Widok na wejście do jaskini, w której odkryto manuskrypt
7Q5 to oznaczenie fragmentu manuskryptu (5. fragment) znalezionego w 7. jaskini należącej do starożytnej wspólnoty religijnej z
Qumran
.
Na podstawie zachowanych liter i odtworzonej ilości znaków w wierszach manuskryptu, został on zidentyfikowany jako część
Ewangelii według Marka
(6:52-53). Jego znaczenie zostało opisane w książce hiszpańskiego
jezuity
José O’Callaghana Papiros neotestamentarios en la cueva 7 de Qumrân z 1972 roku, a kilkanaście lat później przez niemieckiego badacza
Carstena Petera Thiede
w The Earliest Gospel Manuscript z roku 1982.
Według tej identyfikacji byłby to najstarszy zachowany fragment
Nowego Testamentu
(obok
fragmentów magdaleńskich
), który można datować na okres przed rokiem
68
n.e., ponieważ najpóźniej wtedy zwoje zostały ukryte w grotach w Qumran. Fragment ten dzieliłoby od oryginału zaledwie kilka lat.
Rekonstrukcja tekstu (wg. Callghana)
Rekonstrukcja dokonana przez Jose O'Callghana jako fragment Ewangelii wg Marka 6:52-53 (pogrubionymi literami zaznaczono zachowane w manuskrypcie litery):
ου γαρ
συνηκαν επι τοις αρτοις,
αλλ ην αυτων η καρδια πεπωρω-
μενη. και διαπερασαντες [επι την γην]
ηλθον εις γεννησαρετ και
προσωρμισθησαν. και εξελ-
θοντων αυτων εκ του πλοιου ευθυς
επιγνοντες αυτον.
Tłumaczenie: 52 (...) nie zrozumieli sprawy z chlebami, gdyż umysł ich był otępiały. 53 Gdy się przeprawili, przypłynęli do Genezaret i przybili do brzegu. (Według BT)
Przeciwnicy tej tezy wskazują na zbyt małą wielkość zachowanego fragmentu, by jednoznacznie powiązać papirus 7Q5 z tekstem Ewangelii, jedna litera nie pasuje do wersji znanych z innych manuskryptów biblijnych (zmiana d na t), ponadto usunąć trzeba z tekstu Markowego jedną frazę i utworzyć nowy wariant tekstowy, nie potwierdzony w całej tradycji skrupturystycznej. Thiede wskazuje na możliwość regionalnej pisowni 'tikes' zamiast 'dikes'[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ C.P. Thiede, M.D'ANCONA,Jezusowy papirus, wyd. Amber, W-wa 2006, s. 51-52)
Bibliografia
Linki zewnętrzne