Mapa mezoregionów fizycznogeograficznych Polski wg Jerzego Kondrackiego na tle ukształtowania terenu i podziału administracyjnego
Jerzy Aleksander Kondracki (ur.
1 listopada
1908
w
Warszawie
, zm.
13 kwietnia
1998
koło
Villach
w
Austrii
) – polski
geograf
, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, autor najbardziej znanej
regionalizacji fizycznogeograficznej Polski
.
Zajmował się przede wszystkim
geografią fizyczną
i
kartografią
. Wprowadził i rozwinął w Polsce kompleksowy kierunek badań
środowiska przyrodniczego
, był uznanym autorytetem w dziedzinie
regionalizacji fizycznogeograficznej
, miał znaczące dokonania na polu
geomorfologii
,
hydrologii
,
paleografii
,
kartografii
oraz
metodologii
geografii fizycznej i
regionalnej
.
Jako przedstawiciel Polski brał udział w pracach grupy ekspertów
ONZ
zajmujących się standaryzacją nazw geograficznych. W latach 1977-1985 i 1987-1997 przewodniczył
Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski
(do 1984 pod nazwą Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych Świata).
Był także długoletnim działaczem Polskiego Towarzystwa Geograficznego i Komitetu Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk.
Życiorys
Urodził się w Warszawie, w rodzinie nauczycielskiej. Był uczniem
Gimnazjum Władysława IV w Warszawie
i
harcerzem
w działającej tam
17 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej
, dzięki której - jak opowiadał później - poznał i polubił geografię.
Studiował geografię na Wydziale Filozoficznym
Uniwersytetu Warszawskiego
. Studia ukończył w 1931 r. Od 1933 r. był asystentem w Zakładzie Geograficznym UW; w 1938 przyznano mu stopień
doktora
za pracę "Studia nad morfologią i hydrografią Pojezierza Bracławskiego".
W czasie II wojny światowej przebywał w niewoli niemieckiej, w obozie jenieckim
Oflag II C w Woldenbergu
(obecnie
Dobiegniew
). W obozie prowadził wykłady geografii dla jeńców.
W 1945 wrócił do Warszawy, gdzie podjął pracę jako adiunkt w Zakładzie Geograficznym UW. W 1952 r. objął Katedrę Geografii Fizycznej w nowo powstałym Instytucie Geograficznym UW. W roku następnym został dziekanem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UW. W 1954 r. nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1969 r., profesora zwyczajnego. W 1970 r. został dyrektorem Instytutu Geografii UW, samodzielnej jednostki na prawach wydziału (utworzonej w poprzednim roku). Gdy w 1977 r. powstał
Wydział Geografii i Studiów Regionalnych UW
, Jerzy Kondracki został dyrektorem Instytutu Nauk Fizykogeograficznych na wydziale.
Zginął w dziewięćdziesiątym roku życia podczas samotnej wędrówki w
Alpach
, w okolicach
Klagenfurtu
, w pobliżu granicy włoskiej.
Źródła
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, red. J. Kapuścik, t.II, Ośrodek Przetwarzania Informacji, Warszawa 1999.
- Jerzy Kondracki (1908-1998) [Wspomnienie pośmiertne], Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, 44(1999), nr 3-4, s. 165-170.
