Aleksander Balas, zwany również Epifanes (zm. 145 p.n.e.), rzekomy syn Antiocha IV , uzurpator na tronie monarchii Seleukidów pomiędzy 150 p.n.e. -145 p.n.e.

Aleksander Balas na bitej przez siebie tetradrachmie

Panującemu od 162 p.n.e. Demetriuszowi I Soterowi udało się uspokoić sytuację w Syrii . Pokonał zbuntowanego dowódcę wojsk Timarchosa. Odniósł sukcesy w zbuntowanej Palestynie pokonując Judę Machabeusza . Zamyślał o przywróceniu minionej świetności monarchii. Zagrożenie dla sterowanego przez republikę rzymską status quo pobudziło do działania sąsiadów. Władca Pergamonu Attalos III Filadelfos ogłosił, że w jego państwie znajduje się mający prawa do tronu Seleukidów syn Antiocha IV, Aleksander. W rzeczywistości był to pochodzący prawdopodobnie ze Smyrny młodzieniec o imieniu Balas, wykazujący sylwetką i rysami twarzy podobieństwo do rzekomego ojca. Attalosowi, częstemu bywalcowi w Rzymie i mającemu tam licznych, wpływowych przyjaciół, udało się uzyskać uznanie senatu rzymskiego , który wycofał poparcie dla Demetriusza, a prawowitym władcą uznał Aleksandra Balasa.

Poprzednik Demetriusz I Soter

Władcapaństwa Seleucydów 154 p.n.e. – 145 p.n.e.

Następca Demetriusz II Nikator