Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej (w skrócie IMGW) to polska narodowa służba
meteorologiczna
i
hydrologiczna
.
Historia i sytuacja prawna IMGW
IMGW został utworzony uchwałą nr 338/72 Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1972 roku z połączenia Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego z Instytutem Gospodarki Wodnej. Funkcjonuje na podstawie
ustawy
z dnia 25 lipca 1985 roku o jednostkach badawczo-rozwojowych
Dz. U. z 2008 r. Nr 159, poz. 993
oraz ustawy z dnia 18 lipca 2001 roku Prawo wodne (
Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229
) z późniejszymi zmianami. Nadzór nad IMGW sprawuje
Minister Środowiska
.
Zadania IMGW
IMGW prowadzi systematyczne pomiary i obserwacje hydrologiczne i meteorologiczne. Zbiera, przechowuje, przetwarza i udostępnia krajowe i zagraniczne materiały pomiarowe i obserwacyjne. Opracowuje i rozpowszechnia prognozy i ostrzeżenia dla osłony ludności oraz gospodarki narodowej. Prognozuje jakość zasobów wodnych i zanieczyszczenia atmosfery. Opracowuje ocenę stanu technicznego i bezpieczeństwa budowli piętrzących. Uczestniczy w działalności
Światowej Organizacji Meteorologicznej
(w skrócie WMO) i innych agend
ONZ
oraz prowadzi współpracę z innymi organizacjami i instytucjami krajowymi i zagranicznymi. IMGW prowadzi też działalność badawczą.
W sierpniu 2008 roku, w 1 rocznicę tragicznego szkwału na Mazurach, IMGW uruchomił dedykowany żeglarzom portal pogodowy "Żagle Pogodynka", którego ideą jest zwiększenie bezpieczeństwa na wodzie poprzez dostarczanie szeregu praktycznych informacji z zakresu meteorologii, ratownictwa i żeglarstwa.
Kilka miesięcy później, w ramach serwisu "Żagle Pogodynka", IMGW uruchomił usługę SMS-owych prognoz pogody i meteorologicznych ostrzeżeń żeglarskich na 23 najpopularniejsze akweny w Polsce. Jest to jak dotąd jedyny w Europie tak rozbudowany system ostrzeżeń meteorologicznych SMS wprowadzony przez państwową służbę meteorologiczną.
Rezolucja nr 40 Światowej Organizacji Meteorologicznej
IMGW opiera procedurę wymiany meteorologicznych i pokrewnych danych i produktów na rezolucji nr 40 Światowej Organizacji Meteorologicznej. Mimo że 26 października 1995 roku sekretarz generalny WMO G. O. P. Obasi wystosował otwarty list, w którym podkreślił, że Fundamentalną zasadą działalności Światowej Organizacji Meteorologicznej (WMO), i w zgodzie z coraz większymi wymaganiami stawianymi przed WMO w zakresie naukowej i technicznej działalności, podejmujemy działania w celu nieograniczonej międzynarodowej wymiany danych meteorologicznych i produktów opartych na tych danych to polityka wymiany danych meteorologicznych i hydrologicznych w Polsce i w krajach europejskich jest restrykcyjna, głównie ze względu na komercyjną wartość danych [1]
W szczególności rezolucja nr 40 stwierdza, że narodowe służby meteorologiczne mogą określić listę Dodatkowych Danych i Produktów, do których wolny dostęp jest ograniczony. Inna sytuacja istnieje w USA, gdzie działalność i produkty instytucji opłacanych przez podatnika są (nieodpłatnie) dostępne publicznie. Z tych powodów dochodzi do paradoksalnych sytuacji. Np. większość komercyjnych lub prywatnych regionalnych prognoz numerycznych w Europie oparta jest na wynikach numerycznych z modeli amerykańskich. Podobnie dane meteorologiczne (np. z Polski) często jest prościej dostać z serwerów w USA. Amerykańska służba meteorologiczna i oceaniczna wie o tej sytuacji i podaje ostrzeżenie, że komercyjne użycie jakichkolwiek danych z grupy Dane i produkty dodatkowe dostępne przez Internet może być obwarowane ograniczeniami opisanymi w Rezolucji nr 40 Światowej Organizacji Meteorologicznej, którą podpisały też Stany Zjednoczone. Wobec tego, ktokolwiek ignoruje te ograniczenia może spowodować akcję narodowych służb meteorologicznych, które mogą ograniczyć dostęp do danych. [2]
Większość naukowców zajmujących się badaniami środowiska popiera starania o bezpłatny swobodny dostęp i wymianę danych meteorologicznych, oceanograficznych i hydrologicznych, m.in. ze względu na światowy rozmiar problemu zmian
klimatu
, przewidywania
ekstremalnych zjawisk pogodowych
(np. tsunami czy cyklonów tropikalnych). W szczególności
Amerykańskie Towarzystwo Meteorologiczne
w 2002 [3] poparło bezpłatny i wolny dostęp do danych o środowisku.
Przypisy
Linki zewnętrzne
