Ostatni Mohikanin (
ang
. The Last of the Mohicans) - powieść przygodowo-historyczna autorstwa
amerykańskiego
pisarza
Jamesa Fenimore Coopera
opublikowana w
1826
. Stanowi drugi, najbardziej znany tom z cyklu pt. Pięcioksiąg przygód Sokolego Oka. W Polsce po raz pierwszy powieść została wydana w
1830
p. t. Sokole Oko, czyli przyjaciel Delawerów.
Książka ma najbardziej zwarty wątek z całej serii. Wydarzenia rozgrywają się w poł. XVIII w. na terenie brytyjskiej kolonii w Ameryce Północnej (
Prowincja Nowy Jork
) podczas
wojny francusko-angielskiej
. Po poddaniu Fortu William-Henry bronionego przez Brytyjczyków i amerykańskich osadników, dochodzi do masakry jego obrońców przez sprzymierzonych z Francuzami
Huronów
. Sokole Oko wraz ze swoimi indiańskimi przyjaciółmi -
Mohikanami
Chingachgookiem i jego synem Unkasem - ratują córki angielskiego dowódcy - Korę i Alicję. Kora oraz zakochany w niej Unkas, zostają jednak zabici przez wodza Huronów - Maguę. Chingachgook, pozbawiony syna, pozostaje ostatnim pośród żywych Mohikaninem. Powieść cechują doskonałe opisy przyrody, wartka i pełna dramatyzmu akcja, barwna narracja oraz dobrze zarysowane sylwetki bohaterów.
Roślina mająca największe liście dorastające do 20 metrów długości to palma Raphia farinifera (Raphia ruffia), która rośnie na wyspach Oceanu Indyjskiego.