Miedzoryt przedstawiający Pikta, autorstwa Théodora de Bry , XVI wiek

Piktowie ( łac. picti – "pomalowani", ze względu na ciała pokryte tatuażami) – nazwa stosowana przez starożytnych Rzymian na określenie grupy plemion zamieszkujących ziemie obecnej Szkocji (na północ od rzek Forth i Clyde ) w okresie między przybyciem Rzymian do północnej Brytanii (ok. 100 roku n.e.) a połową IX wieku.

Wszelkie pisemne przekazy autorstwa samych Piktów zaginęły, pozostała pojedyncza kronika, a raczej lista królów piktyjskich . Istnieją jednak materiały rzymskie, irlandzkie i anglosaskie , które dają nam pewne, choć niewielkie, wyobrażenie na temat historii Piktów.

Nazwa Piktowie pochodzi od łacińskiego słowa picti ("malowani") i odzwierciedla fakt, że wojownicy Piktów mieli zwyczaj malować i tatuować ciała. Tradycyjną nazwą spotykaną w Szkocji jest Pechs i obecnie wysuwa się przypuszczenie, że być może nazwa "Pikt" jest zniekształceniem jakiegoś innego słowa, być może nazwy plemienia. Piktowie sami siebie nazywali Cruthini.

Przynależność etniczna i językowa Piktów nie są jasne, zapewne jednak byli ludem heterogenicznym, powstałym z przemieszania ludów jafetyckich z Celtami . Prawdopodobnie byli bardziej związkiem militarnym różnych plemion niż narodem. Historycy rzymscy dzielili Piktów na Kaledonów i Wenturionów, ale zasada tego podziału nie jest jasna.

We wczesnym średniowieczu Piktowie utworzyli państwo oparte na matrylinearnej zasadzie dziedziczenia władzy. W V-VI wieku zostali schrystianizowani, przede wszystkim za sprawą świętego Kolumba . Zamieszkiwali obszar na północ od Muru Antoninusa , a w 843 roku połączyli się ze Szkotami pod wodzą Kennetha I , tworząc królestwo Alby . Po śmierci Konstantyna II w 943 władcy szkoccy nie przyjmowali już tytułu króla Piktów.

Zobacz też

• Historia Szkocji
• Skye
• Szkocja
• Flaga Szkocji
• Język piktyjski