Siedem Cudów Starożytnego Świata Starożytnego (od lewej do prawej, od góry do dołu): Piramida Cheopsa , Wiszące ogrody Semiramidy w Babilonie , Świątynia Artemidy w Efezie , Posąg Zeusa w Olimpii , Mauzoleum w Halikarnasie , Kolos Rodyjski i Latarnia morska w Faros

Nazwa Siedem Cudów Świata odnosi się generalnie do każdej liczby najbardziej popularnych miejsc turystycznych. Najstarszą taką listą i najbardziej sławną jest Lista siedmiu cudów starożytnego świata. Był to swoistego rodzaju turystyczny przewodnik dla podróżników starożytności, którzy chcieli zobaczyć najbardziej sławne i znane miejsca.

Historia

Najwcześniejsza znana wersja listy została stworzona w II wieku p.n.e. przez Antypatera z Sydonu . Lista, którą znamy dzisiaj została skompletowana w średniowieczu , kiedy to wiele z miejsc na niej umieszczonych już nie istniało. Jako że lista pochodzi głównie z antycznych greckich opowieści, tylko miejsca, które były znane i zwiedzane przez starożytnych Greków zostały na niej umieszczone.

Budowle te są uważane za cuda, ponieważ znajdowały się pomiędzy najbardziej popularnymi celami turystycznymi nawet w czasach takich jak 1600 rok p.n.e., Graffiti turystów znajduje się na monumentach w dolinie królów od czasów, kiedy Sfinks miał już tysiąc lat. Jest warte zauważenia, że wszystkie siedem cudów było stworzonych przez człowieka i nie są one dziełami natury. Razem z rewolucją przemysłową i jej wpływem na środowisko i powstaniem ruchu naturalistycznego w turystyce stworzona została lista siedmiu cudów natury.

Siedem cudów starożytnego świata

Wymienione według czasu ich konstrukcji cuda prezentują się następująco:

Oryginalna lista Antypatera zastępowała Latarnię z Aleksandrii Bramą Isztar . W starożytności wymieniano również posąg Asklepiosa w Epidauros wyrzeźbiony przez Trasymedesa z Paros oraz Kolosy Memnona . Aż do VI wieku naszej ery powyższa lista była w użyciu. Ze wszystkich tych cudów przetrwał tylko jeden i jest nim Wielka Piramida Cheopsa z Gizy. Istnienie wiszących ogrodów Semiramidy nie zostało nigdy definitywnie udowodnione. Źródła pokazują że pozostałe pięć cudów zostało zniszczonych przez naturalne kataklizmy. Świątynia Artemidy i Posąg Zeusa zostały zniszczone przez ogień, podczas gdy Latarnia z Aleksandrii, Kolos Rodyjski i Mauzoleum w Halikarnasie zostały zniszczone przez trzęsienia ziemi. Niektóre z rzeźb z Mauzoleum w Halikarnasie i Świątyni Artemidy znajdują się w Muzeum Brytyjskim .

Siedem Cudów Średniowiecznego Świata

Siedem cudów średniowiecznego świata jest listą, dla której nie ma jednomyślnej opinii co do jej zawartości lub nazwy.^[1] Ta lista jest postrzegana bardziej poprzez typ pierwowzoru niż specyficzną listę. Podobne nazwy zawierają "cudy średniowiecza" (nie ograniczające się do specyficznego ograniczenia do liczby siedem) i "siedem cudów średniowiecza" lub "średniowiecznego umysłu". Nazywano je także "architektonicznymi cudami średniowiecza". Jest nieprawdopodobne, że lista ta powstała w średniowieczu. Brewer’s nazywa ją "późniejszą listą"^[2]. Słowo średniowiecze zostało wymyślone przez autorów ery oświecenia i koncepcja "średnich wieków" nie powstała aż do XV stulecia i początku działalności humanistów. Romantyzm w XIX stuleciu gloryfikował wszystkie rzeczy powiązane ze średniowieczem, lub dokładniej wszystko, co działo się przed erą oświecenia.

Najczęściej wymieniani reprezentanci cudów średniowiecza^{[3][1][4][5][2]} to:

• Stonehenge
• Koloseum
• Katakumby Kaum asz-Szukafa w Aleksandrii
• Wielki Mur Chiński
• Porcelanowa Wieża w Nankinie
• Hagia Sophia
• Krzywa Wieża w Pizie

Inne miejsca które zostały wymienione to:

• Jaskinia Dziesięciu Tysięcy Buddów
• Wielkie Zimbabwe
• Angkor Wat
• Krak des Chevaliers
• katedra w Salisbury
• Alhambra
• Tenochtitlan
• Cytadela Kairska^[6]
• Katedra w Ely ^[7]
• Tadź Mahal ^[8]
• Opactwo w Cluny ^[9]

Przypisy