Wiatr 12 na morzu.

Skala Beauforta służy do opisywania intensywności wiatru , opartego głównie na stanie morza i rodzaju fal .

Zasadniczą jej cechą jest możliwość oceny siły wiatru na podstawie obserwacji powierzchni morza lub obiektów na lądzie, nie są więc potrzebne do tego przyrządy pomiarowe. Należy pamiętać, że rodzaj fali i użyta do jej określenia wysokość odnosi się do stanu na pełnym morzu.
Znając prędkość wiatru w węzłach z dość dokładnym przybliżeniem możemy określić stopień skali Beauforta korzystająć z wzoru: (działa w przedziale 3-10B)

Stopień skali Beauforta	Prędkość wiatru				Średnia prędkość wiatru (w / km/h / mph)	Opis	Wysokość fali		Stan morza	Zjawiska na lądzie	Zdjęcie stanu morza
	w	km/h	mila/h	m/s			m	ft
0	0	0	0	0-0,2	0 / 0 / 0	Cisza , Flauta	0	0	Gładkie.	Spokój, dym unosi się pionowo.
1	1-3	1-6	1-3	0,3-1,5	2 / 4 / 2	Powiew	0,1	0,33	Zmarszczki na wodzie.	Ruch powietrza lekko oddziałuje na dym.
2	4-6	7-11	4-7	1,6-3,3	5 / 9 / 6	Słaby wiatr	0,2	0,66	Małe falki.	Wiatr wyczuwany na skórze. Liście szeleszczą.
3	7-10	12-19	8-12	3,4-5,4	9 / 17 / 11	Łagodny wiatr	0,6	2	Duże falki, ich grzbiety mają wygląd szklisty.	Liście i małe gałązki w stałym ruchu.
4	11-16	20-29	13-18	5,5-7,9	13 / 24 / 15	Umiarkowany wiatr	1	3,3	Małe fale, na których grzbietach tworzy się piana. Słychać plusk.	Kurz i papier podnoszą się. Gałęzie zaczynają się poruszać.
5	17-21	30-39	19-24	8,0-10,7	19 / 35 / 22	Dość silny wiatr	2	6,6	Szum morza przypomina pomruk, wiatr gwiżdże, fale dłuższe (1,2 m), gęste białe grzebienie.	Małe gałęzie kołyszą się.
6	22-27	40-50	25-31	10,8-13,8	24 / 44 / 27	Silny wiatr	3	9,9	Tworzą się grzywacze, długa wysoka fala, szum morza. Fale z pianą na grzbietach i bryzgi.	Duże gałęzie w ruchu. Słychać świst wiatru nad głową. Kapelusze zrywane z głowy.
7	28-33	51-62	32-38	13,9-17,1	30 / 56 / 35	Bardzo silny wiatr	4	13,1	Morze burzy się i piana zaczyna układać się w pasma.	Całe drzewa w ruchu. Pod wiatr idzie się z wysiłkiem.
8	34-40	63-75	39-46	17,2-20,7	37 / 68 / 42	Sztorm / Wicher	5,5	18	Umiarkowanie duże fale z poprzerywanymi obracającymi się grzbietami. Pasma piany.	Gałązki są odłamywane od drzew. Samochody skręcają pod wpływem wiatru.
9	41-47	76-87	47-54	20,8-24,4	44 / 81 / 50	Silny sztorm	7	23	Wielkie fale (2,75 m) z gęstą pianą. Grzbiety fal zaczynają się zawijać. Znaczne bryzgi.	Lekkie konstrukcje ulegają zniszczeniu.
10	48-55	88-102	55-63	24,5-28,4	52 / 96 / 60	Bardzo silny sztorm	9	29,5	Bardzo duże fale. Powierzchnia morza jest biała, fale przełamują się. Widoczność jest ograniczona.	Drzewa wyrywane z korzeniami. Poważne zniszczenia konstrukcji.
11	56-63	103-117	64-72	28,5-32,6	60 / 111 / 69	Gwałtowny sztorm	11,5	37,7	Nadzwyczaj wielkie fale.	Znaczna część konstrukcji zniszczona.
12	63+	117+	72+	32,6+	N/A	Huragan	14+	46+	Olbrzymie fale. Powietrze pełne piany i bryzgów. Morze całkowicie białe pokryte bryzgami. Widzialność bardzo ograniczona.	Masowe i powszechne zniszczenia konstrukcji.

Francis Beaufort , irlandzki hydrograf, oficer floty brytyjskiej, utworzył skalę w 1806 . Początkowo skala nie określała prędkości wiatru lecz wymieniała ilościowe cechy od 0 do 12 określające sposoby w jaki powinny pływać żaglowce - od wystarczające, aby mieć sterowność do takiego, przy którym "płótna" nie mogą wytrzymać. Skala stała się standardową w zapisach dzienników okrętowych floty królewskiej w końcu lat 30. XIX wieku .

Zależność między skalą Beauforta, Fujity i Macha.

Skala została zaadaptowana do użytku na lądzie w latach 50. XIX wieku , gdy jej wartości posłużyły do cechowania liczby obrotów anemometrów . Taka skala została zestandaryzowana dopiero w 1932 i od tego czasu zaczęła wchodzić do użytku w meteorologii . W czasach współczesnych do opisu huraganów używa się skali Saffira-Simpsona , której kategoria 1. odpowiada 12. stopniowi skali Beauforta. Kategoria F0. skali Fujity opisującej tornada, również zaczyna się od 12. stopnia skali Beauforta.