Georg Friedrich Händel (po lewej) i Jerzy II Hanowerski podczas rejsu po Tamizie 17 lipca 1717 roku

Muzyka na wodzie (Water Music) Händla to zbiór 25 utworów o charakterze suity , będący przykładem barokowej muzyki rozrywkowej.

Cykl Muzyka na wodzie opublikował Händel w 1717 roku. Znajdowały się w nim utwory, które powstały na przestrzeni wielu lat, a które komponował na użytek szerszej publiczności, w ramach popularnej wówczas plenerowej muzyki rozrywkowej, granej w parkach i pałacowych ogrodach. Na kompozycję składają się tańce dworskie i ludowe , kantylenowe adagia , arie . Muzyka, przeznaczona do grania na wolnym powietrzu wymuszała skład orkiestry , oparty na smyczkach i zwiększonej obsadzie instrumentów dętych, czego przykładem jest również dzieło Händla.

Z powstaniem utworu wiąże się następująca anegdota:
Händel, który pełnił funkcję kapelmistrza na dworze elektora hanowerskiego, samowolnie porzucił pracę, udając się do Londynu z nadzieją na zrobienie szybkiej kariery na dworze królowej Anny, wielbicielki jego muzyki. Nagła śmierć królowej i objęcie tronu właśnie przez elektora Hanoveru, położyły kres tym planom. Za namową przyjaciół, mistrz uciekł się do podstępu. Skomponował kilka drobnych utworów przeznaczonych do wykonywania na wolnym powietrzu i kiedy pewnego dnia król wypłynął na przejażdżkę po Tamizie , podpłynął na swej łodzi. Nierozpoznany, zaprezentował swoją kompozycję. Król był oczarowany i przywrócił Händla do łask. Wiadomo jednak, ze najprawdopodobniej król sam zamówił dzieło, choć wiadomo też, że jakość muzyki zaskoczyła go.

Drugim znaczącym cyklem Händla z tego gatunku jest Muzyka ogni sztucznych (Firework Music) powstałe w 1749 roku.