , podbijając Tesalię i miejscowych Pelazgów . W XV w. p.n.e. ^[] Achajowie podbili Kretę , którą niepodzielnie władali jednak dopiero od drugiego najazdu około 1400 roku p.n.e. Eponimicznym ojcem plemion achajskich był mityczny Achajos , syn Zeusa i Pytii , w innej wersji syn królewny ateńskiej Kreuzy i Ksutosa. Achajowie byli twórcami kultury mykeńskiej , za której centrum uznaje się bogate w złoto Mykeny , leżące w Argolidzie na Peloponezie . Od innych plemion greckich odróżniali się tym że nosili brody oraz strojem złożonym z przepaski i chitonu z krótkimi rękawami. Mieszkali w prostokątnych domach zawierającymi wspólne pomieszczenie z paleniskiem pośrodku, tzw. megaron .

Największymi księstwami achajskimi były Mykeny , w których władali Pelopidzi , Argos , Tiryns , Pylos , Lacedemon ( Sparta ), Kreta oraz Arkadia . Według Homera te niewielkie państwa wystawiły w wyprawie na Troję od 60 do 100 okrętów.

Władca państwa achajskiego nosił miano anaks (w piśmie linearnym B wa-na-ka). Pomagał mu w rządzeniu lawagetas, lin. B ra-wa-qe-ta – prawdopodobnie dowódca wojskowy. Achajowie podejmowali dalekie wyprawy wojenne, z których największa, przeciwko Troi , doczekała się epickiego opisu w postaci Iliady Homera . Zakładali też kolonie na Cyprze , w Pamfilii i Rodos . Najprawdopodobniej o Achajach wspominają hetyckie tabliczki odnalezione w Bogazköy , które opisują silne królestwo Akhkhijawa utrzymujące stosunki z władcami Hetytów – Mursilisem II i Tudhaliją IV . W XI w. p.n.e. Achajowie zostali zepchnięci przez Dorów do północnej części Peloponezu, na obszary zwane Achają .

Bibliografia

• Guy Rachet, Słownik cywilizacji greckiej, Wydawnictwo "Książnica", 2004