Aliteracja (z łac. ad + litera) to powtórzenie w celach ekspresywnych jednej lub kilku głosek na początku lub w akcentowanych pozycjach kolejnych wyrazów tworzących zdanie lub wers . Aliteracja często była używana w dawnej poezji, szczególniej w klasycznej greckiej i rzymskiej, oraz w staroniemieckiej i skandynawskiej ( literatura islandzka ). Stanowiła też często element poezji indyjskiej jako jeden ze środków ozdobnego stylu (alamkara). Aliteracja jest częsta w poezji ludowej. Przykład aliteracji z rzymskiego poety Enniusza : O Tite, tute tati, tibi tanta tyranne tulisti.

Inne przykłady aliteracji:

• biją Boże bębny
• przecież pięknie pana przepraszam
• it takes two to tango ( ang. , "do tanga trzeba dwojga")

Zobacz też: środki stylistyczne .