Transkrypcja – w językoznawstwie to system zapisu
głosek
danego języka przy pomocy symboli graficznych – inaczej pisownia fonetyczna - lub system fonetycznej
konwersji innego pisma
. W szczególności może służyć do zapisu wyrazów jednego języka w formie pozwalającej łatwo odtworzyć brzmienie osobie go nie znającej – głoski jednego języka oddaje się wtedy znakami
pisma
innego języka, przy czym danej głosce nie zawsze musi odpowiadać tylko jeden znak, a niektóre znaki mogą być używane na oznaczanie kilku różnych głosek w języku wyjściowym. Transkrypcja taka zorientowana jest na odbiorcę posługującego się jednym, określonym językiem.
Transkrypcja w odróżnieniu od
transliteracji
nie oddaje danego znaku jednego alfabetu zawsze tym samym znakiem drugiego alfabetu, jest bowiem sposobem oddawania
głosek
a nie
liter
. Z tego też względu przykładowo występujący w
cyrylicy
znak "Л", oddawany jest według zasad polskiej transkrypcji za pomocą znaku "Ł" lub "L" w zależności od tego, jaką głoskę "Л" reprezentuje w języku oryginału (szczegółowe zasady transkrypcji wymowy
języków słowiańskich
za pomocą znaków
alfabetu polskiego
omówione zostały w hasłach poświęconych poszczególnym językom). W ustalonej transliteracji na
alfabet łaciński
znak Л oddaje się natomiast zawsze za pomocą litery "L", niezależnie od wymowy. Transkrypcja ma więc za zadanie oddanie brzmienia języka oryginału, zaś transliteracja – oryginalnej pisowni za pomocą znaków innego systemu pisma.