Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

ADHD

ADHD

Zaburzenia hiperkinetyczne (zespoły nadpobudliwości ruchowej)
ICD-10 F90
F90.0Zaburzenie aktywności i uwagi
F90.1Hiperkinetyczne zaburzenie zachowania
F90.8Inne zaburzenia hiperkinetyczne
F90.9Zaburzenie hiperkinetyczne, nieokreślone
Deficyty uwagi i destrukcyjne zaburzenia zachowania
DSM-IV rożne
314.00Zespół deficytu uwagi z nadpobudliwością
314.9Zespół deficytu uwagi z nadpobudliwością niewyspecyfikowany gdzie indziej
312.81Zaburzenia zachowania
313.81Zaburzenie opozycyjno – buntownicze
312.9Destrukcyjne zaburzenie zachowania niewyspecyfikowane gdzie indziej
DiseasesDB 6158
OMIM 143465
MedlinePlus 001551
MeSH D001289

ADHDskrót z ang. Attention Deficit Hyperactivity Disorder, czyli Zespół nadpobudliwości psychoruchowej, określany w literaturze jako zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi lub zaburzenia hiperkinetyczne.

W przypadku zaburzeń uwagi i braku nadpobudliwości ruchowej mówimy o ADD (Attention Deficit Disorder).

Jest to grupa zaburzeń charakteryzujących się wczesnym początkiem (zazwyczaj w pierwszych pięciu latach życia), brakiem wytrwałości w realizacji zadań wymagających zaangażowania poznawczego, tendencją do przechodzenia od jednej aktywności do drugiej bez ukończenia żadnej z nich oraz zdezorganizowaną, słabo kontrolowaną nadmierną aktywnością[1].

Uważa się, że ADHD występuje u 4-8% dzieci w wieku wczesnoszkolnym (6–9 lat), głównie chłopców, niezależnie od rasy i kultury. Następnie częstość występowania zmniejsza się o 50% na każde 5 lat, jednakże u 60% dorosłych utrzymują się niektóre cechy zespołu (zwłaszcza dotyczące deficytów uwagi). Noszą wtedy nazwę AADD – ang. Adult attention-deficit disorder.

Spis treści

Klasyfikacja

Zgodnie z obowiązującymi również w Polsce międzynarodowymi klasyfikacjami zaburzeń zdrowia, takimi jak np. DSM –III R, nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci zaliczana jest do grupy zaburzeń związanych z zachowaniami destrukcyjnymi. Natomiast wg cytowanej ICD–10, należy do zaburzeń zachowania i emocji rozpoczynających się zwykle w dzieciństwie i wieku młodzieńczym.

Przyczyny

Skan PET metabolizmu glukozy w mózgu zdrowego dorosłego (po lewej) w porównaniu do dorosłego z ADHD (po prawej)[2]

Biologiczne

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest zespołem zaburzeń, najczęściej o podłożu genetycznym , który powoduje powstawanie objawów z trzech grup impulsywności, nadruchliwości i zaburzeń koncentracji uwagi, spowodowany jest zaburzeniami równowagi pomiędzy układami dopaminowym i noradrenalinowym w CUN .

Objawy nadpobudliwości mogą również występować w wyniku:

  • uszkodzenia centralnego układu nerwowego,
  • niedotlenienia w czasie porodu ,
  • także przy innych zespołach objawowych np. u pacjentów z łamliwym chromosomem X .

Korelacja z czynnikami biologicznymi i społecznymi

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej ma podłoże biologiczne to znaczy, że nie wynika on z błędów wychowawczych, czy czynników psychogennych.

Niektóre objawy podobne do zespołu nadpobudliwości psychoruchowej mogą występować u dzieci wychowywanych bez systemów zasad i konsekwencji, ale także np. u dzieci maltretowanych fizycznie, psychicznie lub seksualnie.

Objawy

Sfera ruchowa

  • wyraźny niepokój ruchowy w zakresie dużej i małej motoryki
  • niemożność pozostawania w bezruchu przez nawet krótki czas
  • podrywanie się z miejsca
  • bezcelowe chodzenie
  • zwiększona szybkość i częsta zmienność ruchów (wrażenie ciągłego pośpiechu)
  • bieganie
  • przymusowe wymachiwanie rękami
  • podskakiwanie
  • wzmożone drobne ruchy kończyn (machanie nogami, głośne deptanie, poruszanie palcami rąk, ciągłe zajmowanie się rzeczami, które leżą w zasięgu rąk lub nóg, kiwanie się na krześle itp.)
  • bieganie bez celu

Sfera poznawcza

  • trudności w skupieniu uwagi (uwaga chwiejna, wybitnie zależna od czynników afektywnych)
  • brak wytrwałości w przypadku małego zainteresowania i niedostrzegania bezpośredniej korzyści z działania
  • wzmożony odruch orientacyjny
  • pochopność
  • znaczna męczliwość w pracy intelektualnej i związana z tym nierównomierna wydajność
  • pobieżność myślenia
  • przerzucanie uwagi z obiektu na obiekt (udzielanie nieprawidłowych, nieprzemyślanych odpowiedzi na pytania lub nieprawidłowe rozwiązywanie zadań)
  • w badaniach inteligencji niektórzy autorzy stwierdzają poziom "poniżej spodziewanego", głównie w skalach wykonawczych
  • trudności wizualno-motoryczne
  • trudności syntetyzowania w myśleniu
  • brak umiejętności planowania
  • u wielu dzieci z zaburzeniami koncentracji uwagi występują pewnego rodzaju zaburzenia mowy lub języka, do których należą:
    • opóźnienie rozwoju mowy
    • kłopoty z artykulacją
    • problemy ze strukturą zdania
    • nieprawidłowe układanie dźwięków
  • Trudności stanowi również pisemne wyrażanie myśli i słowa

pamięć krótkotrwała

Sfera emocjonalna

  • nieopanowane, nieraz bardzo silne reakcje emocjonalne
  • wzmożona ekspresja uczuć
  • zwiększona wrażliwość emocjonalna na bodźce otoczenia
  • wybuchy złości
  • impulsywność działania

Często występujące cechy osobowości dziecka z zaburzeniami koncentracji uwagi

  • działanie impulsywne,
  • chęć dominowania w grupie
  • niska samoocena
  • okresowo występująca depresja
  • niedojrzałe zachowanie
  • zaburzenia snu :
    • wczesne budzenie się
    • trudności z zaśnięciem
    • niespokojny sen
  • rozwój fizyczny :
    • wysoki poziom aktywności fizycznej
  • rozwój społeczny :
    • opóźniony rozwój społeczny
    • trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami
    • popisują się przed rówieśnikami, aby zwrócić na siebie uwagę

Diagnoza i wykrywanie

Diagnoza różnicowa z zespołem Aspergera – nawet do 35% osób może mieć problemy typowe dla zespołu Aspergera.

We wczesnym dzieciństwie

Diagnoza ADHD we wczesnym dzieciństwie nie jest możliwa. Natomiast występuje kilka objawów sugerujących wystąpienie ADHD w następnych latach:

  • ciągła aktywność ruchowa
  • dziecko nie uczy się na własnych błędach,
  • opóźniony albo przyspieszony rozwój mowy
  • problemy ze snem
  • problemy z jedzeniem (wygląda na to, że dziecko nie ma czasu na jedzenie), łącznie z występowaniem wymiotów, lub słaby odruch ssania
  • ataki kolki, które mogą wynikać z uczulenia, ale również mogą być wynikiem zaburzeń koncentracji uwagi
  • dzieci nadpobudliwe nie lubią (wg opinii wielu rodziców), gdy się je przytula (to jest związane z współwystępującą nadwrażliwością dotykową, ale nie z ADHD)

W wieku szkolnym

  • trudność w dostosowaniu się do wymagań szkolnych (zajęcia w pozycji siedzącej)
  • trudność w utrzymaniu uwagi przez całą lekcję, "bujanie w obłokach"
  • nadmierna gadatliwość i impulsywność

ADHD u osób dorosłych

Według badaczy 60% dzieci ze zdiagnozowanym ADHD posiada jego symptomy także w życiu dorosłym. Mimo to wiele osób pełnoletnich nie podejmuje leczenia. Osoby takie bez odpowiedniego leczenia zazwyczaj prowadzą chaotyczny tryb życia, łatwo uzależniają się od środków farmakologicznych i alkoholu. Często współwystępują także takie zaburzenia, jak depresja , zaburzenia lękowe, zaburzenie afektywne dwubiegunowe , uzależnienia, bądź niezdolność do nauki.

Działanie diagnostyczne i terapeutyczne

Ocena profilu psychoedukacyjnego

W skład oceny profilu psychoedukacyjnego wchodzą:

  • test na inteligencję
  • ocena osiągnięć dziecka w zakresie pięciu podstawowych umiejętności: czytania, literowania, liczenia, pisania i mówienia
  • testy inteligencji przeprowadza się z dwóch powodów:
    • aby ocenić ogólne możliwości dziecka oraz zorientować się, czy istnieje znacząca różnica między możliwym a aktualnym poziomem osiągnięć w zakresie podstawowych umiejętności
    • dzieci z zaburzeniami koncentracji uwagi maja charakterystyczną dużą rozpiętość w wynikach IQ
  • stwierdzenie pewnego stopnia niedojrzałości ośrodkowego układu nerwowego dziecka, np. poprzez korowe potencjały wywołane ( EEG ), co pozwala na dokładne stwierdzenie zaburzeń koncentracji uwagi u dzieci, a nawet na ich sklasyfikowanie.

Dzięki wszechstronnemu badaniu dziecka, w skład którego wchodzi badanie lekarskie, badanie psychopedagogiczne, badania neurofizjologiczne, ocena mowy oraz terapia zajęciowa, tylko u nielicznych dzieci z zaburzeniami koncentracji uwagi diagnoza nie ujawnia problemu.

Zdecydowana większość będzie sklasyfikowana jako pacjenci z łagodną, średnią lub ciężką postacią zaburzeń koncentracji uwagi. Badania wykażą też, czy nadpobudliwość jest częścią obrazu klinicznego choroby, czy nie. W ten sposób zdiagnozowane dziecko, można poddać właściwej terapii .

Sposoby działania

  1. Terapia behawioralna : celem jest modyfikacja zachowania dziecka poprzez wygaszanie złych nawyków, a wzmacnianie dobrych (zasada zasad i konsekwencji). Jest to jedyna terapia, która daje skutki długoterminowe.
  2. Nauczanie wyrównawcze: dodatkowe zajęcia, podczas których, dziecko nabywa pewnych nawyków pomocnych w uczestniczeniu w zajęciach. Ważne jest tutaj zaangażowanie rodziców.
  3. Terapia mowy i języka: u dzieci nadpobudliwych psychoruchowo mogą (jak u każdych innych dzieci) występować zaburzenia mowy (takie jak jąkanie, problemy z artykulacją), dlatego w takich przypadkach niezbędna jest pomoc logopedy .
  4. Terapia zajęciowa : nacisk głównie na prawidłowy rozwój motoryczny dziecka.
  5. Kontrola dietetyczna: istnieje przypuszczenie, że spożywanie takich produktów jak: kakao, środki konserwujące, barwniki, salicylany i cukier mogą dodatkowo wzmagać aktywność dziecka – jednak brak na ten temat dokładnych badań naukowych.

Jednakże w roku 2007 na Uniwersytecie w Southampton przeprowadzono badania, które potwierdziły zdecydowany związek pomiędzy spożywaniem barwników w kombinacji z konserwantem benzoesanem sodu, z napadami histerii, obniżenia koncentracji, nadpobudliwości oraz reakcjami alergicznymi .Źródło: http://www.hacsg.org.uk/page21.html Szkodliwe barwniki czyli tak zwana szóstka z Southampton to: Tartrazyna (E102) Czerwień koszenilowa (E124) Żółcień pomarańczowa (E110) Azorubina (E122) Żółcień chinolinowa (E104) Czerwień Allura (E129) Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Lancet 6 września 2007 roku. Po zapoznaniu się z wynikami badań brytyjska Foods Standards Agency (FSA) zdecydowała się wydać zalecenia dotyczące wycofania produktów zawierających te barwniki. Wprowadzono zmiany w jadłospisach szkolnych stołówek. Sieci supermarketów Sainsbury oraz Marks and Spencer zdecydowały się wycofać takie produkty ze swoich półek. Jednocześnie FSA nie wprowadziła zakazu sprzedaży takich produktów decyzję pozostawiając rodzicom. Sprawę przekazano do organów UE. W czerwcu 2010 Parlament Europejski, pod naciskiem producentów żywności, odrzucił umieszczanie ostrzeżeń na opakowaniach.

  1. Leczenie farmakologiczne: w Polsce jest bardzo rzadko stosowane. Leki takie jak Ritalin, Dexedrine, Cylert, poprawiają przebieg procesów neurochemicznych zachodzących w mózgu.

Ogólne zasady dotyczące postępowania wychowawczego

  1. Cel, do którego ma prowadzić działanie dziecka, nie może być zbyt odległy (niecierpliwość).
  2. Konsekwentne przyzwyczajanie dziecka do kończenia każdego rozpoczętego zadania.
  3. Stała kontrola i przypominanie o zobowiązaniach:
    • zakres określonych obowiązków musi być dostosowany do możliwości i ograniczeń dziecka
    • trzeba zaoszczędzić wystąpienia dodatkowych niepotrzebnych bodźców
    • nie dać się zdominować dziecku
    • należy przygotować dziecko do przezwyciężania trudności (a nie chronić przed nimi)
    • po wystąpieniu konfliktu – należy go przedyskutować z dzieckiem w atmosferze spokoju i rzeczowości, po uspokojeniu dziecka
    • należy unikać agresji słownej i fizycznej, która bardzo mocno pobudza dodatkowo dziecko (może doprowadzić do objawów nerwicowych takich jak: lęki, moczenie nocne, natręctwa , czy też reakcje obronne: arogancka postawa, agresja, kłamstwa, a nawet doprowadzić do niewłaściwego rozwoju osobowości );
  4. Pomoc w nauce
    • czytanie – ze względu na małą zdolność koncentracji, opowiadania powinny być ciekawe
    • czytanki powinny być opowiedziane przez dziecko (w celu skontrolowania zapamiętanego tekstu)
    • odrabianie lekcji powinno się odbywać o regularnych porach (w domu powinien wtedy panować względny spokój)
    • dziecko powinno wykonywać prace zręcznościowe (uczą cierpliwości, a także skrupulatności)
    • zasada trzech R: rutyna, regularność, repetycja.

Nauka powinna odbywać się pod kontrolą rodziców.

Polecana literatura

  • Górka Iwona: Mały nieszczęśliwy człowiek z ADHD, 2005, .
  • Hanć Tomasz: Dzieciństwo i dorastanie z ADHD. Rozwój dzieci nadpobudliwych psychoruchowo: zagrożenia i możliwości wsparcia, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2009, .
  • Pawlak Piotr: Program profilaktyczno-terapeutyczny dla dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej, wyd. III, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2009, .
  • Ratey John J., Hallowell Edward M.: W ŚWIECIE ADHD. Nadpobudliwość psychoruchowa z zaburzeniami uwagi u dzieci i dorosłych, 2004, .
  • Ratey John J., Hallowell Edward M.: Jak żyć z ADHD? Nadpobudliwość psychoruchowa z zaburzeniami uwagi w świetle najnowszych badań, 2007, .
  • Serfontein Gordon: Twoje nadpobudliwe dziecko, The hidden handicap, 1999, .
  • Wiącek Renata: Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo w wieku przedszkolnym. Program terapii i wspomagania rozwoju oraz scenariusze zajęć, wyd. IV, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2009, .
  • Tomasz Wolańczyk, Artur Kołakowski, Magdalena Skotnicka: Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci, 1999, .

Przypisy

  1. ICD-10 Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób, Urazów i Przyczyn Zgonów
  2. Zametkin AJ., Nordahl TE., Gross M., King AC., Semple WE., Rumsey J., Hamburger S., Cohen RM. Cerebral glucose metabolism in adults with hyperactivity of childhood onset.. „The New England journal of medicine”. 20 (323), ss. 1361–6 (listopad 1990). PMID 2233902 . 

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "ADHD":

Substancja psychoaktywna ...

Amfetamina ...

ADHD nadpobudliwością niewyspecyfikowany gdzie indziej312.81Zaburzenia zachowania313.81Zaburzenie opozycyjno – buntownicze312.9Destrukcyjne zaburzenie zachowania niewyspecyfikowane gdzie indziej DiseasesDB 6158 OMIM 143465 MedlinePlus 001551 MeSH D001289 ADHD – skrót z ang. Attention Deficit Hyperactivity Disorder, czyli Zespół nadpobudliwości ...

Eli Lilly and Company ...

Karmel amoniakalno-siarczynowy ...

Karmel amoniakalny ...

Karmel siarczynowy ...

Zieleń S ...

Żółcień pomarańczowa FCF ...

Żółcień 2G ...


Inne lekcje zawierające informacje o "ADHD":

Hasło nie występuje w innych lekcjach!





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie